พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 573

วันนี้ วารุณีกำลังวาดภาพออกแบบอยู่กับลีน่า ส่วนเชอรีนก็เป็นนางแบบให้ บางทีก็ทำท่าทางโพสต์ตามที่พวกเธอบอกให้ทำ

ทันใดนั้น มารุตก็รีบร้อนเข้ามาอย่างรวดเร็ว

เชอรีนมองไปที่เขา “มีอะไรหรอ ทำไมต้องรีบร้อนขนาดนั้น？”

เธอรีบเทน้ำให้เขาดื่ม

หลังจากที่มารุตกลับไป ก็ก้มหน้าดื่มน้ำจนหมด แล้วก็มองมาที่วารุณี “คุณนาย ข่าวดีครับ นวิยากับนิรุตติ์ถูกจับได้แล้ว！”

“อะไรนะ？” วารุณียืนขึ้นด้วยความตกใจ “ถูกจับได้แล้วอย่างนั้นหรอ? ทั้งสองคนเลยหรอ？”

“ใช่ครับ วันนี้พวกเขาทั้งสองคนปรากฏตัวขึ้นที่สนามบินพร้อมกัน อยากจะหนีออกไปจากที่นี่ แล้วก็ถูกคนของพวกเราที่ดักส้มอยู่ตรงนั้นจะเอาได้”มารุตพูดด้วยความตื่นเต้น

วารุณีก็ดีใจเหมือนกัน เธอกำหมัดแน่น “ดีจังเลย ดีมากเลยจริงๆ สวรรค์จะมีน้ำใจต่อคนที่ไม่ย่อท้อจริงๆ ในที่สุดก็จับพวกเขาได้แล้ว ใช่สิ นัทธีรู้เรื่องหรือยัง？”

“รู้แล้วครับ ท่านประธานรู้เร็วที่สุดเลย ตอนนี้เขารีบตามไปที่สนามบินแล้ว”มารุตพยักหน้าแล้วก็ตอบคำถามของเธอ

วารุณีวางหนังสือออกแบบในมือของตัวเองลง “ฉันไปด้วย！”

“ท่านประธานก็พอจะรู้ว่าคุณก็จะตามไปเหมือนกัน ก็เลยตั้งใจให้ผมมารับคุณ ไปกันเถอะครับคุณนาย” มารุตทำท่าทางเชื้อเชิญ

เชอรีนกอดแขนของเขา “ที่รัก ฉันก็อยากไป”

“คุณจะไปทำไมล่ะ นี่มันเป็นเรื่องส่วนตัวของท่านประธานกับคุณนาย เชื่อฟังหน่อย รอให้เรื่องวุ่นวายของนิรุตติ์กับนวิยาจัดการเสร็จเรียบร้อยแล้ว ท่านประธานต้องให้ผมพักร้อนได้อย่างแน่นอน เดี๋ยวถึงตอนนั้นผมจะพาคุณไปเที่ยว”มารุตลูบผมแฟนของตัวเอง

พอเชอรีนได้ยินว่าจะไปเที่ยวดวงตาของเธอก็เป็นประกายขึ้นมาทันที เธอปล่อยแขนของเขา “คนตกลงแล้วนะ ถึงเวลาแล้วห้ามเสียคำพูดนะ”

“ผมไม่มีทางทำอย่างนั้นอย่างแน่นอน แต่ว่าท่านประธานจะให้ผมลาหรือเปล่าผมก็ไม่รู้นะ เพราะถึงยังไงเขาก็เป็นเจ้านาย ถ้าเกิดว่าไม่มีวันหยุดแล้วล่ะก็......”

“ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันจะจัดการเขาแทนพวกคุณเอง แล้วอีกอย่างก่อนหน้านี้นัทธีก็เคยพูดแล้วว่า ดอกให้จับพวกนิรุตติ์ได้ ก็จะกระจายอำนาจให้กับคุณ ก่อนที่จะได้รับอำนาจไปผ่อนคลายสักหน่อยก็เป็นเรื่องที่ปกติมากไม่ใช่หรอ”วารุณีกะพริบตาให้เชอรีน

เชอรีนรีบดึงมือมารุตให้ขอบคุณทันที “วารุณี ถ้ายังงั้นทริปท่องเที่ยวของเรา ต้องฝากเธอด้วยนะ”

“วางใจเถอะ”วารุณีพูดจบแล้วก็เดินออกไปพร้อมกับมารุต

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง ก็มาถึงสนามบิน

ตอนที่วารุณีมาถึงนัทธีก็กำลังอยู่ในห้องพักผ่อน “สามี พวกนวิยาล่ะ?”

“ถูกขังอยู่ในลานจอดรถ ตอนที่สอบพวกเขาได้นั้น บอดี้การ์ดทำให้พวกเขาสลบ ตอนนี้ก็ยังไม่ฟื้นเลย” อชี้ไปที่คอมพิวเตอร์หน้าตัวเองแล้วก็ต่อ

วารุณีเดินเข้าไปดู เราก็เห็นว่าหน้าจอนั้น นวิยากลับนิรุตติ์ถูกมัดอยู่บนเก้าอี้คนละตัว ปิดปากและจมูกของพวกเขา ท่าทางหมดสติไม่รู้เนื้อรู้ตัว

“แปลกจริงๆ ปกติพวกเขาจะสลับกันปรากฏตัวขึ้น แล้วทำไมวันนี้ถึงปรากฏตัวขึ้นพร้อมกันล่ะ？”วารุณีนั่งลงข้างเขา แล้วก็ถามด้วยความสงสัย

นัทธีเอามือทั้งสองไขว้กัน แล้วก็รองคางของตัวเอง “เดาว่าพวกเขาน่าจะดีขึ้นเด็กน้อยแหน่ คิดว่าน่าจะเหลืออีกไม่เยอะ ที่จะสามารถหารูรั่วและหนีไปจากที่นี่ได้”

“แบบนี้เองหรอ”วารุณีพยักหน้า แสดงท่าทางและเข้าใจในสิ่งที่เขาพูด แต่ว่าเธอก็ยังคงรู้สึกว่ามีบางสิ่งบางอย่างไม่ถูกต้อง แต่ว่าก็พูดไม่ออก ได้แต่จ้องมองไปที่กล้องวงจรปิด

ดูไปดูมา แล้วเธอก็อุทานออกมาทันที

นัทธีหันมามองเธอ “มีอะไรหรอ？”

“นวิยา เธออ้วนขนาดนี้เลยหรอ？”วารุณีหรี่ตาแล้วพูด

ความจริงแล้วผู้หญิงในกล้องวงจรปิดนั้นไม่ได้อ้วน ไม่ได้ต่างอะไรจากเธอมาก แต่ว่าถ้ามาเทียบกับนวิยาแล้ว เห็นได้ชัดว่ามีเนื้อมีหนังขึ้นเยอะมาก

นวิยาเป็นเจ้าหญิงนิทรามา 10 ปี ฉันยังทำการผ่าตัดเปิดกะโหลกศีรษะมาหลายครั้ง สุขภาพร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไหร่นัก ผอมแห้งเนื้อหุ้มกระดูก ถึงแม้ว่าจะพยายามบำรุงอย่างมากหลังจากออกจากโรงพยาบาล แต่ก็ไม่สามารถเพิ่มเนื้อหนังมังสาอะไรได้มากมาย

กะว่าตอนนี้อาหารบำรุงก็ขาดแคลน แถมยังอยู่ในการหลบหนีอีก แต่ว่าเธอจะมีเนื้อมีหนังมากขึ้น มันทำให้คนอื่นรู้สึกตลาดใจจริงๆ

พอนัทธีได้ยินที่วารุณีพูด ก็ต้องมองไปที่นวิยาในทันที

พอมองไปนั้น เขาก็มองเห็นอะไรบางอย่างจริงๆ

ความสูงของนวิยาก็มีอะไรบางอย่างไม่ถูกต้อง

พอตระหนักได้ถึงจุดนี้ นัทธีก็ยืนขึ้นในทันที สีหน้ามืดมนแล้วก็เดินออกไปข้างนอก

วารุณีอึ้งไปแล้วก็ตะโกนเรียกเขา “นัทธี เป็นอะไรไป？”