พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 576

วารุณีมีความประทับใจต่อเธอค่อนข้างมาก เขาว่าเธอเป็นดีไซเนอร์ที่ค่อนข้างมีความสามารถ แล้วเธอก็เก่งเรื่องการใช้องค์ประกอบของเสื้อผ้าจากประเทศของตัวเอง วันหนึ่ง สามารถเป็นนักออกแบบระดับโลกคนแรกในแอฟริกาใต้

ดีไซเนอร์วัยรุ่นที่มีความสามารถและพรสวรรค์ แต่ยังไม่สามารถครอบงำความมืดมิดในหัวใจของตัวเองได้ ก็เลยทำเรื่องแบบนี้เอาไป

“เห้อ......”วารุณส่ายหน้า แล้วก็ถอนหายใจออกมายังเสียดาย

ลีน่าถามออกมา “ทำไมหรอ？”

“ฉันแค่เสียใจที่ในอนาคตอุตสาหกรรมการออกแบบแฟชั่น จะเสียดาวดวงใหม่ดวงหนึ่งไป”วารุณีมองจูเลียนเราพูดออกมา

ถึงแม้ว่าจูเลียนจะมีทั้งพรสวรรค์และความสามารถ แต่ว่าเธอกลับเลือกทำอะไรแบบนี้

ถ้าอย่างนั้นมันก็ถูกกำหนดไว้แล้วแหละว่าตลอดชีวิตเธอก็ทำได้แค่นี้ ไม่สามารถประสบความสำเร็จได้สูงกว่านี้

ลีน่าเบะปาก “มีอะไรให้น่าเสียดายกัน มันคือทางที่เธอเลือกเดินเอง ในเมื่อเลือกไปแล้ว ก็ต้องยอมรับผลที่ตามมาให้ได้”

“เธอพูดก็ถูก”วารุณียิ้มพร้อมกับพยักหน้า

ลีน่าถามอีกครั้ง “ใช่สิวารุณี เธอวางแผนจัดการเธอยังไงหรอ？”

วารุณีกำลังจะพูด เสียงของเจ้าภาพก็ดังขึ้นมา “โอเค ในเมื่อทุกท่านได้ส่งแบบราบเรียบร้อยแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็แยกย้ายกันเถอะครับ ผมหวังว่าจะได้เห็นผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปออกมาภายใน 1 สัปดาห์”

พอพูดจบ เจ้าภาพก็เดินออกไป

ดีไซเนอร์ที่อยู่ในสถานที่นี้ก็ค่อยๆยืนขึ้น เตรียมจะออกไปเหมือนกัน

โดยเฉพาะจูเลียน เธอลุกขึ้นไวมาก แทบจะยืนขึ้นในวินาทีนั้นเลย ยังไม่ทันจะยืนอย่างมั่นคง ก็แทบจะวิ่งไปที่ประตู อยากจะออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด

เมื่อกี้วารุณีกับลีน่ามองมาที่เธอตั้งหลายครั้ง แถมสายตาเย็นชามาก เธอก็เข้าใจในทันทีว่า เพราะเธอรู้แล้วว่าเธอเป็นคนสาดน้ำ

ดังนั้นเธอจะอยู่ที่นี่ต่อไม่ได้เด็ดขาด ไม่อย่างนั้นใครจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

จูเลียนวิ่งไปถึงประตูห้องประชุมเป็นคนแรก

ลีน่ากระทืบเท้า “วารุณี เธอจะหนี！”

วารุณีหรี่ตาลง “ไม่ต้องห่วง เธอหนีไม่ได้หรอก”

จูเลียนไม่ใช่นิรุตติ์กับนวิยาที่มีอำนาจ ที่จะสามารถหลบให้ค้นหาตัวไม่เจอได้

เธอเชื่อว่า ถ้าเกิดจูเลียนวิ่งออกจากประตูห้องโถงไป ผ่านไปไม่นานก็จะถูกจับอย่างแน่นอน

ลีน่าเห็นท่าทางที่แน่วแน่ของวารุณี ก็นึกอะไรขึ้นมาได้ แล้วเธอก็รู้สึกผ่อนคลาย “โอเค ถ้าอย่างนั้นก็ให้เธอวิ่งไปเถอะ อินทรีย์จับลูกไก่ก็ดูน่าสนใจดีเหมือนกัน”

วารุณียิ้มแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ

แล้วทั้งสองคนก็มองไปที่จูเลียนที่จะวิ่งหนีออกไปข้างนอก ทันใดนั้นก็ค่อยๆถอยหลังกลับเข้ามาด้วยสีหน้าที่หวาดกลัว ไม่ใช่เพียงแค่เท่านี้ พวกดีไซเนอร์ที่เตรียมจะออกไปพร้อมกับจูเลียน ก็ค่อยๆถอยหลังกลับเข้ามาเหมือนกัน

“เรื่องอะไรกัน？”ลีน่ายืดหลังตรง ใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย

วารุณีส่ายหน้า แสดงให้เห็นว่าเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันคือเรื่องอะไร

แต่ว่าไม่นาน ทั้งสองคนก็เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

จูเลียนที่เดิมวิ่งออกไปจากห้องประชุมนั้น ตอนที่กำลังดีใจที่ตัวเองจะได้ออกมาในที่สุด ก็เห็นบอดี้การ์ดร่างสูงหลายคนยืนอยู่ตรงหน้าเธอ เราก็เดินเข้ามาหาเธอด้วยใบหน้าที่เย็นชา

แล้วด้านหน้าสุดของบอดี้การ์ดพวกนั้นมีชาวตะวันออกคนหนึ่ง ผู้ชายคนนั้นดูแข็งแกร่ง ทั้งร่างกายของเขามีแต่ความรู้สึกกดดันที่แผ่ออกมา ทำให้เธอรู้สึกหายใจไม่ออก

เธอรู้จักผู้ชายคนนั้น เขาเป็นสามีของวารุณี

วินาทีนั้น จูเลียนก็เข้าใจในทันที ว่าวารุณีเป็นคนเล่าสถานการณ์ แล้วสามีของเธอก็พาคนมาที่นี่

แล้วก็เพราะเหตุผลนี้ จูเลียนก็รู้ว่าตัวเองหนีไปไหนไม่ได้แล้ว ก็เลยค่อยๆถอยหลังกลับมาที่ห้องประชุมด้วยความหวาดกลัว

“วารุณี ประธานนัทธี” ลีน่ามองดูนัทธีกับบอดี้การ์ดหลายคนเดินเข้ามา เธอตื่นเต้นจนกุมมือของวารุณีเอาไว้ “ประธานนัทธีต้องสืบเจอเหมือนกันแน่เลยว่าเป็นฝีมือของจูเลียน ดังนั้นก็เลยตั้งใจพาคนมา”

วารุณีถูกจับมือจนเจ็บเล็กน้อย แต่ว่าพอเห็นท่าทางที่ดีใจขนาดนี้ของเธอ ก็เลยปล่อยเธอไป