พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 577

เขารู้ว่า ชาวตะวันตกคนนี้มีตัวตนที่ไม่ธรรมดา นอกจากจะเตือนทุกคนแล้ว ก็เป็นการเตือนเขาด้วยเหมือนกัน

“พาตัวไป！”นัทธีละสายตากลับมาและมองมาที่เจ้าภาพ

เจ้าภาพพยักหน้า หลังจากนั้นก็พาตัวจูเลียนตกไป

ตั้งแต่ต้นจนจบ จูเลียนไม่ร้องขอความเมตตาเลยแม้แต่นิดเดียว จากนิสัยที่แหกคอกของเธอทำให้เธอพูดอะไรแบบนี้ไม่เป็น

จึงทำได้เพียงตามไปรับโทษอย่างเชื่อฟังเท่านั้น

หลังจากที่ดีไซเนอร์คนอื่นๆ ได้ผ่านเหตุการณ์นี้ไป หัวใจที่เป็นกังวลของพวกเขาก็ค่อยๆสงบลง

โดยเฉพาะบางคนที่มีความคิดจะลงมือ ก็ปัดความคิดนี้ทิ้งไปอย่างเงียบๆ

ส่วนดีไซเนอร์บางคนที่ไม่ได้มีความคิดแย่ๆ แต่ก็กลัวว่าจะมีคนมาจัดการกับพวกเขา ก็ต้องรู้สึกโล่งใจเพราะเรื่องพวกนี้

ยังไงคำพูดนี้ของนัทธี ก็ทำให้พวกเขารู้สึกได้ถึงความสบายใจ

“วารุณี ผู้ชายของเธอเท่ห์มากเลย！”ลีน่ากอดแขนของวารุณี แล้วก็เอ่ยปากชม

วารุณียิ้ม “ใช่ เขาเท่ห์มากเลย”

เธอยังจำตอนที่ตัวเองเพิ่งกลับประเทศมาได้ ที่เธอถูกพิชญาใส่ร้ายและขโมยสร้อยคอของเมธาวี ตอนนั้น ทั้งๆที่เขายังไม่คุ้นเคยกับเธอเลย แต่เขาก็ยืนขึ้นเพื่อช่วยเหลือเธอ

แล้วผู้ชายที่แสนดี แล้วไม่เคยทำผิดอะไรเลยนั้นจะไม่หล่อเท่ห์ได้ยังไง

“โอเค พวกคุณไปได้แล้ว”นัทธีโบกมือ ส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ดที่เฝ้าอยู่หน้าห้องถอยออกไป

แต่ว่าก็ไม่มีดีไซเนอร์คนไหนเดินออกไปเลย

ทุกคนต่างยังคงอยู่ที่นี่ ไม่มีใครกล้าเดินออกไปเป็นคนแรก

วารุณีได้ยินเสียงพึมพำของติ๊นาที่อยู่ข้างๆเธอ ก็เม้มปากหัวเราะ หลังจากนั้นก็เดินเข้าไปดึงมือของนัทธี “นัทธี พวกเราไปกันก่อนเถอะ”

นัทธีจับมือของเธอ “ไปกันเถอะ”

พอพูดจบ เขาก็จูงมือเธอออกนอกประตูไป ลีน่าก็เดินตามมาด้านหลังด้วย

หลังจากที่ทั้งสามคนไปแล้ว ดีไซเนอร์คนอื่นๆถึงได้ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก แล้วต่างคนก็เริ่มแยกย้าย

บนรถ วารุณีมองไปที่ผู้ชายที่อยู่ด้านข้างของตัวเองแล้วก็พูดว่า “ไม่คิดเลยว่าคุณจะมาด้วยตัวเอง”

“ภรรยาของผมถูกรังแก ในฐานะที่เป็นสามี ก็ต้องออกมาสนับสนุนคนสิ” นัทธีลูบท้องของเธอแล้วก็พูด

วารุณีรู้สึกอบอุ่นหัวใจ “สามี คุณนี่เยี่ยมไปเลย”

“เพิ่งรู้ตอนนี้หรอ？”นัทธีเลิกคิ้วขึ้น ตั้งใจจะแย่เธอ

วารุณีเอาหัวซบอยู่ตรงหน้าอกของเขา “ไม่หรอก ฉันรู้ตั้งแต่แรกแล้ว ว่าบนโลกใบนี้ ไม่มีใครคนไหนดีกว่าสามีของฉันอีกแล้ว”

นัทธีรู้สึกสุขกายสบายใจกับคำพูดนี้ เขาเชิดหน้าขึ้น มีรอยยิ้มที่มุมปาก ดูก็รู้ว่าเขากำลังอารมณ์ดี

ตอนนี้เอง โทรศัพท์ของนัทธีก็ดังขึ้น

วารุณีไม่รบกวนเขาคุยโทรศัพท์ ก็เลยถอยออกมาจากอ้อมอกของเขา

นัทธีหยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วก็เห็นว่ามารุตเป็นคนโทรมา เขาเอาโทรศัพท์แนบหูและรับสาย “มีเรื่องอะไรหรอ？”

“ท่านประธานครับ เมื่อกี้สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าโทรหาผม บอกว่ามีครอบครัวหนึ่งอยากรับเลี้ยงถวิต” มารุตตอบคำถาม

นัทธีหรี่ตาลง “รับเลี้ยงถวิต？”

“ใช่ครับ”มารุตพยักหน้า

วารุณีมองไปที่นัทธี “นัทธี เรื่องอะไรหรอ？”

“มีครอบครัวหนึ่งอย่างรับเลี้ยงถวิต”นัทธีตอบคำถามของเธอ

วารุณีกะพริบตาปริบๆ “รับเลี้ยงอย่างนั้นหรอ ในข้อมูลของถวิตเขามีพ่อ น่าจะอยู่ในรายการรับเลี้ยง สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าไม่ได้บอกอีกฝ่ายหรอ？”