พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 594

“มารุต เป็นอะไรไป” เชอรีนลุกขึ้นยืน และจับแขนของมารุตไว้ ก่อนจะถามด้วยความเป็นห่วง “มีอะไรเกิดขึ้นกับที่บ้านของนายหรือเปล่า”

มารุตส่ายหัว “ไม่ใช่ผม แต่...”

เขามองไปที่วารุณี

วารุณีรู้สึกหวาดหวั่น เธอจับตะเกียบไว้แน่น “นายจะบอกว่า เกิดเรื่องขึ้นกับนัทธีเหรอ”

มารุตเปิดปากของเขาราวกับว่าเขาต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ในที่สุดเขาก็ไม่สามารถพูดอะไรได้ เขาทำเพียงพยักหน้าอย่างแรง

ทุกคนตกใจมาก

“ไม่หรอกมั้ง คุณนัทธีประสบอุบัติเหตุจริงๆ!” ลีน่าเอามือปิดปากด้วยความประหลาดใจ

เชอรีนก็อึ้งมาก “คุณนัทธีแข็งแกร่งมาก จะ...จะเกิดอะไรขึ้นกับเขาได้ยังไง”

“หม่ามี๊ พ่ออยู่ในอันตรายหรือเปล่า” ในตอนนี้ แม้แต่ไอริณที่มักเพิกเฉยต่อทุกอย่าง ก็เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นในขณะนั้น เธอวางช้อนในมือลง และปีนลงเก้าอี้ วิ่งไปหาวารุณี แล้วกอดขาวารุณีไว้

วารุณียังคงมึนงงอยู่ในขณะนี้ เธอไม่ได้ยินที่เด็กน้อยพูดด้วยซ้ำ

ที่แท้ความวิตกกังวลในใจของเธอ ก็คือสัญญาณเตือนจริงๆ

คราวที่แล้ว ที่ลูกทั้งสองประสบอุบัติเหตุ เธอก็รู้สึกไม่สบายใจ คราวนี้ความไม่สบายใจนี้ก็ปรากฏขึ้นอีก ทำไมเธอถึงละเลยสิ่งนี้ได้อีก?

วารุณีน้ำตาไหล

อารัณมองไปที่เธอ จากนั้นก็มองไปที่น้องสาวที่ตาแดง สุดท้ายก็มองไปที่มารุตและถามว่า “คุณอามารุต เกิดอะไรขึ้นกับพ่อ?”

“ท่านประธาน...เขาหายตัวไป!” มารุตตอบด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

วารุณียืนขึ้น “อะไรที่บอกหายตัวไป?”

“ใช่ มารุต อะไรที่บอกหายตัวไป คุณนัทธีทั้งคน จะหายไปได้ยังไง” เชอรีนถามพลางเขย่าแขนของมารุต

มารุตสูดหายใจเข้าลึกๆ และตอบว่า “ประธานหายตัวไป ผู้จัดการในประเทศได้ออกตามหามาหนึ่งวันแล้ว แต่ก็ยังไม่พบ”

ตึก!

ในสมองของวารุณีมีแต่ความว่างเปล่า เหมือนโลกทั้งใบกำลังหมุนอยู่

เธอผลักเก้าอี้ออก และเดินโซซัดโซเซไปหามารุต “บอกฉันทีว่าเขาหายตัวไปได้ยังไง นิรุตติ์จับตัวเขาไปหรือเปล่า?”

“ไม่ครับ แต่มันเกี่ยวข้องกับนิรุตติ์ด้วย ผู้จัดการบอกว่าประธานพบที่อยู่ของนิรุตติ์และนวิยาในจังหวัดจันทร์ ตอนที่ไปค้นหา พวกเขาหลงกลนิรุตติ์ นิรุตติ์ได้ซ่อนวัตถุระเบิดและน้ำมันเบนซินไว้ในที่นั่น และระเบิดก็ระเบิดไฟก็ลุกโชน จากนั้นประธานและคนอื่นๆ ก็กระโดดลงไปในแม่น้ำเพื่อหลีกเลี่ยงไฟ และคิดไม่ถึงว่าประธานจะหายตัวไป” มารุตถอดแว่นตาแล้วตอบด้วยดวงตาที่แดงก่ำ

ในฐานะผู้ชาย เขามักจะไม่หลั่งน้ำตาง่ายๆ

แต่ ณ เวลานี้ เขาก็ทนไม่ไหวแล้ว ประธานไม่ใช่แค่เจ้านาย แต่ยังเป็นเพื่อนและผู้มีประคุณด้วย ตอนนี้ประธานมีปัญหา เขารู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย

เมื่อวารุณีได้ยินเรื่องที่นัทธีกระโดดลงไปในแม่น้ำและหายตัวไป ร่างกายเธอก็เซ ก่อนที่เธอจะสลบไป

“วารุณี!” โชคดีที่เชอรีนและลีน่าสังเกตเห็นท่าทีของเธอได้ทันท่วงที และทั้งคู่ก็เข้าไปพยุงเธอ เธอถึงได้ลุกขึ้นอีกครั้ง

“ทำไมถึงหาไม่เจอ นัทธีหายไปหลังจากกระโดดลงไปในแม่น้ำ งั้นเขาก็ต้องอยู่ในแม่น้ำ ไม่มีใครลงไปหาในน้ำเหรอ?” วารุณีคว้าแขนของมารุตไว้แน่น ก่อนจะตะโกนออกมาด้วยอารมณ์โมโห

ณ เวลานี้ เธอเป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่งที่สูญเสียสามีไป เกิดเรื่องขึ้นกับสามีของเธอ เธอจะสงบสติอารมณ์ได้ยังไง

ในตอนนี้เธอแค่อยากรู้ว่าสามีของเธอเป็นยังไงบ้าง เขาอยู่ที่ไหน!

“ใช่ คุณอามารุต ไม่มีใครลงไปหาพ่อในแม่น้ำเลยเหรอ?” อารัณจับมือเล็กๆ ของไอริณไว้ และมองไปที่มารุตก่อนจะถามคำถาม

มารุตพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “แน่นอนครับ ทางผู้จัดการได้ส่งนักดำน้ำไปตามหาในแม่น้ำแล้ว แต่พวกเขาไม่พบประธาน และแม่น้ำก็ไหลเชี่ยวมาก เราสงสัยว่าประธานอาจถูกพัดไปตามกระแสน้ำ”

“ในเมื่อถูกพักออกไป ก็สามารถตามหาตามกระแสน้ำไปได้ ยังไงก็ต้องหาเจอสิ!” วารุณีตะโกนอีกครั้ง

มารุตมองดูเธออย่างรู้สึกผิด “ผมขอโทษครับคุณหญิง พวกผู้จัดการได้ไปตามหาแล้ว แต่ก็ไม่พบประธาน”

“เป็นไปได้ยังไง!” ลีน่าขมวดคิ้ว “คุณนัทธีหายไปในแม่น้ำ แม้ว่าจะถูกพัดออกไป มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะออกจากแม่น้ำ เว้นแต่...”

“ถ้ามีคนไปช่วยเขา!” ดวงตาของเชอรีนเป็นประกาย

เมื่อวารุณีได้ยินเช่นนี้ จิตใจที่สิ้นหวังของเธอก็เกิดความหวังขึ้นมาเช่นกัน

เธอมองไปที่มารุตอย่างรวดเร็ว