พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 604

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงได้มีรถหรูมากันเยอะขนาดนี้ ? ”

“ไม่รู้เหมือนกัน เดาว่าคงมีคนร่ำรวยที่ไหนสนใจพื้นที่ในหมู่บ้านของเรา อยากซื้อไว้แล้วพัฒนาทำเป็นบ้านไร่รีสอร์ต ก่อนหน้านั้นที่หมู่บ้านสตาร์เรดก็เป็นแบบนั้นไม่ใช่เหรอ ? รื้อถอนทั้งหมู่บ้าน น่าอิจฉาพวกเขาจะตาย ”

“อาจจะมาท่องเที่ยวกันก็ได้ เพราะว่าบรรยากาศและทิวทัศน์ในหมู่บ้านของเราก็สวยงามมาก”

“คนรวยมาเที่ยวชนบทที่ทุรกันดารของพวกเรา ? สมองมีปัญหาแล้วมั้ง ？”

มารุตลงจากรถก่อน ได้ยินการสนทนากันของชาวบ้าน ก็ไม่ได้สนใจอะไร เดินตรงไปยังรถลีมูซีนคันกลาง แล้วเปิดประตูออก

“คุณผู้หญิง ถึงแล้วครับ ลงรถกันเถอะครับ”มารุตพูดอย่างสุภาพ

วารุณีตอบอืมกลับมาคำหนึ่ง วางมือลงบนมือของเขา ภายใต้การประคองของเขาและลงจากรถไป

“บ้านของจุ๊บแจงอยู่ไหนเหรอ ? ”เมื่อวารุณียืนนิ่งแล้ว ก็ดึงมือกลับแล้วถาม

มารุตปิดประตูรถ “อยู่ด้านหน้าครับ ต้องเดินเข้าไปอีกประมาณสองนาที”

“อ๋อได้”วารุณีพยักหน้า

จากนั้นมารุตก็เดินนำ อยู่ทางด้านหน้า และวารุณีก็เดินตามหลังเขา

ส่วนทางข้างหลังเธอ ก็มีบอดี้การ์ดอีกจำนวนหนึ่งและเหล่าทีมแพทย์ รวมๆกันแล้วก็เป็นกลุ่มคนขนาดใหญ่ ดูแล้วสะดุดตามาก

และชาวบ้านอีกจำนวนหนึ่งก็เดินตามอยู่ไม่ไกล อยากดูว่าคนรวยเหล่านี้จะไปที่ไหนกัน

ตามอยู่ไม่นาน ชาวบ้านก็รู้จุดหมายปลายทางของวารุณีและพวก นั้นคือบ้านของยัยสาวตระกูลจิรดำรงค์

เพราะคนรวยเหล่านี้ หยุดลงตรงที่ประตูหน้าบ้านของยัยสาวตระกูลจิรดำรงค์

“พวกแกคิดว่า พวกเขามาที่บ้านของยัยสาวตระกูลจิรดำรงค์กันทำไม ？”

“ไม่รู้เหมือนกัน หรือยัยสาวตระกูลจิรดำรงค์นั้นจะเป็นลูกคนรวย ดังนั้นพวกเขาก็เลยมารับตัวยัยสาวตระกูลจิรดำรงค์กลับไป ที่ในละครทีวีก็มีให้เห็นกันอยู่บ่อยๆไม่ใช่เหรอ ？”

“จะบ้าเหรอ บรรพบุรุษของยัยสาวตระกูลจิรดำรงค์ล้วนอาศัยอยู่ที่นี่มาชั่วอายุคนแล้ว ยัยสาวตระกูลจิรดำรงค์หน้าตาก็เหมือนพ่อแม่ซะขนาดนั้น จะไปเป็นลูกคนรวยได้ยังไง ให้ฉันเดานะ คนพวกนี้มาที่บ้านของยัยสาวตระกูลจิรดำรงค์เพราะชายหนุ่มที่เธอพามาด้วยแน่ๆ ”

แม้การพูดคุยของชาวบ้านจะไม่ได้ดังมาก แต่ทุกอย่างก็เข้าหูของวารุณี

วารุณีเห็นประตูที่ถูกล็อกไว้อย่างแน่นหนา ก็รู้ว่าเจ้าของบ้านไม่อยู่ และไม่เป็นการสมควรหากจะงัดมันเข้าไป เธอจึงหันหลังแล้วเดินไปหาชาวบ้านที่อยู่ละแวกนั้น

หลังจากที่เข้ามาใกล้ ชาวบ้านต่างก็เห็นใบหน้าของเธอ พากันสูดหายใจเข้าลึก อึ้งไปชั่วครู่จากนั้นก็กลับมาได้สติ

“แม่เจ้า ผู้หญิงคนนี้สวยจริงๆ ดาราที่อยู่ในจอทีวียังไม่มีใครสวยเท่าเลยมั้งนี่？” มีป้าคนหนึ่งอุทานออกมา

คนอื่นๆก็พากันพยักหน้าตาม

ทันทีที่วารุณีได้ยิน ก็หัวเราะออกมาเสียงเบา “คุณป้าค่ะ เมื่อครู่ป้าบอกว่า เจ้าของบ้านหลังนี้ได้ช่วยชีวิตชายคนหนึ่งเอาไว้ใช่ไหมคะ ? ”

“ใช่ ผู้ชายคนนั้นหน้าตาหล่อเหลามาก ฉันอยู่มานานขนาดนี้ ยังไม่เคยเห็นใครที่หน้าตาดีแบบนี้มาก่อน ไม่รู้ว่ายัยสาวตระกูลจิรดำรงค์ไปพาตัวมาจากที่ไหน เออนี่แม่หนู หนูถามเรื่องนี้ทำไมเหรอ ? พวกหนูคงไม่ได้ มาที่นี่เพราะผู้ชายคนนั้นจริงๆหรอกนะ ”ป้าถาม

ทุกคนต่างก็จ้องมองไปที่วารุณี

วารุณีพยักหน้า “ใช่ค่ะ เขาเป็นสามีของหนู ก่อนหน้านั้นสามีของหนูประสบอุบัติเหตุ และหายตัวไป เราตามหาตัวเขามาโดยตลอด สุดท้ายก็พบว่าเขาได้รับการช่วยเหลือจากผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อจุ๊บแจงพอทราบข่าวเราก็จึงได้รีบตามมา เพื่อมารับตัวเขากลับค่ะ ”

“ผู้ชายคนนั้นเป็นสามีของหนูเหรอ ? ”คุณป้าแปลกใจมากยิ่งขึ้น

วารุณีตอบ “ใช่ค่ะ”

“แล้วทำไมยัยสาวตระกูลจิรดำรงค์ถึงบอกว่าชายหนุ่มคนนั้นเป็นแฟนของเธอล่ะ ? ”ป้าพึมพำ

เมื่อวารุณีได้ยิน รอยยิ้มบนใบหน้าก็จางลง

จุ๊บแจงบอกว่านัทธีเป็นแฟนของเธองั้นเหรอ ?

หรือว่า จุ๊บแจงจะชอบนัทธี ?

แต่เรื่องนั่นก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ หน้าตาของนัทธีไม่ใช่เรื่องยากที่จะทำให้หญิงสาวตกหลุมรักในครั้งแรกที่เจอได้

หากเป็นแบบนั้น ก็พอจะอธิบายได้ว่าทำไมเมื่อคืนจุ๊บแจงถึงตัดสายเธอ เพราะไม่อยากให้เธอมาพาตัวนัทธีกลับไปนี่เอง

แน่นอนว่า วารุณียังไม่ปักใจเชื่อแบบนั้น ที่ว่าจุ๊บแจง บอกว่านัทธีเป็นแฟนของเธอ ก็จะคิดเอาเองว่าเธอชอบนัทธี