พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 605

มารุตและคนอื่นๆรอกันอยู่ด้านนอก ไม่ได้เข้าไปรบกวนการพบเจอกันอีกครั้งของวารุณีกับนัทธี

วารุณีใช้เวลาอยู่ในห้องร่วมครึ่งชั่วโมงได้ จากนั้นก็ถึงได้สงบสติอารมณ์ลงได้

เพราะเธอรู้ ว่าตอนนี้หาตัวนัทธีเจอแล้ว เธอก็สามารถเบาใจได้ ไม่ต้องอกสั่นขวัญแขวนอีกต่อไป

“ผู้ช่วยมารุต”วารุณีเช็ดน้ำตาออก แล้วเรียกมารุตเข้ามาหา

“ครับคุณหญิง”มารุตเดินเข้ามาในห้อง เหลือบมองไปยังนัทธีแวบหนึ่ง ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก“ ให้ตามหมอมาดูอาการของท่านประธานเลยไหมครับ ?”

วารุณีตอบกลับ“ใช่ มาดูอาการของนัทธีหน่อย ผ่านไปตั้งหลายวันแล้ว ทำไมถึงยังไม่ฟื้น”

“ได้ครับ”มารุตพยักหน้า แล้วรีบเดินออกไปเพื่อตามหมอ

ในตอนที่หมอตรวจเช็กอาการของนัทธี วารุณีก็ยืนอยู่ตรงบริเวณประตูห้องเพื่อเฝ้าสังเกตการณ์อย่างเป็นกังวล

และทางด้านนอก จุ๊บแจงที่ไปหาห้องเช่า และได้ทำการเซ็นสัญญาเช่าไปเรียบร้อยแล้วก็กลับมา ทันทีที่มาถึงยังบริเวณที่ไม่ห่างจากบ้านพักนัก ก็เห็นชายชุดดำจำนวนมากยืนรายล้อมกันอยู่รอบๆบริเวณบ้านของตัวเอง

จุ๊บแจงชะลอเท้าตัวเองลงอย่างไม่รู้ตัว ใบหน้าที่มีความสุขก็ค่อยๆจางหายไป หัวใจเต้นโครมคราม จนอยู่ไม่สุข

คนพวกนี้เป็นใครกัน ?

ทำไมต้องล้อมบ้านของเธอเอาไว้ ?

ในตอนที่จุ๊บแจงกำลังรู้สึกไม่ดี มีบอดี้การ์ดคนหนึ่งก็สังเกตเห็นเธอ ถามเสียงดังว่า “คุณเป็นใคร？”

จุ๊บแจงกำมือแน่น รวบรวมความกล้าแล้วตอบกลับไปว่า “ ฉันต้องถามพวกคุณมากกว่าว่าพวกคุณเป็นใคร ทำไมมาอยู่ที่บ้านของฉันได้ ? ”

บอดี้การ์ดประหลาดใจ “คุณเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้เหรอ ？”

“ใช่” จุ๊บแจงพยักหน้า

“งั้นดีเลย ตามผมไปหาคุณผู้หญิงของผมแล้วกัน ”ในตอนที่บอดี้การ์ดพูด ก็เดินเข้ามาคว้าแขนของเธอ แล้วลากเธอเข้าไปในบ้าน

เขาได้ยินที่คุณผู้หญิงบอกแล้ว ว่าผู้หญิงคนนี้พยายามปกปิดเรื่องที่ท่านประธานอยู่ที่นี่

ดังนั้นก็จึงไม่ใช่เรื่องดีอะไรแน่นอน

ในเมื่อเป็นแบบนี้ ก็อย่าโทษเขาที่ปฏิบัติกับเธอแบบนี้เลย

จุ๊บแจงไม่คิดว่าบอดี้การ์ดจะหยาบคายอย่างนี้ ถึงขนาดฉุดลากเธอเข้ามา ในใจทั้งโมโหและหงุดหงิด “นี่นายทำอะไรเนี่ย ปล่อยฉันนะ！”

บอดี้การ์ดก็ราวกับจะไม่ได้ยิน ใช้กำลังดึงลากเธอเข้าไปในบ้าน

เมื่อวารุณีได้ยินเสียงเอะอะจากทางด้านนอก ก็เดินออกมาพร้อมมารุตเพื่อดู “เกิดอะไรขึ้น？”

“คุณผู้หญิง เจ้าของบ้านหลังนี้กลับมาแล้วครับ”บอดี้การ์ดตอบ และพลางปล่อยมือออกจากเธอ

จุ๊บแจงก็มองไปยังคุณผู้หญิงคนที่บอดี้การ์ดเอ่ยเรียก ดวงตาของเธอถึงกับอึ้ง

ผู้หญิงอะไรจะสวยได้ขนาดนี้！

จุ๊บแจงตกตะลึง

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นผู้หญิงที่สวยขนาดนี้ และมีสง่าราศีมาก เมื่อเทียบกับอีกฝ่ายแล้ว ตัวเองเหมือนเป็นลูกเป็ดขี้เหร่เลย

ทันใดนั้น จุ๊บแจงก็ก้มหน้าลง ไม่กล้าเผชิญหน้ากับวารุณี เพราะเธอรู้ ว่าถ้าต้องเผชิญหน้ากันเธอก็คงจะรู้สึกละอายใจ

วารุณีไม่รู้ว่าจุ๊บแจงกำลังคิดอะไรอยู่ จึงขยับเดินเข้าไปหา แล้วหยุดลงตรงหน้าของจุ๊บแจง“คุณคือคุณจุ๊บแจงเหรอคะ？”

เธอเอ่ยถามอย่างอ่อนโยน

จุ๊บแจงรู้สึกว่าเสียงของวารุณีคุ้นหูมาก ราวกับเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน นึกคิดอะไรขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว

ครุ่นคิดอยู่ราวๆสิบวินาทีได้ เธอก็นึกออก เงยหน้าขึ้นในทันที และมองดูวารุณีด้วยความประหลาดใจ“คุณ คนเมื่อคืน......”

ดวงตาของวารุณีเป็นประกาย ยกยิ้มแล้วพยักหน้าให้ “ฉันเองค่ะ ต้องขอโทษด้วยที่โทรหาคุณในตอนดึก เพราะฉันเป็นห่วงสามีมากไปหน่อย”

“สา......สามีคุณ？”ภายในใจของจุ๊บแจงยิ่งร้อนรนจนอยู่ไม่สุข ริมฝีปากขยับไปมา “สา......สามีของคุณคือ？”

คงไม่ใช่ชายหนุ่มที่อยู่ด้านในคนนั้นหรอกนะ ?

ในขณะที่จุ๊บแจงกำลังกระสับกระส่าย วารุณีก็หรี่ตาลง ทำลายจินตนาการของเธอ

“ผู้ชายที่อยู่ข้างใน คือสามีของฉันค่ะ”วารุณีตอบ

การคาดเดาได้รับการยืนยันจุ๊บแจงก็ถึงกับรับไม่ได้

สีหน้าของเธอซีดเซียว และพูดสวนกลับโดยไม่รู้ตัวว่า “ เป็นไปไม่ได้ เขาจะเป็นสามีของคุณได้ยังไง！”