พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 613

ก็เป็นเช่นนี้ จุ๊บแจงอยากได้งาน พวกเขาก็ให้แล้ว และจุ๊บแจงก็จะไม่ปรากฏตัวที่สำนักงานใหญ่ เจอนัทธีทุกวัน

เรื่องยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว ทำไมถึงไม่ทำล่ะ

“ใช่สิผู้ช่วยมารุต ตอนนี้จุ๊บแจงอยู่ไหน？”จู่ๆวารุณีก็ถาม

มารุตดันแว่นแล้วตอบ“โรงแรมครับ เธอบอกว่าเพิ่งเข้าเมืองมา ไม่มีที่พัก ดังนั้นผมเลยหาโรงแรมให้เธอ จองห้องหนึ่งให้เธอครับ”

วารุณีเงยคางขึ้น สื่อว่าเข้าใจ จากนั้นพูดอีกว่า：“แบบนี้ละกัน คุณให้เธอไปพักที่คอนโดฉัน ให้เธอยืมพักที่คอนโดฉันก่อน”

ไม่ว่ายังไง จุ๊บแจงก็ช่วยนัทธีไว้

ถึงเธอไม่ชอบจุ๊บแจงแค่ไหน แต่เรื่องบุญคุณนั้น จะไม่ใส่ใจไม่ได้

“ให้เธอพักคอนโดคุณไม่ได้”ตอนนี้เอง จู่ๆนัทธีก็พูด“ในคอนโดคุณมีความทรงจำของพวกเรา ให้คนอื่นมาทำลายไม่ได้”

ได้ยินน้ำเสียงเขาแล้วก็รู้สึกสวีต วารุณีกลืนไม่เข้าคายไม่ออก“งั้นคุณจะให้เธอไปพักไหน？”

นัทธีมองไปที่มารุต“เช่าห้องที่ดูหน่อยให้เธอ ค่าเช่าพวกเราจ่าย อย่างอื่นเธอต้องการอะไร ก็พยายามทำให้เธอ”

“ครับ”มารุตพยักหน้า

จากนั้น เขาก็ออกไปจากห้องแต่งหน้าไปหาจุ๊บแจง

วารุณีกับนัทธีแต่งหน้าและเปลี่ยนเสื้อผ้าต่อ ถ่ายรูปแต่งงานสไตล์ต่อไป

ในโรงแรม จุ๊บแจงได้ยินคำพูดของมารุต ก็ยืนขึ้นมาจากโซฟาด้วยความตกใจ“อะไรนะ？ให้ฉันไปบริษัทย่อย？”

มารุตตอบกลับด้วยรอยยิ้ม“ใช่ครับ ที่สำนักงานใหญ่นั้นสำคัญมาก พนักงานที่ทำงานที่นั่น การศึกษาสูงกันมาก และก็ต้องใช้ทักษะบางอย่างด้วย ผมเคยอ่านข้อมูลของคุณจุ๊บแจงแล้ว คุณไม่ค่อยเหมาะที่จะไปทำงานในสำนักงานใหญ่ ไม่งั้นพนักงานคนอื่นในสำนักงานใหญ่จะมีความเห็นได้ แน่นอนว่า พวกเขามีความเห็นก็ไม่กล้าแสดงความคิดเห็นต่อสำนักงานใหญ่ แต่พวกเขาจะเอาความเห็นไปใส่ที่คุณ ดังนั้นชีวิตของคุณในสำนักงานใหญ่คงไม่ดีนัก ดังนั้นสาขาย่อยจึงเหมาะสำหรับคุณ และประธานจะจ่ายเงินเดือนให้คุณค่อนข้างสูงด้วย”

ประโยคนี้ มารุตพูดได้สวยงามมาก ถึงแม้ไม่ได้พูดตรงๆว่าการศึกษาของจุ๊บแจงต่ำ แต่กลับบอกว่าถ้าจุ๊บแจงอยากไปทำงานที่สำนักงานใหญ่ จะถูกพนักงานคนอื่นเล่นงานได้

แบบนี้ จุ๊บแจงน่าจะอายแล้วยอมไปที่สาขาย่อยเอง

จุ๊บแจงก้มหน้าลงไม่พูดอะไร แววตามีความไม่พอใจและโกรธจัด

เธอหวังว่านัทธีจะให้งานเธอ และเธอก็มั่นใจมากว่าเขาจะตกลง

ตอนนี้ดูสิ เขาตกลงจริงๆ แต่เขากลับส่งเธอไปบริษัทย่อย เธอไปบริษัทย่อยทำบ้าอะไรล่ะ？ไปก็ไม่เจอนัทธี และก็หมดหนทางช่วยนิรุตติ์ทำภารกิจสำเร็จ！

ไม่ได้ เธอไปสาขาย่อยไม่ได้ เธอจำเป็นต้องไปสำนักงานใหญ่

คิดไป ปาจรีย์ก็สูดหายใจลึกๆมองมารุต“ผู้ช่วยมารุต เอ่อ......คนที่ให้ฉันไปบริษัทย่อย ใช่วารุ......ไม่สิ ใช่คุณผู้หญิงไหม？”

เธอไม่เชื่อว่านัทธีจะให้เธอไป

เธอเป็นผู้มีพระคุณของเขาเชียวนะ！

ดังนั้นเป็นไปได้สูง ที่จะเป็นผู้หญิงสวยๆคนนั้นทำ ผู้หญิงคนนั้นรู้ว่าเธอชอบนัทธี ดังนั้นเพื่อหยุดเธอได้เจอนัทธี จึงจัดการเช่นนี้

ใช่ ผู้หญิงคนนั้นแน่ หน้าตาสวยมาก แต่ใจแคบจริงๆ！

ผู้หญิงคนนั้นไม่คู่ควรกับนัทธีเลย！

มีแค่เธอที่เหมาะสม！

อารมณ์ในแววตาจุ๊บแจงไม่หยุดพลุ่งพล่าน

มารุตแค่มองก็รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ สายตานั้นเย็นชา

ผู้หญิงมีความคิดต่อท่านประธาน และไม่รู้จักประเมินตนเองเขาเห็นมาเยอะแล้ว แต่ผู้หญิงธรรมดาที่หน้าตาไม่ดีอย่างจุ๊บแจงนี้ หุ่นก็ไม่ดี ไร้การศึกษา และก็ไม่มีความสามารถ และไม่รู้จักประเมินตนเอง เป็นครั้งแรกที่เขาเจอ

ไม่รู้จริงๆว่าเธอเอาความมั่นใจมาจากไหน！

มารุตไม่อาจรักษาได้แม้แต่รอยยิ้มอย่างมืออาชีพ เขาตอบกลับไปนิ่งๆ：“ไม่ ไม่ใช่ความต้องการของคุณผู้หญิง แต่นี่คือความต้องการของคุณผู้ชาย”