พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 634

มาถึงห้องนอน สิ่งที่ดึงดูดวารุณีเป็นอันดับแรกก็คือผนังกระจกทั้งแผ่นนั้น

มองผ่านผนังกระจกนี้ เธอสามารถมองเห็นวิวทะเลของเมืองนี้ได้หมด

วารุณีสลัดมือของนัทธีทิ้งแล้ววิ่งไปที่ผนังกระจกอย่างไว วิ่งมาที่ตรงหน้าผนังกระจก มือสองข้างจับอยู่บนกระจก มองทะเลของด้านนอกด้วยสายตาเปล่งประกาย

นี่เป็นโรงแรมห้าดาวแห่งนึงที่สร้างติดกับริมทะเลโดยเฉพาะ อยู่ที่นี่ สามารถมองเห็นวิวทุกอย่างของริมทะเล ชายหาด น้ำทะเลและอื่นๆอย่างชัดเจน

ตอนนี้ที่ริมทะเลมีคนเล่นกันอยู่ไม่น้อย วารุณีเห็นแล้วมีความคิดที่อยากจะเปลี่ยนชุดว่ายน้ำลงไปเล่น

แต่ต่อมาก็คิดได้ว่าดึกป่านนี้แล้ว จึงได้แต่ล้มเลิกความคิดนี้ไป รอพรุ่งนี้ค่อยว่ากัน

นัทธีที่อยู่ด้านหลังได้เดินมาโอบเอวของเธอจากด้านหลังไว้เบาๆ เอาคางวางอยู่บนไหล่ของเธอ “สวยขนาดนี้เลยเหรอ？สวยจนถึงขั้นทิ้งสามีอย่างผมไว้ข้างหลังเลย”

“สวยสิคะ ที่ผ่านมาฉันอยากมาเที่ยวทะเลสักครั้ง แต่ไม่มีโอกาสสักที ตอนนี้มีโอกาสมาแล้ว ฉันก็ต้องตื่นเต้นอยู่แล้วค่ะ”สายตาของวารุณีมองดูข้างนอกพร้อมพูดโดยที่ไม่หันหน้ามาเลย

นัทธีเห็นเธอแม้แต่สายตาก็ไม่หันมามองตัวเองเลย ได้ค่อนข้างหึง ฝ่ามือใหญ่ล้วงเข้าไปในเสื้อของเธอ ขณะเดียวกันก็ได้กัดติ่งหูเธอไว้เบาๆ

วารุณีตกใจแล้วรีบหันหน้ามา “อย่าซี้ซั้วค่ะ เดี๋ยวคนมาเห็นเข้า”

“มองไม่เห็นหรอก” นัทธีคลายติ่งหูของเธอออก ริมฝีปากค่อยๆเคลื่อนย้ายลงมาจูบอยู่ที่ซอกคอของเธอ พร้อมพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำแหบพร่า：“ผนังกระจกอันนี้สามารถมองเห็นแค่ด้านนอก แต่ด้านนอกมองไม่เห็นพวกเรา คุณวางใจได้”

ได้ยินเขาพูดแบบนี้ วารุณีถึงโล่งอกไปที

แต่เธอก็ยังได้กระดุกกระดิกไปมาอย่างค่อนข้างอึดอัดอยู่ดี “ถึงจะอย่างนั้นก็ไม่ได้เหมือนกันค่ะ ถึงมองไม่เห็นแต่ฉันก็ยังรู้สึกไม่ชินอยู่ดี มักจะรู้สึกอยู่เรื่อยเลยว่าพวกเขาจะมองเห็น”

“ผมรู้ แต่แบบนี้มันถึงจะเสียวไม่ใช่เหรอ？” นัทธีคลายคอของเธอ แล้วเงยหน้ามองเธอ

วารุณีอ่านความเร่าร้อนในแววตาเขาออก เธอหายใจลำบากจนหน้าแดงไปหมด

ไม่นึกเลยว่าผู้ชายคนนี้อยากจะมีอะไรกันที่นี่......

เห็นแววตาที่มีคลื่นที่ค่อนข้างใหญ่ของวารุณี นัทธีก็รู้เลยว่าเธอเข้าใจความหมายของตนเองแล้ว หลังจากหัวเราะเสียงต่ำไปสองที ก็ได้หันตัวเธอมา จากนั้นไม่ให้โอกาสเธอได้ปฏิเสธ ก็ก้มหน้าจูบริมฝีปากของเธอไว้เลย

ค่ำคืนนี้ ทั้งสองบ้าคลั่งกันสุดๆ ได้มีอะไรกันที่หลังกระจกบานใหญ่ขนาดนี้กันอย่างเร่าร้อนดุเดือด

ตอนแรก วารุณียังค่อนข้างอายอยู่ รู้สึกคนที่อยู่ด้านนอกจะมองเห็นพวกเขา

แต่หลังจากถูกผู้ชายพาไปรื่นเริงบนสวรรค์ชั้นเจ็ดแล้ว เธอก็ไม่มีเวลามาคำนึงอะไรแล้ว ได้เพลิดเพลินอย่างเต็มที่

หลังจากทุกอย่างจบสิ้น เธอได้เอาตัวเองซุกเข้าไปที่ใต้ผ้าห่ม อายจนไม่กล้าเจอคน

โอ้พระเจ้า ไม่นึกเลยว่าเธอจะมีอะไรกับนัทธีต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนี้ ถึงแม้คนพวกนั้นล้วนมองไม่เห็นเลย แต่ก็ยังละอายใจมากอยู่ดี

แน่นอนว่านอกจากอายแล้ว เธอก็ต้องยอมรับเหมือนกันว่าค่อนข้างเสียวมากเลยทีเดียว

นัทธีอาบน้ำเสร็จออกมาจากห้องน้ำ ก็เห็นผู้หญิงที่ห่อหุ้มตัวเองเป็นก้อนเหมือนเม่นตัวน้อยๆ เขาแสยะยิ้มมุมปากแล้วแกล้งถามทั้งๆที่รู้：“คุณเป็นอะไร？”

วารุณีดึงผ้าห่มลงมานิดหน่อย แล้วกลอกตาขาวใส่เขาทีนึง

ผู้ชายคนนี้ช่างหน้าด้านจริงๆ ยังมาถามอีกว่าเธอเป็นอะไร？

วารุณีที่อยู่ภายใต้ความโกรธได้ดึงผ้าห่มออกด้วยแล้วชี้ไหปลาร้าของตัวเองด้วย “คุณดูสิ คุณดูดฉันจนเป็นแบบนี้ พรุ่งนี้ฉันจะออกไปเล่นน้ำยังไง？”

“งั้นก็ไม่เล่น” นัทธีเดินมานั่งที่ขอบเตียง คอยเช็ดผมและตอบอย่างไม่เห็นด้วย

วารุณีกัดริมฝีปาก “ไม่ได้นะ ฉันมาเพื่อมาเล่นน้ำโดยเฉพาะเลยนะ”

“น้ำทะเลมีอะไรน่าเล่น เคยถูกคนมากมายขนาดนี้เหยียบ สกปรก ยิ่งไปกว่านั้น ที่นี่ผู้ชายเยอะเกินไป อากาศก็เหม็น”นัทธีเช็ดผมไปด้วยและพูดไปด้วย

วารุณีเห็นเขาพูดอย่างจริงจัง แต่ก็ได้เข้าใจอะไร จากนั้นได้แสยะยิ้มมุมปากทีนึง

ผู้ชายเยอะเกินไป ถึงเป็นวัตถุประสงค์ที่แท้จริงของเขามั้ง！

เขาจงใจทิ้งรอยไว้ที่ไหปลาร้า แขนและขาอ่อนของเธอ พอแบบนี้ พรุ่งนี้เธอก็จะใส่ชุดว่ายน้ำไม่ได้

คิดจุดนี้ได้ วารุณีมองนัทธีอย่างหมดคำพูด

เป็นผู้ชายที่มีกลอุบายจริงๆ

นัทธีเหมือนอ่านออกว่าในใจวารุณีคิดอะไรอยู่ แววตาของเขาลุกลี้ลุกลน พร้อมแกล้งถามเหมือนไม่รู้อะไรเลย “มีอะไรเหรอ？มองหน้าผมทำไม？”

วารุณีได้มองบนใส่เขาอีกที จากนั้นขี้เกียจสนใจเขาอีก และได้ล้มกลับไปนอนที่เตียงอีกครั้ง