พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 653

ก็แค่ครั้งนี้เดิมพันชนะ แต่ครั้งหน้าล่ะ？

วารุณีขดตัว ในใจไม่สบายใจเลย

ครั้งนี้ เธอใช้มีดมาขู่นิรุตติ์ ทำให้เขาถอยไป

แต่ครั้งต่อไป ก็อาจจะไม่สำเร็จก็ได้

ถ้าครั้งหน้านิรุตติ์พูดตรงๆ บอกว่าเก่งนักก็ไปตาย งั้นเธอก็จะไปตายจริงๆ

วารุณีถอนหายใจยาวๆ มุมปากยิ้มอย่างขมขื่น

ช่างเถอะ ครั้งนี้เดิมพันชนะแล้ว รอดไปได้ก็เป็นเรื่องดี

ครั้งหน้าถ้ามีสถานการณ์แบบนี้อีก ค่อยคิดหาทางอื่นละกัน

ถ้าหมดหนทางจริงๆ เธอก็ยอมไปตาย

ด้านนอก นิรุตติ์ปิดแขนไว้แล้วลงมา ในห้องรับแขกนวิยากำลังดูโทรศัพท์ ได้ยินเสียงฝีเท้า มุมปากยกขึ้นอย่างดูถูก“ทำไม แป๊บเดียวก็ลงมาแล้ว ยังไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเลย ดูเหมือนคุณจะไม่ได้เรื่องนะ！”

นิรุตติ์มองเธออย่างเย็นชา“หุบปากคุณซะ ไม่งั้นผมจะเย็บปิดให้คุณเอง！”

“คุณ......”นวิยาโกรธแทบตาย รีบหันไปมองที่เขา

แต่ทว่าการมองนี้ ก็ตะลึงทันที“คุณ......คุณได้รีบบาดเจ็บ！”

ไม่ใช่แค่แขน แต่ยังมีที่ศีรษะ

“คุณถูกวารุณีตีจนเจ็บ？”นวิยาตกใจอย่างไม่อยากจะเชื่อ

นิรุตติ์เม้มปาก ไม่พูด เดินไปนั่งลงที่โซฟาอีกด้าน

นวิยารีบยืนขึ้นมา“นิรุตติ์ คุณถูกวารุณีตีจนบาดเจ็บเนี่ยนะ คุณมันไม่ได้เรื่องเลย ผู้ชายทั้งแท่ง ดันสู้ผู้หญิงคนหนึ่งไม่ได้！”

นิรุตติ์หรี่ตาลง เงยหน้าขึ้นทันที มองเธอเหมือนมองคนตาย

คอของนวิยาก็เหมือนมีคนเอาอะไรมาอุดไว้ทันที พูดไม่ออก

เพราะสายตานี้ของเขา น่ากลัวมากจริงๆ

แป๊บเดียว คนใช้ก็ถือกล่องยาเข้ามา พันแผลให้นิรุตติ์

นวิยานั่งอยู่ตรงข้าม“เขาเป็นไงบ้าง？”

คนใช้พันไปตอบกลับไปว่า：“คุณผู้ชายไม่เป็นอะไรหนัก บนหัวถลอก แขนก็แค่แผลเล็กน้อย ไม่ลึกถึงกระดูก สองสามวันนี้ก็สมานได้แล้วไม่เป็นปัญหา”

ได้ยินคำนี้ นวิยาก็เบะปาก“ดูเหมือนวารุณีจะลงมือเบามาก”

ตอนรู้ว่าวารุณีทำนิรุตติ์จนเจ็บ ในใจเธอก็สะใจ มีความสุข

ยังไงนิรุตติ์ก็เป็นศัตรูของเธอ

แต่ตอนนี้ได้ยินว่าแผลของนิรุตติ์ไม่เจ็บ ความดีใจในใจนั้น ก็หม่นลงไปทันที

วารุณียัยผู้หญิงนั่นใช้ไม่ได้เลย ในเมื่อใช้มีดปาดนิรุตติ์แล้ว ทำไมไม่เอามีดแทงไอ้นิรุตติ์นี่ให้ตายเลยล่ะ

แบบนี้ ก็ไม่ใช่อย่างที่เธอพูด

น่าเสียดาย น่าเสียดายจริงๆ！

สายตาของนวิยาเปลี่ยนไป ซึ่งเห็นอยู่ในสายตาของนิรุตติ์ นิรุตติ์ก็เดาความคิดของเธอได้ทันที สายตามีความอาฆาต“ดูเหมือนคุณจะผิดหวังมากเลยนะ”

ได้ยิน นวิยาก็ตระหนักถึงการเปิดเผยของตัวเอง สายตาสั่นคลอน ระงับความร้อนตัวในใจแล้วตอบไปอย่างนิ่งๆ：“คุณมองผิดแล้ว ฉันกลับห้องก่อนนะ”

พูดจบ เธอก็ลุกขึ้นไปข้างบน ไม่อยากอยู่ตรงนี้แม้แต่นาทีเดียว

เธอรู้ว่าผู้ชายคนนี้โรคจิตแค่ไหน

ปากเธอไม่ยอมรับว่าตัวเองผิดหวัง แต่ในใจของนิรุตติ์แน่ใจว่าเธอกำลังผิดหวัง เธอไม่ยอมรับก็ต้องบังคับให้เธอยอมรับ จากนั้นจึงทำเรื่องบางอย่างที่เกินไปต่อเธอ

บทเรียนสองสามครั้งก่อนหน้านี้ ทำให้เธอจำไว้ในใจแล้ว ดังนั้นตอนนี้ เธอต้องปลีกตัวไป ก่อนที่เขาจะพูดขึ้นมา