พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 652

เดิมทีเขาแค่อยากเห็นสภาพเธอดิ้นรน รู้สึกน่าสนุก อยากแหย่เธอ ไม่คิดจะทำอะไรเธอจริง

ยังไงเธอก็อยู่ข้างเขาแล้ว เขามีเวลามากที่จะค่อยๆโจมตีเธอ

แต่คิดไม่ถึงว่า เธอจะลงมือกับเขาไปโดยตรง！

นิรุตติ์ยกมือขึ้น โชว์เลือดสดบนมือให้วารุณี สื่อให้เธอดู“วารุณี คุณคือผู้หญิงคนแรกที่กล้าทำผม！”

สีหน้าวารุณีซีดขาว“ก็คุณทำอย่างนั้นกับฉัน ทำไมฉันจะทำคุณไม่ได้ สมน้ำหน้าแล้ว！”

นิรุตติ์หรี่ตาลง“โอเคสมน้ำหน้าผม ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นทำไมผมยังต้องทน ทำไมไม่จัดการคุณไปโดยตรงเลย ไม่งั้นจะคุ้มกับแผลที่หัวผมได้ไง！”

พูดจบ เขาก็หัวเราะอย่างเยือกเย็น วางมือลงจากหัว ปล่อยให้เลือดที่หัวไหลลงมา เดินเข้ามาหาวารุณีด้วยรอยยิ้มร้ายกาจ

หัวใจของวารุณีหดลงอย่างรุนแรง ขยับไปข้างๆพร้อมกับถอยไปด้วย มองดูรอบๆว่ามีอาวุธอะไร

การมองนี้ จึงมองเห็นจานผลไม้อีกด้านของโต๊ะน้ำชา ด้านบนวางมีดผลไม้เล็กๆ

มองเห็นมีดผลไม้ วารุณีก็เหมือนเห็นผู้ช่วยชีวิต รีบวิ่งไป หยิบมีดผลไม้ขึ้นมา จากนั้นกำด้วยมือสองข้าง ปลายมีดเล็งไปที่นิรุตติ์“อย่าเข้ามา คุณเข้ามา ฉันไม่เกรงใจแน่！”

มองมือที่วารุณีถือมีด แต่กลับสั่น นิรุตติ์ยกมุมปากขึ้นอย่างดูถูก“ที่รัก คุณดูมือคุณสิ สั่นจนเป็นแบบนี้ คุณลงมือกับผมได้จริงเหรอ？”

“......”วารุณีอ้าปาก พูดไม่ออก

แน่นอนว่าเธอทำไม่ได้

แม้แต่ไก่เธอยังไม่เคยฆ่า ยิ่งไม่ต้องพูดถึงแทงคน

เธอทำแบบนี้ ไม่มีอะไรมากไปกว่าอยากขู่ให้นิรุตติ์ถอยไป ให้นิรุตติ์ไม่กล้าเข้าใกล้ตัวเอง

แต่สภาพของนิรุตติ์ เขาไม่กลัวมีดในมือเธอเลย กลับกันยังเข้ามาใกล้เธอด้วย

วารุณีเห็นเขาไม่หลบ มือก็ยิ่งสั่น“อย่าเข้ามา นิรุตติ์ฉันบอกให้คุณอย่าเข้ามา คุณไม่ได้ยินเหรอ？”

“ไม่ได้ยิน และผมอยากเห็นด้วย คุณจะฆ่าผมได้ไหม”นิรุตติ์เดินหน้ามาต่อด้วยรอยยิ้ม

สีหน้าวารุณีซีดขาว

ผู้ชายคนนี้ประสาทหรือเปล่า？

ดันมาอยากดูว่าเธอจะฆ่าเขาไหม

ใช่ เธอไม่กล้าลงมือจริง

แต่ถ้ารีบ ก็ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

แต่เธอก็ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็นคนที่ไม่กล้าฆ่าใคร ในตอนที่เผชิญกับทางตัน ก็ลงมือฆ่าคน

ดังนั้นเธอไม่อยากฆ่าใคร แต่ถ้านิรุตติ์อยากทำอย่างนั้นจริง เพื่อปกป้องตัวเอง เธอก็จำเป็นต้องบังคับตัวเองให้ลงมือ

กำลังคิดอยู่นั้น นิรุตติ์ก็มาอยู่ตรงหน้าแล้ว

ส่วนวารุณีก็ไม่สามารถถอยได้แล้ว เพราะด้านหลังเป็นกำแพงอันเยือกเย็น

นิรุตติ์ตบไปที่กำแพงไปทีหนึ่ง วารุณียึดตัวเองไว้กับกำแพง ก้มหน้ามองเธอ“ที่รัก ตอนนี้ผมอยู่ตรงหน้าคุณแล้ว คุณกล้าลงมือไหม？”

วารุณีมือสั่นจนเกือบจะถือมีดไม่อยู่ ไม่พูดจา

นิรุตติ์เห็นแบบนี้ ก็ยื่นมืออยากจะแย่งมีดเธอมา

ส่วนวารุณีกลับคิดว่า เขาจะลงมือกับเธอแล้ว กรีดร้องอย่างวิตกกังวล เอามีดแทงไปข้างหน้า

นิรุตติ์เห็นแบบนี้ รูม่านตาหดทันที จากนั้นรีบหลบไปด้านข้าง

ถึงแม้เขาหลบได้ทัน แต่ยังบาดเจ็บ

แขนของเขา ถูกมีดคมๆปาด แขนเสื้อขาด เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากด้านใน ตกลงที่พื้นทีละหยด ย้อมพรมเป็นสีแดงเป็นวงกว้าง

นิรุตติ์ก็ตะลึงงันไปทั้งตัว ก้มหน้ามองแขนตัวเอง

เมื่อกี๊เขายังมั่นใจว่าเธอไม่กล้าลงมือ แต่ตอนนี้ เขากลับพบว่าตัวเองถูกตบอย่างรุนแรง