พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 670

“ไม่เป็นไร อย่างน้อยครั้งนี้เราก็ไม่เสียเปรียบ จับนวิยาได้แล้วนี่？”วารุณีมองนัทธีด้วยรอยยิ้ม“เมื่อเทียบกับนิรุตติ์แล้ว ที่คุณอยากจัดการมากกว่า เป็นนวิยาไม่ใช่เหรอ？”

สายตานัทธีหม่นลงไป ไม่พูดอะไร

ก็จริงๆ เมื่อเทียบกับนิรุตติ์แล้ว เขาแค้นนวิยามากกว่า

“ผมเข้าใจแล้ว งั้นให้บอดี้การ์ดพวกนั้นถอยกลับเถอะ ที่นั่นไม่มีประโยชน์แล้ว”นัทธีขมวดคิ้ว กำชับด้วยเสียงเย็นชา

ครั้งนี้จับนิรุตติ์ไม่ได้ ก็โทษบอดี้การ์ดพวกนั้นไม่ได้

ที่สำคัญคือ บนตัวบอดี้การ์ดพวกนั้นไม่มีปืน ไม่กล้าออกไปตัวต่อตัวกับนิรุตติ์ที่ยิงออกมาไม่หยุด

ยิ่งไปกว่านั้น บอดี้การ์ดพวกนี้ก็เป็นคนที่เขาจ้างในประเทศนิวซีชั่วคราว ในด้านความซื่อสัตย์ ยังไม่แข็งแกร่งขนาดนั้น

ถึงเขาให้พวกเขาลุยไปเลย พวกเขาก็คงไม่ลุยไปตรงๆหรอก

อย่างที่วารุณีบอก ถึงแม้จับนิรุตติ์ไม่ได้ แต่จับนวิยา ก็คุ้มค่าแล้ว

“เข้าใจแล้วครับ”มารุตพยักหน้าตอบไป แล้วเริ่มเรียกถอนคนออกมา

ตกดึก เรือสำราญก็เริ่มแล่นกลับไป ขับไปที่ประเทศลาวาโดยตรง

ส่วนบอดี้การ์ดพวกนั้น เมื่อตอนบ่าย ก็ถูกบริษัทของพวกเขาเอาเฮลิคอปเตอร์มารับไปแล้ว

ดังนั้นคนบนเรือสำราญตอนนี้ ล้วนเป็นของนัทธี

วารุณียืนอยู่บนดาดฟ้า พิงราวไว้แล้วมองทะเลด้านนอก พูดด้วยรอยยิ้ม：“นั่งเรือสำราญกลับประเทศ เป็นครั้งแรกของฉันเลย”

“ชอบไหม？”นัทธีโอบเธอจากด้านหลัง กัดไปที่ติ่งหูเธอ ถามเสียงแหบ

วารุณีพยักหน้า“ชอบสิ ได้ชมวิวทะเลตลอดทางแบบนี้ รู้สึกว่าความคิดของตัวเองเปลี่ยนไปเยอะ เมื่อก่อนทุกครั้งก็นั่งเครื่องบิน นั่งเครื่องบินมองเห็นได้จำกัดมาก รวมกับความเร็วด้วยแล้ว สรุปคือยังไงก็ไม่ดีเท่ากับนั่งบนเรือสำราญแล้วชมวิว”

นัทธีหัวเราะเบาๆ“เรือสำราญลำนี้ ยังไม่ตั้งชื่อเลย ในฐานะเจ้าของเรือสำราญ คุณตั้งมาสักชื่อสิ”

“เจ้าของเรือสำราญ？”วารุณีตะลึงก่อน จากนั้นหันกลับมา เผชิญหน้ากับชายหนุ่ม“คุณหมายถึงฉัน？”

เธอชี้ไปที่หน้าตัวเอง

นัทธีพยักหน้า“ใช่ ตอนนั้นที่ซื้อเรือสำราญลำนี้ ผมใส่ชื่อคุณ ดังนั้นเรือสำราญลำนี้เป็นของคุณ และเป็นของขวัญที่ผมให้คุณ”

วารุณีเบิกตาโต ตกใจอย่างเห็นได้ชัด

นัทธีมองเธอ“ไม่ชอบเหรอ？”

“เปล่าๆๆ ไม่ใช่ ฉันแค่ตกใจ ตกใจว่าจู่ๆตัวเองก็ได้รับของขวัญสุดหรูขนาดนี้”วารุณีกลืนน้ำลายแล้วพูด

เรือสำราญลำหนึ่งเลยนะ

เธอไม่เคยคิดเลยว่า ตัวเองจะได้เรือสำราญมาลำหนึ่ง

นัทธีลูบหัวของเธอแล้วพูดว่า：“ไม่มีอะไรต้องตกใจ สามีคุณมีเงิน ซื้อพวกนี้ให้ภรรยาตัวเอง ก็สมควรแล้วไม่ใช่เหรอ？ผมได้ยินว่าก่อนหน้านี้ประธานรพีก็ซื้อเรือสำราญให้ภรรยาเขาลำหนึ่ง ภรรยาเขาอวดไปทั่วในวงการ ส่วนคุณในฐานะภรรยาของคนที่รวยอันดับหนึ่ง จะไม่มีได้อย่างไร ภรรยาคนอื่นมีแล้ว ภรรยาผมก็ต้องมี”

ได้ยินคำนี้ วารุณีก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออก“รู้สึกว่าคุณกำลังเทียบกับคนอื่นอยู่นะ ฉันคิดว่าการเทียบแบบนี้ แทบจะเป็นพวกผู้หญิงทั้งหมดเสียอีก ไม่คิดว่าคุณจะเป็นเหมือนกัน”

“ไม่ได้เทียบกับใคร แต่คุณเป็นภรรยาของผม ก็ควรมีของที่ดีที่สุด”นัทธีมองเธอ สายตานั้นจริงจังสุดๆ

วารุณีหัวเราะ“หมายความว่า ต่อไปคุณจะซื้อเครื่องบิน คฤหาสน์ให้ฉัน？”

“แน่นอน ผมซื้อได้！”นัทธีเงยคางขึ้น พูดอย่างเย่อหยิ่ง

วารุณีพิงไปในอ้อมแขนเขา“โอเค งั้นฉันจะรอนะ”

สามีภรรยายืนอยู่ตรงนี้ พูดคำหวานๆ ต่อกัน บรรยากาศก็อบอุ่นขึ้นมา

นัทธีมองเธอ“คุณยังไม่บอกเลย จะตั้งชื่ออะไรให้เรือสำราญ”

“ฉันคิดก่อน ในเมื่อเป็นเรือสำราญของฉัน งั้นฉันก็จะตั้งให้เพราะหน่อย”วารุณีเอียงศีรษะ เริ่มคิด

นัทธีรอเธออย่างอดทน

รอไปประมาณสองสามนาที ดวงตาวารุณีก็เป็นประกาย“สามี คุณว่าAuroraเป็นไง？”