พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 676

มือพงศกรที่สวมชุดกาวน์อยู่นั้นกำแน่นไว้ บีบอย่างแน่น เส้นเลือดหลังมือปูดออกมา จะเห็นว่าในใจเขาตอนนี้โกรธแค่ไหน

แต่แป๊บเดียว เขาก็ปล่อยมือออก หลับตาลง ปรับอารมณ์ ก้าวเท้าเข้าไปในลิฟต์

ส่วนอีกด้าน ชายหนุ่มพาปาจรีย์มาถึงข้างถนน

ปาจรีย์หยิบกุญแจรถจากกระเป๋ามากด

รถส่งเสียงออกมา หมายความว่าปลดล็อกแล้ว ปาจรีย์โค้งให้ชายคนนั้น“คุณคะ ขอบคุณที่คุณมาส่งฉันนะคะ ไม่งั้นฉันอาจจะเปียกไปหมดแล้ว”

“ไม่เป็นไรครับ สมควรช่วยอยู่แล้ว”ชายหนุ่มหัวเราะอย่างอบอุ่น

ทันใดนั้นปาจรีย์ก็คิดอะไรได้ มองชายหนุ่มแล้วถาม：“ใช่สิคุณผู้ชาย ตั้งนานแล้ว ฉันยังไม่ถามชื่อคุณเลย ฉันชื่อปาจรีย์นะ ปาที่สะกดด้วยปอปลากับสระอา แล้วก็จรีย์ที่สะกดด้วยจอจานยอยักษ์การันต์”

“ปาจรีย์ ชื่อนี้ดี”ชายหนุ่มท่องชื่อของเธอไปรอบหนึ่ง จากนั้นพูดชม

ปาจรีย์หัวเราะอย่างหน้าแดง“พ่อฉันตั้งให้ฉันเอง ตอนนั้นเขาก็คิดอยู่นาน เพื่อตั้งชื่อที่ไม่เหมือนคนอื่นให้ฉัน แต่ก็ยังคิดชื่อที่เหมาะสมไม่ได้ แล้วพอดีตอนนั้นนักแสดงทีวีพูดว่าปาจรีย์ พ่อฉันก็คิดขึ้นได้อย่างเฉียบไว ตั้งให้ฉันว่าปาจรีย์ ดังนั้นฉันเลยชื่อปาจรีย์ค่ะ”

“ที่แท้ก็แบบนี้เอง พ่อคุณเป็นคนที่น่ารักมาก”ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ

ปาจรีย์เอาผมทัดหู“ใช่ค่ะ พ่อแม่ฉันน่ารักมาก แต่ว่าคุณคะ คุณยังไม่บอกฉันเลย คุณชื่ออะไร”

“ขอโทษครับๆ ผมชื่อว่ารพี นามสกุลคณานิสรณ์”ชายหนุ่มแนะนำตัวเอง

ปาจรีย์ก็ท่องชื่อนี้ไป“ฉันจำได้แล้ว งั้นคุณรพีคะฉันขอตัวก่อนนะ ถ้ามีโชคชะตาไว้เจอกันอีกค่ะ”

“ครับ ไว้เจอกัน！”รพีพยักหน้า

ปาจรีย์เปิดประตูรถที่นั่งคนขับแล้วเข้าไป จากนั้นสตาร์ทรถออกไป

รพีถือร่มไว้ยืนอยู่ที่เดิม แล้วมองเธอส่งจนไกลออกไป จนมองไม่เห็นแล้ว แล้วจึงเดินไปอีกทาง

ระหว่างทาง โทรศัพท์ของรพีก็ดังขึ้นมา

เขาหยิบออกมาดู มองสายที่โชว์ขึ้นมา รับด้วยรอยยิ้ม“ฮัลโหล แม่”

“ลูกชาย หาผู้มีพระคุณที่ลูกพูดถึงเจอยัง？”ที่ปลายสาย มีเสียงผู้หญิงที่อ่อนโยนใจดีเข้ามา

รพีมองไปทางที่ปาจรีย์ออกไปแวบหนึ่ง“หาเจอแล้วครับ แต่เธอดูเหมือนว่าจำผมไม่ได้”

ได้ยินชื่อของเขา เธอก็ไม่มีการตอบสนองอะไร

“จำไม่ได้สิปกติ ตอนนั้นพวกลูกอายุเท่าไหร่เอง เกือบจะยี่สิบปีแล้ว”ผู้หญิงคนนั้นถอนหายใจแล้วพูด

รพีละสายตาลง“ใช่ครับ เกือบยี่สิบปีแล้ว แต่ไม่เป็นไร ต่อไปเธอจะต้องนึกถึงผมได้แน่”

ก่อนมาที่จังหวัดจันทร์ เขาก็สืบข้อมูลของปาจรีย์ไว้

พบว่าในยี่สิบปีนี้ที่ปาจรีย์แยกจากกับเขา ก็อยู่อย่างไม่มีความสุขนัก

หลังจากปาจรีย์แยกกับเขา ก็ย้ายบ้านตามพ่อแม่ไป ย้ายไปอีกเมือง เป็นเพื่อนบ้านกับตระกูลอิสริยานนท์หลังหนึ่ง

ส่วนเพื่อนในวัยเด็กที่โตมาด้วยกันของปาจรีย์ จากเขา ก็กลายเป็นลูกชายของตระกูลอิสริยานนท์ พงศกร

อย่างไรก็ตามพงศกรนั่น กลับยังไม่ดีต่อปาจรีย์ ส่วนปาจรีย์ กลับยังรักพงศกรนั่น

เขาไม่เข้าใจ พงศกรนั่นมีอะไรดี ไม่เคยอ่อนโยนต่อเธอ มีแต่เย็นชาต่อเธอ และก็แบบนี้ เธอก็ยังลืมไม่ได้

แต่ไม่เป็นไร ตอนนี้เขาเจอปาจรีย์แล้ว และก็มาอยู่ข้างกายปาจรีย์แล้ว เขาจะแย่งปาจรีย์คืนกลับมาอีกครั้ง ให้ในใจและสายตาของปาจรีย์ ต่อไปมีเพียงแค่เขา

พงศกรนั่น ไม่คู่ควรกับเธอสักนิด！

......

คฤหาสน์ตระกูลไชยรัตน์