พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 684

ถึงแม้ว่านวิยาจะทำกับเธอ ทำเรื่องร้ายกับลูกเธอมากมาย แต่เธอกับลูกก็ยังมีชีวิตรอดอยู่

แต่พ่อของนัทธี กลับเสียไปแล้ว เธอจึงอยากใช้โอกาสที่จะจัดการกับนวิยา ยกให้นัทธีทั้งหมด ให้เขาเป็นคนจัดการ

เขาคือสามีของเธอ การที่เขาจัดการนวิยา ก็เหมือนได้แก้แค้นให้เธอกับลูกเช่นเดียวกัน แล้วเรื่องอะไรจะไม่ทำล่ะ

ทันทีที่นัทธีเห็นสีหน้าของวารุณี เขาก็เข้าใจความหมายของเธอได้ทันที บีบมือของเธอ “ผมเข้าใจแล้ว คุณส่งให้ผม”

วารุณีอืมเพื่อตอบรับ แล้วไปอยู่ด้านข้าง ยืนอยู่กับมารุต

นัทธีไม่ได้เดินไปไหน ยังคงยืนอยู่ที่เดิม ดวงตาสองข้างมองนวิยาอย่างเย็นชาไร้อารมณ์ “ฉันอยากรู้ เธอฆ่าพ่อแม่ของฉันทำไม พวกเขาไม่ดีกับเธอเหรอ？”

ตอนนี้นวิยาได้ตกอยู่ในสภาวะบ้าคลั่งเป็นที่เรียบร้อย

เมื่อเธอได้ยินคำซักถามจากเขา ก็ราวกับเธอได้ยินเรื่องตลกชุดใหญ่ ยิ้มประชดประชันอย่างออกหน้าออกตา “ดีกับฉันเหรอ？ฮ่าๆๆ แบบพวกเขาเรียกว่าดีกับฉันเหรอ？”

“แล้วยังไง พวกเขาไม่ดีกับเธอเหรอ？” นัทธีเพิ่มเสียงสูง

นวิยาชักสีหน้าไม่พอใจ “ไม่หรอก เขาดีกับฉัน ไม่ใช่แค่ซื้อของให้ฉัน ส่งของขวัญให้ฉัน นั่นไม่เรียกว่าดีกับฉันหรอกนะ นั่นมันส่งของให้หมา ฉันต้องการให้ทำกับฉันดีๆ การที่พวกเขาคิดถึงฉันอย่างเต็มใจ เมื่อฉันต้องการ พวกเขาเติมเต็มฉัน ไม่ใช่การปฏิเสธฉัน！”

เมื่อได้ยินแบบนี้ ทัศนคติของวารุณีและมารุตก็แตกกระจายทันที

“พระเจ้า เธอคิดแบบนี้นี่เอง” มารุตประหลาดใจ

วารุณีเม้มริมฝีปากแดง ใบหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกที่บรรยายออกมาไม่ได้ “ต่อให้เป็นพ่อแม่แท้ๆที่ให้กำเนิดมา ยังไม่ได้ดีกับลูกอย่างสุดใจเสมอไปเลย ที่จะตอบสนองความต้องการทุกอย่างให้กับลูก เธอต้องการให้พ่อแม่สะใภ้ปฏิบัติกับเธอแบบนี้จริงๆสินะ เธอมันบ้าไปแล้วจริงๆ ！”

“แต่ไม่ใช่ เธอไม่ได้แค่บ้า เธอไร้ยางอายด้วย เธอคิดว่าเธอเป็นใครกัน ที่ต้องตอบสนองความต้องการทุกอย่างให้เธอ ประสาท” มารุตมองนวิยาด้วยสายตารังเกียจ

นัทธีเองก็หายจากอาการตกใจ สายตาที่มองนวิยานั้นเต็มไปด้วยความดูถูก “ที่แท้เธอก็คิดแบบนี้สินะ”

“ฉันคิดผิดตรงไหน？ก็ถพวกเขาพูดเอง ว่าอยากได้ลูกสาว เขาก็รับฉันมาเป็นลูกบุญธรรม พวกเขาก็ต้องปฏิบัติกับฉันดีๆ สิ แต่กับแค่ความปรารถนาเล็กๆ พวกเขายังไม่ยอมตอบสนองให้ฉัน แบบนี้ก็เท่ากับปฏิบัติกับฉันไม่ดี แล้วก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะเอาฉันมาเป็นลูกสาว” หน้าอกนวิยามีอาการผัดผันอย่างรุนแรง พูดด้วยดวงตาสีแดงเลือด

นัทธีหรี่ตา “ความปรารถนา？ปรารถนาอะไร？”

“จะมีอะไรล่ะ ก็การเป็นลูกสะใภ้ของพ่อแม่สามีไง แต่งงานกับคุณไง” ด้านหลัง วารุณีอดไม่ได้ที่จะพูดแทรก

ม่านตานัทธีมืดลง แล้วจ้องที่นวิยา มองไปที่ท่าทางงงงันของนวิยา ก็เข้าใจ ว่าที่วารุณีคือเรื่องจริง

“ไร้ยางอายจริงๆ ” นัทธีพูดอย่างไร้ความปราณี

นวิยาราวกับถูกยั่วให้เกิดความโมโห แล้วมองเขาด้วยใบหน้าดุร้าย “ฉันไร้ยางอาย？ฉันก็แค่ไล่ตามสิ่งที่ฉันต้องการ มันผิดอะไร ก็พวกเขาพูดเอง ขอแค่ไม่มากไป ก็ทำได้ทั้งนั้น ฉันแค่อยากแต่งงานกับคุณ อยากเป็นลูกสะใภ้ของพวกเขา ความปรารถนาแค่นี้ไม่มากเกินไปสักหน่อย แต่พวกเขากลับไม่ทำ แล้วยังไง？ก็พวกเขาพูดเองนี่ ในเมื่อพูดแล้ว ไม่ตอบตกลง หรือพวกเขาไม่สมควรตาย？แถมพวกเขายังพูด ว่าตระกูลไชยรัตน์ไม่ต้องการลูกสะใภ้ใจคด หึ ในเมื่อฉันเป็นคนใจคด ถ้าฉันไม่ทำให้พวกเขาสมหวัง ไม่ใช่ทำให้พวกเขาผิดหวังหรือ？”

พูดถึงเท่านี้ นวิยาก็ยิ้มขึ้น “เพราะฉะนั้นพวกเขาก็สมควรแล้ว สมควรโดนฉันวางแผนฆ่าทิ้งซะ ใครใช้ให้พวกเขามาหลอกเล่นแง่กับฉันล่ะ พวกเขาหาเรื่องเอง”

“บ้า บ้าไปแล้วจริงๆ ！” มารุตส่ายหัวพูด “ประธานครับ คุณหญิงครับ ผู้หญิงคนนี้เลวเข้ากระดูกจริงๆ แค่เพราะว่าคุณท่านกับคุณหญิงไม่ตอบตกลง เธอจึงปฏิเสธทุกอย่างที่คุณท่านกับคุณหญิงมอบให้เธอ ร่วมมือกับขงเบ้งฆ่าคุณท่านกับคุณหญิงอย่างโหดเหี้ยม คนแบบนี้ ช่างไร้เหตุผลเสียจริง”

วารุณีพยักหน้าตาม “เธอพูดก็ไม่ผิด แต่เธอไม่ได้ฆ่าแค่พ่อแม่บุญธรรม เธอฆ่าพ่อกับแม่แท้ๆ ของตัวเองด้วย นัทธีไม่เคยรับรู้มาก่อนเลยเหรอ？การตายของประธานธนงค์และภรรยา ก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับเธอด้วยเหมือนกัน”

“ดังนั้นนวิยา เธอฆ่าพ่อกับแม่ตัวเองจริงๆ เหรอ？” วารุณีหรี่ตาถามนวิยา

นวิยาหัวเราะคิกคัก เสียงหัวเราะที่เต็มไปด้วยความเยือกเย็นและชั่วร้าย ทำให้คนฟังขนลุกไปทั้งตัว “เธอพูดถูก ฉันเป็นคนทำพวกเขาเอง ใครใช้ไปให้รู้ล่ะ ว่าฉันยักยอกเงินกองกลางของบริษัท แก้วสุทธิ กรุ๊ป และจะส่งฉันไปสถานีตำรวจ พวกเขาเป็นพ่อแม่ฉัน คิดไม่ถึงเลยว่าจะเอาลูกสาวตัวเองเข้าตาราง พวกเขาสมควรตายแล้วล่ะ เป็นพ่อเป็นแม่ พวกเขาไม่เพียงแต่ไม่ปกป้องฉัน ไม่รับผิดแทนฉัน กลับกันอยากจะส่งฉันออกไปอีก จัดการกับพวกถือหุ้น พวกเขาน่ะไม่สมควรเป็นพ่อเป็นแม่ ในเมื่อไม่สมควรเป็นพ่อเป็นแม่แล้ว ก็ไปตายซะ เพราะฉะนั้น ฉันก็เลยวางแผนฆ่าพวกเขาซะ！”