พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 709

ช่างเถอะช่างเถอะ สู้คู่รักคู่แค้นคนนี้ไม่ไหว ปล่อยเขาไปเถอะ

หลังจากนั้น ในใจของวารุณีก็ยังมีความรู้สึกผิดบางๆ แฝงอยู่

นั่นก็คือจริงๆ แล้วเธอหลงใหลในความยั่วยวนของนัทธีแล้ว ดังนั้นถึงได้ยอมแพ้

ผู้ชายเองก็รู้สึกได้ว่าวารุณียอมแล้ว หัวเราะด้วยเสียงเบา ก้มหน้าแล้วจูบเธอ

ทั้งสองอยู่ในห้องไปทั้งเช้า ระหว่างนั้นป้าส้มยังมาเคาะประตูเรียกพวกเขาตื่นด้วย พวกเขาก็ทำเป็นว่าไม่ได้ยิน

จนกระทั่งช่วงบ่าย ทั้งสองจึงจะล้างหน้าแปรงฟันเรียบร้อย ลงจากตึกด้วยท้องที่ว่าง

ป้าส้มเห็นรอยตรงคอของวารุณี ในที่สุดก็เข้าใจแล้วว่าทำไมสองสามีภรรยานี้ไม่ลงมาทั้งเช้าเลย อดปิดปากและหัวเราะไม่ไหว จากนั้นก็ไอเบาๆ ไป เอ่ยปากขึ้นอย่างเงียบสงบ “คุณชาย คุณหญิง พวกคุณรอสักครู่นะคะ ฉันไปเตรียมข้าวกลางวันเดี๋ยวนี้ค่ะ”

จริงด้วย ข้าวกลางวัน!

ใครให้ตอนเช้าพวกเขาไม่ลงมาล่ะ ตอนนี้เป็นช่วงบ่ายแล้ว ก็กินได้แค่ข้าวกลางวันแล้ว

นัทธีพยักหน้าเบาๆ “ไปเถอะ”

หลังจากนั้น เขาจูงวารุณีเข้าไปในห้องอาหาร

มาถึงห้องอาหาร จู่ๆ วารุณีก็นึกอะไรออก เอ่ยปากพูดขึ้นว่า “จริงด้วยนัทธี ฉันคิดไว้ว่าจะไปเมืองธาราช่วงเย็น”

“เมืองธารา?” นัทธีขมวดคิ้ว “ไปที่นั่นทำไม? ทำงานนอกพื้นที่เหรอ”

เมืองธาราถือว่าเป็นเมืองที่มีชื่อเสียงโด่งดังภายในประเทศ ทว่าระยะห่างกับจังหวัดจันทร์ค่อนข้างไกล ประมาณหกร้อยกว่ากิโลเมตร

เธอไปไกลขนาดนี้ เขาไม่วางใจมากๆ

ก่อนหน้านี้พวกเขาออกประเทศด้วยกัน เธอถูกนิรุตติ์จับไป ทำให้ในใจของเขามีความอ่อนไหวและความหวาดระแวงมากขึ้น

ดังนั้น เขาไม่อยากให้เธอไปไหนคนเดียวจริงๆ ออกจากจังหวัดจันทร์ไป โดยเฉพาะออกจากสถานที่นอกเหนือสายตาของเขา เพราะว่าเขาไม่สามารถรับกับผลที่ตามมาหลังจากที่เธอถูกจับไปได้อีก

“ไม่ใช่” วารุณีส่ายหัว “พ่อแม่ของปาจรีย์อยู่ที่เมืองธารานายเองก็รู้ ช่วงนี้ปาจรีย์แปลกๆ ฉันเป็นห่วงเธอมาก ฉันหานักสืบไปสืบก็ยังสืบไม่ชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้นกับปาจรีย์กันแน่ อีกอย่างปาจรีย์ก็ไม่ยอมบอกฉัน ดังนั้นฉันต้องไปด้วยตนเอง ไปคุยกันแบบเจอหน้ากับปาจรีย์”

นัยน์ตาของเธอจริงจังมาก ชัดเจนเลยว่าไม่ไปไม่ได้

นัทธีมองออกถึงความยืนหยัดของเธอ รู้ว่าตนเองห้ามไม่ได้ ถอนหายใจ “ช่างเถอะ ไปได้ แต่ว่าต้องพาบอดี้การ์ดติดตัวไปหลายคน อีกอย่างห้ามละสายตาจากบอดี้การ์ด”

แน่นอน เขาเองก็อยากไปกับเธอด้วยตนเอง

แต่ว่าหลังจากนี้บริษัท ไชยรัตน์ กรุ๊ปมีการประชุมปฏิรูปครั้งใหญ่ เขาจะยุ่งเป็นพิเศษ ดังนั้นไม่สามารถไปได้

วารุณีเห็นผู้ชายตกลงแล้ว ยิ้มแล้วพยักหน้า “อื้ม ฉันรู้แล้ว ขอบคุณค่ะที่รัก”

“ไม่ต้องขอบคุณฉัน กลับมาเช้าๆ ก็ได้แล้ว อย่าลืมนะ ฉันกับลูกรอเธออยู่ที่นี่” นัทธีมองเธอ นัยน์ตาลึกซึ้ง

วารุณีอื้มอย่างหนักแน่น “โอเคฉันรู้แล้ว แน่นอนอยู่แล้ว”

“งั้นก็ดี ทานข้าวเถอะ” เห็นป้าส้มถืออาหารเดินมา นัทธีบีบมือของเธอ พูดด้วยเสียงเบา

บนโต๊ะอาหาร วารุณีมองไปทางป้าส้ม “ป้าส้ม อารัณกับไอริณไปเรียนมวยหรือยัง?”

“ใช่ค่ะ ตอนเช้าฉันส่งเด็กทั้งสองไปแล้วค่ะ” ป้าส้มพยักหน้า

ในตอนแรก มีแต่อารัณที่เรียนมวย ไอริณอยู่เป็นเพื่อนเขาที่สถานฝึกมวย

อยู่เป็นเพื่อนไปนานมาก ไอริณก็เริ่มค่อยๆ มีความสนใจด้านมวย จากนั้นก็ให้นัทธีสมัครให้เธอด้วย

ดังนั้นตอนนี้สองพี่น้องเรียนด้วยกัน

แต่ว่าพรสวรรค์ทางด้านนี้ของไอริณ เก่งกว่าอารัณเสียอีก

ไอริณพึ่งเรียนไปไม่กี่วัน ก็พัฒนาถึงขั้นของอารัณแล้ว เป็นอัจฉริยะทางด้านนี้จริงๆ