พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 710

“เดิมพันก็เดิมพัน แต่ว่าใช้อะไรเดิมพันล่ะ?”

ในกลุ่มมีคนถาม

และคือปัญหาที่ทุกคนให้ความสนใจมากที่สุด ไม่ว่ายังไงแล้วหากสิ่งที่ใช้เดิมพันไม่สามารถนำออกมาได้ พวกเขาก็บางคนไม่อยากร่วมด้วยไม่ใช่เหรอ?

มีคนหนึ่งหัวเราะ จากนั้นก็รีบพิมพ์ออกมาว่า “เดิมพันด้วยLOUIS XIIIขวดหนึ่ง”

“LOUIS XIII! ได้นะไอ่หนุ่ม เล่นใหญ่จริงๆ ได้ ฉันเดิมพัน”

“ฉันก็เดิมพัน”

คนอื่นๆ ต่างก็ตอบรับ ต่างก็ร่วมการเดิมพัน

จากนั้นทุกคนก็วางโทรศัพท์ลง จ้องไปทางนัทธี

นัทธีได้รับสายแล้ว ขยับริมฝีปากบางเบาๆ เรียกชื่อออกมาว่า “ที่รัก”

สองคำนี้ ทำเอาคนที่อยู่ในห้องประชุม ทั้งดีใจและทั้งเสียใจ

คนที่ดีใจก็คือคนที่เดาผลถูก คนที่เดิมพันชนะ

และคนที่เครียดและเสียใจ ก็คือพวกที่เดาผิด คนที่เดิมพันผิด

คนกลุ่มนี้ จะต้องซื้อLOUIS XIIIคนละชวด ให้คนที่เดิมพันชนะ

แต่โชคดีที่พวกเขาต่างก็เป็นบรรดาผู้สูงศักดิ์ ฐานะสู‘ส่ง LOUIS XIIIชวดหนึ่งถึงแม้จะมีราคาแพง ทว่าก็ไม่ใช่ว่าจะซื้อไม่ไหว ดังนั้นในไม่ช้าคนพวกนี้ก็ปล่อยวางแล้ว

หัวโต๊ะในห้องประชุม นัทธียังคุยโทรศัพท์กับวารุณีอยู่ ท่าทางสวีทนั้น ทำเอาคนที่อยู่ในห้องเสียวฟันไปหมด

เมื่อก่อนก็ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่เคยนินทาเรื่องพวกนี้ลับหลัง ประธานที่เย็นชาไร้ความรู้สึก หลังจากที่เข้าสู่โหมดความรักแล้วจะเป็นอย่างไร ยังคงเย็นชาเหมือนเดิม หรือว่าจะถอดเปลือกภายนอกที่เย็นชาลง แล้วอ่อนโยนขึ้นมาล่ะ?

ความจริงยืนยันแล้วว่า ประธานอยู่ในกรณีหลัง หลังจากแต่งงานแล้ว เปลี่ยนไปทั้งคนเลย กลายเป็นคนอ่อนโยน น้ำเสียงที่พูดก็อ่อนหวานมาก

แน่นอนว่า นี่เป็นแค่กับคุณหญิง ไม่ใช่กับพวกเขา ท่าทีที่มีต่อพวกเขา ยังคงเหมือนกับเมื่อก่อน เย็นชาเยือกเย็น

แต่ว่านี่ก็น่าตกใจจริงๆ หากเมื่อก่อนมีคนบอกพวกเขา หลังจากที่ประธานมีแฟนและแต่งงาน ก็กลายเป็นคนที่อ่อนโยน พวกเขาไม่มีทางเชื่อแน่นอน ยังจะรู้สึกอีกว่าคนคน นั้นต้องแกล้งพวกเขาอยู่แน่นอน

ทว่าความจริงยืนยันแล้วว่า มีเรื่องบางอย่าง ไม่เชื่อไม่ได้จริงๆ คนบางคน พอมีแฟนและแต่งงาน เหมือนว่าสติแบ่งแยกไปเลย

อื้มถูก สิ่งที่พวกเขาพูดก็คือประธาน

ที่ตำแหน่งหลัก นัทธีเหมือนรับรู้ได้ว่าคนพวกนี้กำลังนินทาเขา นัยน์ตาค่อยๆ หรี่ตาลง จากนั้นก็คุยกับทาโทรศัพท์ว่า “ฉันรู้แล้ว เธออยู่ที่นั่นก็ดูแลตัวเองดีๆ ระวังความปลอดภัย มีเรื่องอะไรก็โทรหาฉัน แล้วก็ ตอนที่กลับมาบอกกับฉันด้วย ฉันไปรับเธอที่สนามบิน”

“โอเค” วารุณียิ้มแล้วพยักหน้า

นัทธีวางโทรศัพท์ลง วางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะ จากนั้นก็หรี่ตาแล้วเหลือบไปมองคนกลุ่มนั้นในห้องประชุมอย่างเย็นชา “เมื่อกี้พวกนาย นินทาฉันอยู่ใช่ไหม? ”

ทุกคนต่างก็พยักหน้า “ไม่มีไม่มีครับ ไม่มีแน่นอนครับ!”

“ใช่เหรอ?” นัทธีเม้มปาก ชัดเจนเลยว่าไม่เชื่อ

ทุกคนรีบอธิบาย “ประธาน เชื่อพวกเราเถอะครับ พวกเราไม่ได้นินทาจริงๆ ครับ”

ถึงแม้ว่าจะพูดแบบนี้ ทว่าบนใบหน้าของพวกเขาก็ยังมีความรู้สึกผิด ปกปิดไม่ได้เลย

นัทธีฮื้มไปหนึ่งเสียง “พอแล้ว ประชุมต่อ”

เขาไม่ได้มีความหมายที่จะจับจ้องคนพวกนี้ไม่ปล่อย

เพราะเขาเข้าใจดี การซุบซิบคือธรรมชาติของคน และเขาที่เป็นผู้ดูแลบริษัท ก็คือบุคคลที่ผู้อื่นจะนำไปซุบซิบนินทา

บวกกับตอนที่เขารับสาย ก็ไม่ได้ออกไปรับข้างนอก แน่นอนว่าคนพวกนี้จะอยากรู้อยากเห็นมากกว่าปกติ อดซุบซิบนินทาไม่ไหวก็ถือเป็นเรื่องปกติ

และถึงแม้เขาจะออกไปรับโทรศัพท์ข้างนอก คนพวกนี้ก็เป็นเหมือนเดิม

การประชุมดำเนินต่อ ทุกคนต่างก็รู้ว่านัทธีไม่ได้มีท่าทีที่คิดหยุมหยิมพวกเขา ทันใดนั้นก็โล่งอกไปที

พวกเขากลัวจริงๆ ว่าประธานจะคิดหยุมหยิมกับพวกเขา แล้วสุดท้ายก็จับได้ว่าพวกเขานำเขามาเดิมพัน

ไม่เช่นนั้น พวกเขาต้องจบแล้วแน่ๆ

เมืองธารา