พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 715

“แน่นอนครับ” รพีหรี่ตาแล้วยิ้มตอบกลับ

ปาจรีย์เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยเดินออกมาจากห้อง เห็นบรรยากาศแปลกๆ ระหว่างวารุณีและรพี ไม่ค่อยเข้าใจ “วารุณี พี่รพี เมื่อกี้พวกพี่คุยอะไรกัน อะไรแน่นอนเหรอ?”

“ไม่มีอะไร คุณรพีคุยเรื่องงานกับฉันน่ะ” วารุณีดื่มน้ำ ยิ้มตอบกลับ

รพีพยักหน้าตาม แสดงออกว่าเป็นเช่นนี้จริงๆ

ชัดเจนเลยว่าปาจรีย์ไม่เชื่อ มองเธอ แล้วมองรพี “พวกเธอคุยเรื่องงาน? พวกเธอคนหนึ่งเป็นดีไซเนอร์ คนหนึ่งเป็นประธานของโรงงานอุตสาหกรรม ไม่ใช่อาชีพเดียวกันเลย จะคุยเรื่องงานได้ยังไง”

“ใครว่าคุยไม่ได้? บริษัทอุตสาหกรรมของคุณรพี สามารถช่วยบริษัทของเราในการผลิตเครื่องจักรและอุปกรณ์ใหม่ได้ พวกเราคุยเรื่องนี้กันไง” วารุณีมองลงล่าง ตอบกลับโดยปิดบังความรู้สึกผิดในแววตาของตนเอง

รพียิ้มตอบ “ใช่แล้วปาจรีย์”

เห็นทั้งสองพูดอย่างจริงจัง ปาจรีย์ยักไหล่ “เอาเถอะ ดังนั้นวารุณี เธอตัดสินใจจะร่วมงานกับพี่รพี?”

“มีความคิดนี้” วารุณีตอบกลับไปประโยคหนึ่ง จากนั้นก็เปลี่ยนหัวข้อการสนทนา “พอแล้วปาจรีย์ ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว รีบมานั่ง”

เธอตบไปยังที่นั่งข้างๆ ของตนเอง

ปาจรีย์เดินไปนั่งลง ที่นั่งใกล้กับรพีพอดี

วารุณีลุกขึ้น “เฮ้ย ฉันลืมไปเรื่องหนึ่ง รอแป๊บนะปาจรีย์ ฉันออกไปคุยโทรศัพท์ก่อน เดี๋ยวคุยเสร็จแล้ว ฉันกลับมาคุยกับเธอดีๆ”

พูดจบ เธอหยิบโทรศัพท์ เดินออกไปทางระเบียง

ปาจรีย์เอนศีรษะด้วยความสงสัย “แปลกจัง ทำไมฉันรู้สึกว่าวารุณีดูผิดปกติ ดูชิวๆ ประหม่าๆ นี่ไม่เหมือนเธอเลย อีกอย่างฉันรู้สึกว่า เหมือนเธอกำลังหนีอะไรบางอย่าง”

นัยน์ตาของรพีมีแสงแวววาวผ่านไป ยิ้ม แล้วยื่นน้ำให้เธอ “คุณหญิงไชยรัตน์จิตใจดีจริงๆ”

“ห๊ะ?” ปาจรีย์สับสนยิ่งกว่าเดิม “จิตใจดี? จิตใจดีอะไร?”

“ความลับ” รพีดื่มน้ำ เห็นได้ชัดเลยว่าจะไม่คุยกับเธอให้ชัดเจน

วารุณีทำแบบนี้ ก็เพราะว่าอยากให้เขาและปาจรีย์สมหวัง ดังนั้นถึงได้ให้ปาจรีย์นั่งลง ตัวเองหาข้ออ้างออกไป เพื่อที่จะเหลือพื้นที่ให้เขาและปาจรีย์ เพิ่มพูนความสัมพันธ์

ดูเหมือนว่าผู้สนับสนุนเขาก็เยอะนะเนี่ย ก่อนหน้านี้มีคุณลุงไกรวิชญ์และคุณป้าปารวีสนับสนุนให้เขาคบกับปาจรีย์ ตอนนี้มีเพื่อนที่ดีที่สุดของปาจรีย์มาสนับสนุน สามารถเห็นได้เลยว่ายัยพงศกรนั่นไม่เป็นที่ชื่นชอบในใจพวกเขาเพียงไหน

แต่ว่าแบบนี้ก็ดี คนที่ปาจรีย์ใส่ใจ ต่างก็สนับสนุนฝ่ายเขา ปาจรีย์ก็อาจจะคบกับเขาเพราะสิ่งนี้ก็เป็นได้

และยัยพงศกรนั่น ก็จะถูกกำจัดอย่างสิ้นเชิง

จริงๆ จากที่เขาดูมา ยัยพงศกรนั่นควรจะถูกกำจัดตั้งนานแล้ว คนที่ทำร้ายเป็นแต่ปาจรีย์ มีสิทธิ์อะไรได้ปาจรีย์ไป

มีเพียงแต่เขาเท่านั้นที่มีสิทธิ์มากที่สุด

ในไม่ช้า หลังจากที่รับประทานอาหารกลางวันแล้ว รพีก็จากไป กลับไปยังโรงแรมที่เขาพัก

ที่บังเอิญคือ โรงแรมนั้นกลับเป็นโรงแรมที่วารุณีพัก และเป็นห้องเพรสซิเดนเชียล สวีทเช่นกัน

ตามที่ปาจรีย์พูด รพีอยู่ที่นี่แค่ไม่กี่วัน ไม่ได้มีความหมายที่จะอยู่ยาวในเมืองธารา ดังนั้นเขาไม่ได้ซื้อบ้านอะไรไว้ที่เมืองธารา จึงพักที่โรงแรม

วารุณีไม่ได้ใส่ใจในสิ่งนี้ เธอล้างมือออกมาจากห้องน้ำ มายังหน้าประตูห้องของปาจรีย์ ยกมือขึ้นเคาะประตูเบาๆ

“เข้ามา” เสียงของปาจรีย์ดังมาจากข้างใน

วารุณีเปิดประตูเข้าไป “ปาจรีย์”