พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 719

ในไม่ช้า แอร์โฮสเตสคนหนึ่งเดินมาด้วยรอยยิ้ม ถามกับบอดี้การ์ดว่า “คุณผู้ชาย มีอะไรที่ต้องการสั่งไหมคะ?”

“คุณหญิงบ้านผมหิวน้ำเล็กน้อยครับ คุณนำน้ำมาให้หน่อยครับ” บอดี้การ์ดพูด

แต่ว่าวินาทีถัดไป บอดี้การ์ดก็นึกอะไรบางอย่างออก มองไปทางข้างหลังของแอร์โฮสเตส “คุณหญิง คุณอยากดื่มอะไรครับ?”

แอร์โฮสเตสหันตัวมองไปทางวารุณี

ในตอนที่เห็นใบหน้าขอวารุณี นัยน์ตาของแอร์โฮสเตสมีความตะลึงผ่านไป แต่ในไม่ช้าก็เลือนหายไป สิ่งที่เข้ามาทดแทน คือนัยน์ตาที่เต็มไปด้วยความดูถูก

เมื่อกี้ชั้นประหยัดต่างก็กำลังพูดคุยนินทาว่า มีมื้อที่สามคนหนึ่ง พาบอดี้การ์ดสี่คนทำท่าโอ้อวดไปทั่ว เกรงว่าคงจะเป็นท่านนี้แหละนะ

หน้าตาสวยมากจริงๆ เสียใดที่คุณธรรมไม่ผ่าน

สวยขนาดนี้ หาผู้ชายดีๆ คนหนึ่งไม่ดีเหรอ ต้องไปเป็นมื้อที่สามของผู้อื่น ทำร้ายครอบครัวผู้อื่น น่าละอายใจจริงๆ

ตอนแรกวารุณียังคิดอยู่ว่าอยากดื่มอะไรบางอย่าง จู่ๆ ก็รู้สึกว่านัยน์ตาที่แอร์โฮสเตสมองตัวเองไม่ค่อยปกติ เงยหน้าขึ้นมองเธอ

แอร์โฮสเตสคิดไม่ถึงว่าวารุณีจะมองเธอกะทันหัน ความดูถูกในแววตาเก็บไม่ทัน วารุณีถึงเห็นอยู่ในสายตา

วารุณีเม้มปาก พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “คุณผู้หญิงท่านนี้คะ ฉันเคยสร้างเรื่องบาดหมางกับคุณไหมคะ?”

แอร์โฮสเตสอึ้งไปก่อน จากนั้นก็ยิ้มอย่างสับสนแล้วตอบกลับ “ไม่เคยค่ะ ผู้โดยสารถามอย่างนี้ทำไมคะ”

วารุณีนั่งไขว่ห้าง “ทำไม? ในเมื่อไม่ได้สร้างเรื่องบาดหมางกับคุณ งั้นทำไมคุณต้องใช้สายตาแบบนั้นมองฉัน เหมือนว่าฉันเป็นขยะเลย”

“ฉัน......” รอยยิ้มบนใบหน้าของแอร์โฮสเตสแข็งทื่อไปชั่วครู่ ทั้งคนของเธอทำตัวไม่ถูกเลย

เห็นได้ชัดเลย เธอคิดไม่ถึงเลยว่าแววตาของตนเองในเมื่อกี้ จะถูกวารุณีเห็นเข้า และวารุณียังพูดออกมาต่อหน้าผู้คนด้วย

ดังนั้นตอนนี้ ในใจของแอร์โฮสเตสสับสนและกลัวมาก

เพราะว่าวารุณีสามารถไปฟ้องเธอได้เลย

ข้างๆ บอดี้การ์ดสี่คนได้ยินคำพูดของวารุณีแล้ว ต่างก็ลุกขึ้นมาทั้งหมดทันที ดวงตาแปดดวงจ้องไปทางแอร์โฮสเตสอย่างเย็นชา

“พูด ทำไมเมื่อกี้คุณถึงใช้สายตาแบบนั้นมองคุณหญิงบ้านผม หากคุณไม่พูด เครื่องบินยังไม่บิน ตอนนี้ผมจะพาคุณไปที่บริษัทการบินของคุณ หาผู้รับผิดชอบบริษัทการบินคุณ” บอดี้การ์ดคนหนึ่งเอ่ยปากพูดด้วยน้ำเสียงที่สุขุม

บอกี้การ์ดท่านนี้ ก็คือคนที่กดกริ่งเมื่อกี้

แน่นอนแอร์โฮสเตสรู้ดวงตาทั้งแปดดวงข้างหลังเธอนั้นเย็นชาดั่งห้องใต้ดินน้ำแข็ง เธอทั้งคนตกใจจนสีหน้าซีดขาวไปหมด ร่างกายก็เริ่มสั่นแล้ว

โดยเฉพาะประโยคนั้นของบอดี้การ์ด ที่บอกว่าจะพาเธอไปหาผู้รับผิดชอบของบริษัท ยิ่งทำให้ดวงตาของเธอแดงไปเลย รีบโค้งคำนับขอโทษกับวารุณี “ขอโทษค่ะขอโทษค่ะ ขอโทษผู้โดยสารท่านนี้จริงๆ ค่ะ ฉันก็ไม่อยากค่ะ เพราะว่าเมื่อกี้คนที่ชั้นประหยัดบอกว่าคุณเป็นมื้อที่สามที่เข้าไปแทรกแซงในชีวิตแต่งงานผู้อื่น ดังนั้นฉํนถึงได้......ขอโทษค่ะขอโทษค่ะ......”

แอร์โฮสเตสโค้งคำนับไปหลายครั้งมาก ทั้งคนของเขาร้องไห้สะอึกสะเอื้อน

วารุณีขมวดคิ้วขึ้นทันที “เธอบอกว่าอะไรนะ? มีคนบอกว่าฉันเป็นมื้อที่สามที่เข้าไปแทรกแซงของผู้อื่น”

“ใช่ค่ะ” แอร์โฮสเตสรีบพยักหน้า

“เชี้ยไรเนี่ย” บอดี้การ์ดคนหนึ่งที่อารมณ์ร้อนและรุนแรง ทันใดนั้นก็ตะโกนดังขึ้นมาทันที “คุณหญิงของเรานั้นเป็นภรรยาที่คุณผู้ชายบ้านผมสู่ขอมาอย่างโจ่งแจ้ง เป็นการแต่งงานครั้งแรก รักแรกด้วย มื้อที่สามอะไรกัน เรื่องไร้สาระทั้งนั้น!”

“ใช่ กล้าดีมาปล่อยข่าวลือแบบนี้ รนหาที่ตายจริงๆ”

บอดี้การ์ดที่เหลืออีกสามคน กำมัดขึ้น เรื่องแบบนี้ในตอนนี้ ทำเอาพวกเขาต่างก็โกรธมาก

และแอร์โฮสเตสที่ได้ยินเรื่องพวกนี้ ตอนนี้โง่ไปทั้งคนเลย

อะไรนะ?

นั่นคือข่าวลือ?

ผู้หญิงที่สวยมากๆ ตรงหน้านี้ กลับเป็นภรรยาหลัก

ใช่สิ ผู้หญิงที่สวยขนาดนี้ จะไปเป็นมื้อที่สามได้ยังไง

ข่าวลือของมื้อที่สาม ต้องเป็นคนที่อิจฉาผู้โดยสารท่านนี้จึงปล่อยออกมาแน่นอน เธอกลับเชื่ออย่างโง่ๆ แบบนี้ ยังแสดงออกถึงความดูถูกต่อหน้าเจ้าของเรื่องอีกด้วย

นี่เป็นการหาเหาใส่ตัวชัดๆ เลยไม่ใช่เหรอ?

วินาทีนี้ แอร์โฮสเตสเสียใจมาก เสียใจที่ตัวเองไม่ควรไปฟังข่าวลือพวกนั้นไปมั่ว