พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 733

“......”ปาจรีย์อ้าปาก พูดไม่ออก

เพราะเธอคิดจะทำแบบนี้จริง

ถ้าเธอรู้ว่าตัวเองตั้งท้อง ต้องปิดบังแน่ ไม่บอกใครเลย

เพราะอย่างแรกเธอไม่รู้ว่าบอกพ่อแม่แล้ว พ่อแม่จะถูกกระตุ้นหรือไม่

อย่างที่สองคือ เด็กคนนี้มากะทันหันไป เธอไม่ได้เตรียมใจไว้ ว่าจะบอกคนอื่นอย่างไร

เห็นปาจรีย์ไม่พูด คุณแม่ปารวีก็รู้ว่าพูดจี้จุด จึงโกรธจนตีไหล่เธอไปสองที“ลูก......ลูกทำแม่โกรธจะตายอยู่แล้ว！”

“เอาล่ะๆภรรยา”คุณพ่อประสิทธิ์กลัวคุณแม่ปารวีโกรธจนเกิดเรื่องขึ้นมา จึงรีบดึงคุณแม่ปารวีไว้ ให้เธออย่าโกรธ

คุณแม่ปารวีหอบ หน้าอกกระเพื่อมขึ้นมา“สิทธิ์ คุณดูลูกสาวคุณสิ เรื่องใหญ่แบบนี้ เธอยังจะปิดบังฉันกับคุณ เธอเห็นพวกเราเป็นพ่อแม่บ้างไหม？”

“แม่ อย่าพูดแบบนี้สิ”ปาจรีย์เม้มริมฝีปาก พูดอย่างไม่พอใจ

อะไรคือบอกว่าเธอไม่เห็นพวกเขาเป็นพ่อแม่ พวกเขาเป็นพ่อแม่เธอนะ เธอจะไม่เห็นพวกเขาเป็นพ่อแม่ได้ไง

ถึงแม้ ตอนที่เธอฆ่าตัวตาย จะไม่เคยคิดจริงๆว่าหลังจากตัวเองตายไป พวกเขาจะเป็นอย่างไร แต่ตอนนี้เธอสำนึกผิดแล้ว

“เอาล่ะภรรยา อย่าติดใจเอาความเธอเลย ตอนนี้เรื่องเป็นแบบนี้แล้ว คุณเอาความเธอไปจะมีประโยชน์อะไร ตอนนี้ที่สำคัญ คือถามเธอว่าจะเอายังไงกับเด็กคนนี้”คุณพ่อประสิทธิ์ถอนหายใจแล้วพูด

วารุณีก็พยักหน้าเห็นด้วย“ใช่คุณน้า ถามปาจรีย์ก่อนดีกว่าค่ะ ว่าจะจัดการเด็กคนนี้อย่างไร”

คำนี้พูดออกมา ทั้งสามก็มองไปที่ปาจรีย์

มือปาจรีย์ที่วางไว้บนท้อง ก็ค่อยๆกำแน่น

คุณพ่อประสิทธิ์ถามเสียงหม่น“ปาจรีย์ ลูกบอกพวกเรามาตรงๆ เด็กคนนี้ ลูกจะเอาอย่างไร เอาออก หรือว่าเก็บไว้？”

ได้ยินคำว่าเอาออกสองคำนี้

ปาจรีย์เบิกตาโตขึ้นมา ร่างก็ยืดตรงขึ้นมา ส่ายหน้าอย่างแรง ตอบอย่างไม่รู้ตัว：“ไม่ เอาออกไม่ได้”

“เอาออกไม่ได้？”คุณพ่อประสิทธิ์ขมวดคิ้ว“ดังนั้นความหมายของลูกคือ ลูกจะเก็บไว้？”

“ฉัน......”สายตาปาจรีย์ดูตกใจไป

เก็บไว้？

พูดตรงๆ เธอก็ไม่เคยคิดเลย

เธอก็แค่ไม่อยากเอาเด็กคนนี้ออกเท่านั้น แต่ถ้าเก็บไว้ เธอก็ไม่รู้ว่าถูกหรือไม่

ยังไงพงศกรก็ไม่รักเธอ และไม่รู้ด้วยว่าเธอท้องลูกเขา และถึงรู้ พงศกรจะทำอย่างไรล่ะ？

จากนิสัยเขา จากระดับความรังเกียจที่เขามีต่อเธอ กลัวว่าจะขอร้องเธอให้เอาเด็กคนนี้ออกด้วยซ้ำ เขาไม่มีทางให้เธอคลอดลูกเขาออกมาแน่

ดังนั้นจากจุดนี้ ที่เธอน่าจะเลือกที่สุด ก็คือเอาเด็กคนนี้ออก

อย่างไรก็ตามพอคิดจะเอาออก ใจเธอก็เหมือนถูกบีบ ทำใจไม่ได้อย่างมาก และก็ไม่สบอารมณ์อย่างมาก

ถึงเด็กคนนี้จะมาอย่างไม่ตั้งใจ และไม่ได้คาดหวังแต่แรก แต่ตอนนี้มาอยู่ในท้องเธอ ก็ถือเป็นลูกเธอ และยังเป็นคนที่เธอรักที่สุดที่ให้ลูกเธอมาด้วย เธอก็ใจดำไม่ลง ที่จะเอาเด็กออก

เห็นปาจรีย์กำลังพัวพันกับสิ่งนี้ ไม่ให้คำตอบออกมาอยู่นาน วารุณีก็คิด แล้วจู่ๆก็พูด“ปาจรีย์ ที่จริงในใจเธอ อยากเก็บเด็กคนนี้ไว้ มากกว่าเอาเด็กออกใช่ไหม？”

ปาจรีย์เงยมองไปที่เธอ อ้าปาก ตอบอือไปเบาๆ