พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 745

“โอเค” วารุณีตอบรับ

หลังจบการสนทนา เธอก็วางโทรศัพท์ลง บีบกำปั้นอย่างตื่นเต้น

ออกแบบชุดให้นักการเมืองจากทั่วโลก ช่างดีจริงๆ

วารุณีลูบหน้าตัวเอง ใบหน้าร้อนผ่าวเพราะตื่นเต้น ผ่านไปนานก็ยังไม่หาย

จนกระทั่งประตูห้องถูกเคาะ เธอจึงฝืนใจระงับความตื่นเต้นไว้ แล้วถาม “ใคร？”

“คุณหญิงคะป้าเองค่ะ คุณหญิงตื่นหรือยังคะ？” ด้านนอกประตู เสียงป้าส้มตอบกลับ

วารุณียกผ้าห่มออกวางบนเตียง “ตื่นแล้วค่ะ”

“งั้นคุณหญิงรีบลงมาทานอาหารเช้านะคะ” ป้าส้มได้ยินที่เธอบอก ก็ยิ้มแล้วพูด

วารุณีพยักหน้า “ค่ะ เดี๋ยวลงไป”

ป้าส้มหันหลังแล้วลงไปข้างล่าง เธอยืดเส้นยืดสายแล้วเดินไปที่ห้องน้ำ เตรียมชำระล้างร่างกาย

หลังจากชำระร่างกายเสร็จ เปลี่ยนชุดแต่งหน้าเสร็จ ออกจากประตูแล้วลงไปด้านล่าง

“คุณหญิง อรุณสวัสดิ์ค่ะ” ป้าส้มมองวารุณีที่กำลังลงมา แล้วยิ้มทักทาย

วารุณีกลับตอบอย่างอึดอัดใจ “ไม่เช้าแล้วค่ะป้าส้ม เที่ยงแล้ว”

“ที่ไหนล่ะคะ ยังไม่ถึงสิบสองนาฬิกาค่ะ คุณหญิงทานอาหารก่อนเถอะค่ะ” ป้าส้มดึงเก้าอี้ให้เธอ

วารุณีเดินไปนั่ง แล้วเริ่มทานอาหาร

นัทธีออกไปบริษัท ไชยรัตน์ กรุ๊ปนานแล้ว

และเด็กสองคน คนหนึ่งไปโรงเรียนอนุบาล อีกคนอยู่ที่โรงเรียนชั้นนำ

ใช่ โรงเรียนชั้นนำ

ไอริณไม่ได้มีไอคิวสูงเท่าอารัณ ดังนั้นตอนนี้ยังอยู่โรงเรียนอนุบาลห้องต้น

ส่วนอารัณ ฉลาดมาก ไม่นานมานี้ จึงเลิกไปโรงเรียนอนุบาล แต่ถูกนัทธีจัดการให้ไปอยู่โรงเรียนชั้นนำแห่งหนึ่ง เพื่อศึกษาเรียนรู้ในทุกๆ ด้าน

ที่โรงเรียนนั้น รับเฉพาะผู้ที่มีไอคิวสูงมาก และรับเด็กที่อายุต่ำกว่าสิบหกปี

อารัณยังเด็ก เพิ่งจะหกขวบ ไม่เหมาะที่จะไปโรงเรียนทั่วไป ดังนั้นการไปเรียนที่โรงเรียนชั้นนำ จึงเหมาะกับอารัณที่สุด

อีกทั้งตัวอารัณเองก็ชอบมาก จากที่อารัณพูดเอง เขาไม่ต้องเป็นเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป อยู่ที่โรงเรียนอนุบาลต้องแกล้งทำตัวเป็นเด็กทั่วไป ไม่สามารถแสดงออกว่าฉลาดมากเกินไป เกทับเด็กคนอื่น

แต่กับอยู่ที่โรงเรียนนี้ อารัณสามารถปรึกษาหารือความรู้ทุกๆ ด้านกับคนอื่นได้อย่างเต็มที่ และไม่ต้องกลัวว่าจะทำให้ครูตกใจ ที่เก่งเกินกว่าเด็กรุ่นเดียวกันพวกนั้น

ดังนั้นดูแล้วเห็นได้ชัดว่าอารัณ มีความสุขมากกว่าเมื่อก่อนมาก

เมื่อก่อนตอนที่อารัณอยู่โรงเรียนอนุบาล ดูขี้เกียจขาดแรงจูงใจทั้งวัน แต่ตอนนี้อารัณดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาก

ตั้งแต่ตอนนั้นวารุณี จึงเข้าใจได้ทันทีว่าการที่ตัวเองให้อารัณเข้าโรงเรียนอนุบาล อยากให้อารัณมีความสุขวัยเด็ก นั้นมันผิด

กับเด็กฉลาด และรู้ว่าตัวเองต้องการอะไร ตอนที่เขาอยากทำมากที่สุด ที่ทำให้เขามีความสุขได้ ที่ทำให้เขารู้สึกว่า วัยเด็กของเขานั้นมีความหมาย

แต่อย่างเธอ ที่กำหนดความสุขวัยเด็กให้อารัณ ที่จริงแล้วมันไม่ถูกเลย

ไม่ใช่วัยเด็กของทุกคน จะต้องเป็นแบบเดียวกันหมด สำหรับเด็กที่มีพรสวรรค์ ในวัยเด็กนั้นจะมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว

ไม่ช้า ก็ทานเสร็จ หลังจากที่วารุณีนั่งพักผ่อนที่ห้องนั่งเล่นสักพัก ก็หยิบกระเป๋าแล้วออกจากบ้านไป ขับรถออกไปที่บริษัท

เมื่อถึงบริษัท วารุณีก็เห็นพนักงานสองสามคนยืนล้อมรอบกันอยู่ กำลังพูดอะไรบางอย่างกัน จึงสงสัย “พวกเธอกำลังคุยอะไรกันอยู่เหรอ？”

“ประธานวารุณี” เมื่อเห็นวารุณี พวกพนักงานก็ตกใจ จึงรีบแยกตัวออกจากกันมายืนเรียง แล้วทักทายวารุณี