พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 80

“ห๊ะ!” วารุณีอึ้งไปเลย

นัทธีเห็นเธอไม่ขยับ ขมวดคิ้ว “ยังนิ่งอยู่ทำไม เดี๋ยวมีประชุม”

“ค่ะ” ได้ยินคำว่าประชุมคำนี้แล้ว วารุณีรีบตอบสนองขึ้นมาทันที ถือถุงแล้วเดินไปทางห้องพักผ่อน

หลังจากที่เข้ามาในห้องพักผ่อนแล้ว เธอดมกลิ่นหอมมิ้นท์ที่ลอยอยู่ตามอากาศ จู่ๆก็นึกได้ว่า ที่นี่ก็ถือว่าเป็นห้องของนัทธีนิ

คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะอาบน้ำในห้องของเขา!

วารุณีหันศีรษะกลับไปมองประตูของห้องพักผ่อน ใบหน้าของเธอก็แดงขึ้น

แต่ว่าในไม่ช้า ความเหนียวเหนอะหนะบนตัวก็ทำให้เธอเงียบสงบลง หลังจากสูดหายใจลึกแล้วไม่คิดมากอีก ไปอาบน้ำแล้ว

ฟังเสียงน้ำซูซีซูซีที่ดังผ่านมาจากห้องพักผ่อน นัทธีที่กำลังจัดการกับเอกสาร จู่ๆก็วางปากกาในมือลง มองเข้าไปในห้องพักผ่อนด้วยแววตาซึมๆ

หลังจากที่มองไปสักพักแล้ว จู่ๆ เขาก็ลุกขึ้น ดึงเนกไทด้วยความรู้สึกหงุดหงิดใจร้อน จากนั้นก็ดึงลิ้นชักออก หยิบบุหรี่ข้างในออกมาหนึ่งกล่องแล้วเดินไปทางระเบียง

รับรู้ได้ถึงลมเย็นที่ผัดมาจากนอกระเบียง นัทธีนวดที่ขมับ จึงจะสงบสติลงเยอะมาก

ผ่านไปไม่นาน วารุณีอาบน้ำเสร็จออกมาแล้ว เห็นว่าผู้ชายไม่อยู่ กำลังคิดอยู่ว่าเขาออกไปแล้วหรือเปล่า ประตูห้องทำงานก็ถูกผลักออกกะทันหัน

มารุตเข้ามาจากข้างนอก บนมือถือเอกสารอยู่ฉบับหนึ่ง “ประธานนัทธี สำหรับเมื่อครึ่งปีก่อน......”

คำพูดยังพูดไม่จบ เขาก็เห็นวารุณีที่ยืนอยู่ข้างหน้าโซฟา กำลังถือผ้าขนหนูเช็ดผม ตกใจจนแว่นตาหลุดลงมา “คุณวารุณี ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่ แล้วนี่คุณ......”

ผมที่เปียกชื้น รวมถึงไอน้ำที่ออกมาจากร่างกาย เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าพึ่งอาบน้ำออกมา

อาบน้ำในห้องทำงานของประธาน หรือว่าเธอกับประธาน......

อ๊าก!

มารุตตกใจมาก เขาตะลึงและอึ้งไปเลย

วารุณีมองไปทางเขาด้วยความสับสน “ผู้ช่วยมารุต คุณเป็นอะไรคะ?”

มารุตดึงสติกลับมา ท่าทีที่มีต่อเธอก็เปลี่ยนไปทันที เกรงใจขึ้นมาเยอะมาก “ผมไม่เป็นอะไรครับ คุณวารุณี ประธานล่ะครับ?”

วารุณีกำลังจะตอบว่าตัวเองไม่รู้ หน้าต่างแบบฝรั่งเศษที่ระเบียงก็ถูกเปิดออกแล้ว นัทธีเดินเข้ามาจากข้างนอก “มีเรื่องอะไร?”

ดมกลิ่นของบุหรี่ที่ลอยผ่านมาจากตัวเขา มารุตยิ่งมั่นใจในการเดาของตัวเองแล้ว

ผู้ชายดูดบุหรี่หลังทำเสร็จ ผู้หญิงอาบน้ำหลังทำเสร็จ

เป็นเหมือนที่คิดไว้เลยท่านประธานกับคุณวารุณีอันนั้นกันในห้องทำงานแล้ว!

พอนึกถึงจุดนี้ ในใจของมารุตเหมือนมีคลื่นโหมซัดสาด นานมากที่ไม่สามารถเงียบสงบได้ แต่ว่าบนใบหน้ากลับรักษาความเงียบสงบไว้ ดันแว่นแล้วตอบกลับ “คืออย่างนี้ครับ เมื่อกี้ผมพึ่งกลับมาจากฝ่ายแผนกข้อมูล เห็นว่าข้อมูลการขายครึ่งปีก่อนไม่ค่อยถูกครับ ก็เลยมารายงานกับคุณเป็นพิเศษ”

“รู้แล้ว วางไว้เถอะ เดี๋ยวฉันดู” นัทธีพยักหน้า

มารุตนำเอกสารวางไว้บนโต๊ะทำงาน “งั้นประธาน ผมไปก่อนนะครับ”

พูดจบ ยังไม่รอให้นัทธีเห็นด้วย มารุตก็วิ่งออกไปอย่างรวดเร็วแล้ว

วารุณีมองดูทิศทางที่เขาออกไป รู้สึกไม่ค่อยเข้าใจ “ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าผู้ช่วยมารุตค่อนข้างผิดปกติคะเนี่ย”

นัทธีรู้สึกเฉยๆ เดินตรงไปทางโต๊ะทำงาน

วารุณีวางผ้าขนหนูลง เสยผมที่เปียก

ผมของเธอยาวเกินไป เยอะด้วย หลังจากที่เปียกแล้วก็แนบติดอยู่ที่หลังทั้งหมดเลย หนักๆ ไว้ ลำบากมาก

นัทธีเปิดเอกสารที่มารุตเอามาวางเมื่อกี้ หางตาเห็นท่าทางของเธอที่ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรกับผมของตัวเอง ยิ้มที่มุมปาอ่อนๆ “ตรงหัวเตียงในห้องพักผ่อนมีไดร์เป่าผม”

“ดีจังเลยค่ะ!” ดวงตาของวารุณีเปล่งประกายขึ้น หันหลังแล้วเดินไปทางห้องพักผ่อนของเขา เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าไปเป่าผมแล้ว

ในไม่ช้า วารุณีก็หยิบไดร์เป่าผมสีดำออกมา ขยับหัวปลั๊กไปมา “ประธานนัทธี เสียบที่ไหนคะ?’

ฟังประโยคนี้ของเธอแล้ว นัทธีอดทนไหวยักคิ้วไป จากนั้นก็ก้มหน้าลงไอไปหนึ่งที ชี้มาทางใต้โต๊ะทำงานของตัวเอง

วารุณีไม่ได้รู้สึกว่าคำพูดของตัวเองผิดปกติตรงไหน วิ่งไปด้วยความดีใจ เสียบปลั๊กไดร์เป่าผมแล้วเริ่มเป่าผม