พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 845

เมื่อวางสาย วารุณีก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่

คิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าพงศกรจะยอมรับความจริงว่าเขารักปาจรีย์แล้วจริงๆ

ทีแรกที่ได้ยินนัทธีพูด เขาเอาเรื่องที่พงศกรรักปาจรีย์นี้ พูดให้พงศกรฟัง เธอยังกังวลว่าพงศกรจะไม่ยอมรับ

เพราะนัทธีบอกว่า ตอนที่พงศกรรู้ว่าตัวเองรักปาจรีย์นั้น กลับแสดงท่าทีไม่แยแส

ก็หมายความว่า ตอนนี้พงศกรไม่คิดว่าสิ่งที่นัทธีพูดจะเป็นเรื่องจริง และพงศกรก็ไม่รู้สึกว่าตัวเองนั้นรักปาจรีย์

เพราะสำหรับพงศกรในตอนนั้น ปาจรีย์และตระกูลจิรดำรงค์ คือศัตรู การรักศัตรูเข้าแล้ว นั่นเป็นเรื่องที่น่าขำสิ้นดี

แต่มาตอนนี้ พงศกรกลับเข้าใจความรู้สึกของตัวเองแล้ว แถมยังยอมมันอีกด้วย และอาจมีความคิดที่อยากสานสัมพันธ์กับปาจรีย์ด้วย

ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนี้พงศกรต้องการทำอะไรกันแน่

หากเขาอยากจะสร้างครอบครัวกับปาจรีย์ เขาก็ต้องปล่อยวางความแค้นทั้งหมดที่มีต่อตระกูลจิรดำรงค์

หากเขาไม่ยอมปล่อยวาง แล้วยังอยากสานสัมพันธ์กับปาจรีย์ด้วย ทั้งสองคนก็อาจพบกับความเจ็บปวดมากมายภายหลังได้

มิฉะนั้น ก็ให้นัทธีสั่งคนไปดูลาดเลาขอบพงศกรก่อน ดูสิว่าพงศกรกำลังคิดอะไรกันแน่

ความคิดนี้ผุดขึ้นมาเมื่อกี้ ก็โดนวารุณียับยั้งไว้ทันที

เธอส่ายหัว ไม่เอาดีกว่า

มีความเป็นไปได้ ที่ตอนนี้พงศกรก็ไม่รู้เช่นกันว่าตัวเองจะเอายังไงกันแน่ เขารู้เพียงแค่ว่าตัวเองนั้นรักปาจรีย์ กลับยังไม่สามารถยอมรับความจริงที่ปาจรีย์ลืมเขาแล้ว ไม่แน่อาจคิดถึงวันวาน แค่อยากให้ปาจรีย์จำเขาได้ ยังคิดไม่ได้ว่าจะจัดการเรื่องตัวเองกับตระกูลจิรดำรงค์ยังไง

ไม่แน่ถ้าเป็นเช่นนี้แล้วให้คนไปดูลาดเลา อาจทำให้พงศกรยิ่งรับไม่ได้ แล้วเกิดเป็นบ้าอะไรขึ้นมาก็ซวยสิ

ดังนั้น ไม่เอาดีกว่า นิ่งเพื่อสังเกตการณ์ก่อนดีกว่า

เมื่อคิดได้เช่นนี้ วารุณีก็นวดขมับ แล้วลุกยืนออกไปทันที

คืนนั้น ตอนที่เธอกับนัทธีโทรคุยกัน ได้บอกเนื้อหาการสนทนาส่วนใหญ่ที่คุยกับปาจรีย์ในตอนเช้าออกไป

เมื่อนัทธีฟังจบ กลับไม่มีปฏิกิริยาอะไรมาก

เพราะยังไงพงศกรก็รู้แล้วว่าตัวเองนั้นรักปาจรีย์ ก็คงไม่สร้างเรื่องที่ทำร้ายปาจรีย์เหมือนแต่ก่อนเช่นนั้นแน่

ไม่งั้น ทำไมเขาต้องยอมรับความจริงที่เขารักปาจรีย์ตรงๆแบบนี้

หากเขาไม่ยอมรับจริงๆ มันจะนิ่งสงบแบบนี้ได้ยังไง

ไม่นาน ก็ถึงวันถัดไป

วารุณีกับลีน่าไปที่ห้องแข่งขัน เริ่มต้นการแข่งขันระหว่างอาจารย์ที่ปรึกษาอย่างพวกเขา

เนื่องจากการแข่งขันคือการได้รับตั๋วเข้าร่วมการออกแบบชุดเปิดการแข่งขันในกีฬาเวิลด์เกมส์ ดังนั้นสำหรับผู้เข้าแข่งทุกคน จึงต้องเอาความกระตือรือร้นขั้นสูงสุดออกมา

เพราะเหตุนี้ ทันทีที่วารุณีเดินเข้าห้องแข่งขัน ก็รู้สึกได้ถึงบรรยากาศหนักอึ้งอย่างไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

ลีน่ายิ่งไปกันใหญ่กลัวจนตัวสั่นไปหมด จนลูบแขนไปมา

“โอ้โฮ น่ากลัวจริง วารุณีแกเห็นสายตาของคนพวกนั้นยัง แต่ละคนคมกริบสุดๆ ราบกับใครก็เป็นคู่แข่งไปหมด”