พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 855

วารุณีเองก็สั่นศีรษะแล้วยิ้ม “เด็กสองคนนี้ละก็”

“เอาละ วารุณี ยังไม่ต้องพูดถึงไอริณกับอารัณแล้ว พาฉันไปหาสุขใจเร็วเข้า” ลีน่าจับแขนวารุณีพลางเร่งเร้าอย่างรีบร้อน

วารุณีหัวเราะไม่หยุด “จ้ะจ้ะ ไปกันเถอะ เดี๋ยวฉันพาไป”

ขณะที่กล่าว เธอก็มองไปที่นัทธี "ที่รัก ฉันกับลีน่าจะไปหาสุขใจก่อนนะคะ คุณ..."

“ผมรออยู่ที่นี่แหละ” นัทธีก้มหน้าลงเล็กน้อยแล้วกล่าวพลางนั่งลง

เขาเป็นผู้ชาย จะเข้าไปดูอะไรกัน?

ดูคนให้นมลูกหรือไง?

น่าอายชะมัด!

ถ้าเป็นวารุณีให้นมลูก เช่นนั้นเขาก็คงดูได้ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว

แต่คนที่ให้นมลูกไม่ใช่วารุณี แต่เป็นผู้หญิงอื่น เขาก็ควรหลีกเลี่ยงเป็นธรรมดา

วารุณีเองก็รู้ว่านัทธีไม่ควรเข้าไป เมื่อได้ยินเขาพูดเช่นนั้น ก็ไม่ได้ชักชวน หลังจากพยักหน้าแล้วเธอกับลีน่าก็เข้าไปในห้องให้นมของสุขใจ

ขณะที่เข้าไป แม่นมเพิ่งป้อนนมเสร็จและกำลังสวมเสื้อผ้า

เมื่อเห็นวารุณกับลีน่า แม่นมก็รีบลุกขึ้นทักทาย “คุณหญิง คุณทารีนา”

วารุณีเคยเห็นแม่นมคนนี้มาก่อน

เป็นตอนที่สุขใจอยู่ในตู้อบที่โรงพยาบาล นัทธีให้มารุตเป็นคนจัดการให้

แม้ว่าสุขใจจะอยู่ในตู้อบ แต่ยังต้องดื่มนมด้วย ดังนั้นในช่วงสองสามเดือนที่ผ่านมา จึงเป็นหน้าที่ของแม่นมสุขใจตลอดมา และตลอดจนกระทั่งสุขใจหย่านม

“สวัสดีจ้ะพี่นันทา” วารุณียิ้มตอบแม่นมพี่นันทา และกำลังจะถามถึงสุขใจเมื่อ ก็เห็นลีน่าเดินผ่านเธอไปอย่างกะทันหัน ใบหน้าของเธอสวมรอยยิ้มโง่ๆ เธอถูมือและ วิ่งเหยาะๆ ไปทางเปล ขณะที่วิ่งก็พลางกล่าว "สุขใจจ๋า แม่ทูนหัวมาแล้ว"

เมื่อเห็นเช่นนี้ วารุณีก็สั่นศีรษะอย่างหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก

พี่นันทามองไปยังลีน่าที่บ้าคลั่ง แล้วกลับมามองวารุณี "คุณหญิงคะ คุณทารีนาเธอ..."

“ไม่เป็นไรจ้ะ ปล่อยเธอไปเถอะ” วารุณีโบกมือพลางกล่าว บอกใบ้ให้เธอว่าไม่ต้องระแวดระวัง

ลีน่าไม่มีทางทำร้ายสุขใจ ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องระวัง

เมื่อเห็นวารุณีกล่าวเช่นนี้ พี่นันทาจะกล่าวอะไรได้อีก เธอพยักหน้าและปิดปากโดยไม่ได้ขัดขวางลีน่าไม่ให้เข้าใกล้สุขใจ

แต่เธอไม่ได้ออกมาจากข้างเปล กลับยืนอยู่ตรงนั้นพลางมองไปที่ลีน่า เมื่อไหร่ที่ลีน่าปฏิบัติตัวไม่เหมาะสมต่อสุขใจ เธอก็จะอ้าปากตักเตือน

สำหรับเธอ แม้ว่าสุขใจจะไม่ใช่ลูกของเธอ แต่เธอก็เป็นคนให้นมมาโดยตลอด เธอมีความรู้สึกพิเศษต่อคุณชายน้อย

เธอจึงอยากให้สุขใจอยู่ดีกินดีไม่เจ็บไข้ได้ป่วยแต่อย่างใด

เมื่อเห็นพี่นันทาดูกังวลใจมาก วารุณีจึงยิ้มอย่างรู้ใจ

เธอพอใจในตัวพี่นันทามาก เพราะพี่นันทาชื่นชอบสุขใจจริงๆ

ด้วยวิธีนี้เท่านั้นพี่นันทาจะดูแลสุขใจอย่างระมัดระวังมากขึ้น

และเธอมั่นใจว่า พี่นันทาจะสามารถดูแลสุขใจได้เป็นอย่างดี

“พี่นันทาสุขใจหลับไปแล้วหรือ?” วารุณีถามขณะเดินไปที่เปล

พี่นันทาจางยิ้มพลางสั่นศีรษะ “ไม่นะคะคุณหญิง คุณชายน้อยเพิ่งดื่มนมเสร็จ ตอนนี้เขาเปี่ยมล้นไปด้วยพลังเลยละค่ะ ฉันอุ้มเขาวางลงในเปล เขาก็เล่นสนุกสนานของเขาเองนั่นแหละค่ะ”

ทันทีที่เขาพูดจบ สุขใจที่อยู่ในเปลก็หัวเราะคิกคักทันที

วารุณีกับพี่นันทา มองลงมา ปรากฏว่าลีน่ากำลังจับมือน้อยๆ ของสุขใจเขย่าเบาๆ