พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 91

พงศกรไม่แม้แต่จะมองนวิยา ถอดถุงมือออกแล้วพูดว่า“ไม่เป็นอะไรมาก ทุกอย่างปกติ”

“งั้นก็ดี”วารุณีโล่งใจ

“ไปกันเถอะ ขั้นตอนต่อไปเป็นหน้าที่ของพยาบาล” พงศกรมองมาที่เธอ

วารุณีตอบกลับเสียงเบา แล้วเดินออกจากห้องพักผู้ป่วยของนวิยาพร้อมชายหนุ่ม

ระหว่างทางกลับห้องตรวจ วารุณีก็ถามขึ้นว่า “นี่พงศกร คุณนวิยา จะหายเป็นปรกติเมื่อไร ?”

“เป็นห่วงเธอเหรอ？”พงศกรมือแตะปลายจมูกที่โด่งเป็นสัน ไม่ตอบแต่ถามกลับไป

วารุณียกยิ้ม “ก็ไม่ได้เป็นห่วงอะไร เห็นเธอเจ็บปวดแบบนี้ ก็รู้สึกน่าเห็นใจอยู่เหมือนกัน”

“อันที่จริงเธอก็ฟื้นตัวได้เกือบจะหายแล้ว อีกสักพัก ก็กลับไปรักษาตัวต่อที่บ้านได้”พงศกรมือล้วงกระเป๋าชุดกาวน์แล้วตอบกลับไป

“งั้นก็ดีแล้ว！”วารุณีพยักหน้า “ฉันเคยแต่ได้ยินนายพูดถึงคุณนวิยา พอวันนี้มาได้เห็น เธอก็เป็นคนที่อ่อนโยนจริงๆ”

“อ่อนโยน？”พงศกรเลิกคิ้ว แววตาหลังเลนส์แว่น มีความเยาะเย้ยปรากฏ

วารุณีเอียงศีรษะหันมองไปที่เขา “ทำไม ฉันพูดอะไรผิดไปเหรอ”

“เปล่า”พงศกรส่ายหน้า

หลังจากนั้น วารุณีก็นั่งพักที่ห้องตรวจของเขาอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็กลับไป

กลับมาที่บริษัท ไชยรัตน์ กรุ๊ป หลังจากที่วารุณีนำแฟลชไดรฟ์ที่เก็บข้อมูลไปให้กับฝ่ายตัดเย็บเสื้อผ้า ก็เริ่มทำงานของตัวเองทันที

ตกบ่าย เธอก็ไปที่แฟชั่นพาวิลเลี่ยน ดูการซ้อมของเหล่านางแบบ ตลอดทั้งวัน ปวดเมื่อยเนื้อตัวไปหมด

ในตอนค่ำ วารุณีที่เพิ่งทำกับข้าวเสร็จ เสียงกริ่งที่ประตูก็ดังขึ้น

เธอวางกับข้าวลงบนโต๊ะ แล้วเช็ดไม้เช็ดมือไปบนผ้ากันเปื้อนที่สวมใส่อยู่ เดินไปตามทางเดิน

เปิดประตู เห็นชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตู วารุณีดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ “ประธานนัทธี”

นัทธีตอบอืมกลับมาสั้นๆ แทนคำตอบ

วารุณีปล่อยมือออกจากลูกบิดประตู แล้วทำท่าเชิญชวน “ประธานนัทธีเข้ามานั่งข้างในก่อนค่ะ ”

“ไม่ละ ผมมาที่นี่แค่แวะมาเอาของ แล้วอยากจะถามว่าช่วงนี้คุณไปทำอะไรให้ใครไม่พอใจหรือเปล่า ? ” นัทธีมองไปที่เธอ

วารุณีขมวดคิ้ว “หมายความว่าไงคะ？”

“การปล้นจี้เมื่อคืนมันมีการเตรียมการวางแผนเอาไว้ล่วงหน้า ไม่ใช่อุบัติเหตุ โจรที่วิ่งราวกระเป๋าเมื่อตอนบ่ายฟื้นแล้ว จากคำบอกเล่าของเขา มีคนเอารูปถ่ายของคุณให้เขาดู แล้วบอกว่าคุณอาจจะมีเงินติดตัวจำนวนมาก”

“เงินจำนวนมาก……”วารุณีพูดทวนคำเสียงเบา จากนั้นก็คิดอะไรขึ้นมาได้ แล้วกำมือแน่น

นัทธีเห็นท่าทีของเธอ ก็หรี่ตาลง “คุณรู้ว่าเป็นฝีมือใคร？”

“ค่ะ เป็นคุณขยานี”วารุณีพยักหน้า

เธอเล่าเรื่องที่เจอนางขยานีที่ศูนย์ตัวแทนจำหน่ายรถยนต์ให้ฟัง แต่ปิดบังเรื่องของปวิชเอาไว้

หลังจากที่นัทธีฟังจบ ก็เงียบไปพร้อมกับขบริมฝีปากแน่น

เขาไม่คิดว่า สาเหตุของเรื่องราวที่เกิดขึ้น เป็นเพราะเธอเปิดเผยความลับของนางขยานี

จึงเป็นเหตุให้นางขยานีแค้นแล้วคิดเอาคืน

“คุณก็ช่างกล้า……”ริมฝีปากนัทธีขยับ คิดอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่แล้วมือถือของวารุณีก็ดังขึ้น ขัดจังหวะการพูดของเขา

วารุณีกล่าวขออภัยกับเขา แล้วถอดผ้ากันเปื้อนออก หยิบโทรศัพท์มือถือออกจากกระเป๋า ดูสายคนที่โทรเข้ามา แล้วกดรับสาย “ฮัลโหล ปาจรีย์ ”

“วารุณี เกิดเรื่องขึ้นแล้ว ”น้ำเสียงที่ร้อนรนของปาจรีย์ดังขึ้น

ท่าทีของวารุณีก็จริงจังขึ้นมา “เกิดอะไรขึ้น?”

ปาจรีย์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงโกรธเคือง“เมื่อวานตอนเช้าเธอโอนเงินสามล้านมาให้ฉันใช่ไหม ดังนั้นตอนบ่ายฉันก็เลยสั่งซื้อเครื่องจักรมา วันนี้เครื่องจักรนั้นจัดส่งมาแล้ว แต่เมื่อสองชั่วโมงก่อนหน้า มีคนกลุ่มหนึ่งบุกเข้ามาที่โรงงาน ทำลายเครื่องจักรนั้นจนพังเสียหายหมดแล้ว！”

“อะไรนะ？”วารุณีกำโทรศัพท์แน่น น้ำเสียงดังขึ้น

เมื่อนัทธีเห็น ปมหว่างคิ้วก็ผูกกันจนแน่น “เกิดอะไรขึ้น？”

วารุณีไม่ได้ตอบคำถามเขา ขบริมฝีปากแดงแน่นแล้วถามปาจรีย์ที่อยู่ในสายไปว่า “คนพวกนั้นเป็นใครมาจากไหน？”

“ฉันไม่รู้ แต่ดูจากลักษณะการแต่งกายของพวกเขาแล้ว ไม่น่าจะเป็นหน่วยงานหรือองค์กรอะไร” ปาจรีย์กล่าว

วารุณีหลุบตาลงแล้วครุ่นคิด “ไม่ใช่หน่วยงานหรือองค์กรอะไร งั้นก็คงเป็นพวกอันธพาล ปาจรีย์ ตอนนี้เธออยู่ไหน ?”

“ฉันอยู่ที่โรงงาน”