พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 923

ร่างเล็กถูกกดจนไม่มีที่ว่างให้เคลื่อนไหวหรือดิ้นรนได้ ทำได้เพียงปล่อยให้ร่างสูงทำสิ่งที่ต้องการเท่านั้น

ลีน่ามองดูชายหญิงที่จูบกันจนลืมตัวในห้องครัว หน้าของเธอแดงก่ำซับสีเลือด แม้แต่หูและลำคอก็แดง เธอยืนอยู่กับที่ทำอะไรไม่ถูก

ทำไมเธอถึงคิดไม่ได้ว่าพอตัวเองมาถึงตรงนี้แล้วจะเห็นภาพแบบนี้

ที่จริงตั้งแต่ได้ยินเสียง ในใจเธอก็พอจะเดาออกแล้ว

แต่ความอยากรู้อยากเห็นของเธอสั่งให้เธอต้องมาดู และในที่สุดก็เห็นฉากนี้

ไม่สามารถปฏิเสธได้ว่านัทธีทำเกินไปจริงๆ แค่นี้ก็ทนไม่ได้ ถึงขนาดบังคับจูบวารุณีในห้องครัว กลับห้องตัวเองไม่ได้หรือไง

ลีน่าแอบบ่นในใจพร้อมเดินถอยหลังออกไป ไม่กล้าทนดูต่อ

เธออยากรีบออกไปจากที่นี่ก่อนที่จะมีคนเห็นเธอ

เป็นสถานที่ไม่เหมาะสม ถ้ามีคนเห็นเข้าแย่แน่

ประธานนัทธีไม่มีทางปล่อยเธอไปแน่

เมื่อคิดได้อย่างนี้ลีน่าก็กลืนน้ำลายลงคอพร้อมก้าวถอยหลังเร็วขึ้นเล็กน้อย

แต่เพราะเธอรีบเกินไป และช่วงขาของเธอนั้นกว้างเกินไป ทำให้เมื่อถอยหลังกลับจึงบังเอิญไปชนกับกำแพงด้านหลังโดยไม่ตั้งใจจนเกิดเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บ

เมื่อเสียงนี้ดังขึ้น คนสองคนที่จูบกันในห้องครัวก็ได้ยินและหยุดการกระทำทันที

ลีน่าก็รู้ตัวว่าเธอได้ทำเสียงออกไปแล้ว ดวงตาของเธอเบิกกว้างทันที ใบหน้าซีดขาว และรีบปิดปากของเธออย่างรวดเร็ว

จบแล้ว แย่แล้ว

เธอหนีตอนนี้ยังทันไหม

ตอนแรกลีน่ายังคิดจะหนี แต่หลังจากนั้นเธอก็รู้ตัวว่าหนีไม่ทันแล้ว

เพราะเธอถูกนัทธีจ้องแล้ว

นัทธีกำลังจูบกับวารุณีอย่างดุเดือด จากนั้นก็ได้ยินเสียงคนดังขึ้น

เขาจึงรีบปล่อยวารุณี และหันหน้าไปทางต้นเสียง ก่อนจะเห็นลีน่าที่กำลังตื่นตระหนกอยู่ ทันใดนั้นสีหน้าของเขาก็บึ้งตึงทันที

วารุณีก็คิดไม่ถึงว่าเธอกับนัทธีจะจูบกันในห้องครัว และโดนคนมองจังๆ ทำให้เธออายแทบแทรกแผ่นดินหนี

จะไม่อายได้ยังไง

ในนี้เป็นห้องครัว

จะมีใครจูบกันในห้องครัวบ้าง

ดังนั้นเมื่อทุกคนเห็นเธอก็รู้สึกเขินอายเป็นธรรมดา

"ลีน่านี่เอง" วารุณีโล่งใจเมื่อเห็นว่าคนที่เห็นเธอกับนัทธีจูบกันในห้องครัวคือลีน่า

ลีน่าเคยเห็นเธอตื่นตอนเที่ยงหลายครั้งหลังจากโดนนัทธีรังแก ดังนั้นเมื่อเธอเห็นลีน่าเธอจึงไม่ได้อายมากนัก

ลีน่าเห็นเรื่องน่าอายของเธอมาหลายครั้งแล้ว เห็นอีกครั้งนึงจะเป็นไรไป

อย่างมากลีน่าก็แค่หัวเราะเยาะแค่ครั้งเดียว

สรุปก็คือโดนลีน่าเห็นยังดีกว่าโดนพงศกรเห็น

ถ้าโดนพงศกรเห็น เธอจะรู้สึกอายมาก แต่ถ้าโดนลีน่าเห็น เธอก็ไม่ได้มีปฏิกิริยาตอบกลับอะไรมากนัก

"ไป เดินไป" นัทธีเหลือบมองลีน่าอย่างเย็นชา และเดินจูงมือวารุณีออกไป

วารุณีส่งเสียงตอบรับ และเดินไปพรางเช็ดริมฝีปากไป

ปากของเธอโดนนัทธีกัดอยู่หลายครั้ง ตอนนี้น่าจะบวมแล้ว

เดี๋ยวลีน่าต้องสาวเธอแน่

เธอได้แต่ถอนหายใจ และยิ้มฝืน

อีกฝั่งหนึ่ง หลังลีน่ารู้ว่าตัวเองถูกจับได้แล้ว จึงหนีไม่ได้อีก ได้แต่ยืนอยู่กับที่ ยอมรับพายุอารมณ์ที่จะเกิดขึ้น