ผิดที่รัก นิยาย บท 23

EP 23

"?" ใบหน้าหวานฉายแววสงสัยแล้วคลอเคลียร์อยู่แบบนั้นจนมือหนาต้องดันศรีษะเธอออก แล้วถอนหายใจออกมา ขืนลูกพีชยังอ้อนอยู่แบบนี้ไม่ได้ไปไหนแน่นอน

"หยุด เดี๋ยวแม่งไม่ได้ไปไหนกันพอดี" ไฟนอลเปลี่ยนเรื่องกระทันหันแก้เก้อแล้วอุ้มคนตัวเล็กไปนั่งที่เบาะ ก่อนจะจัดการกับตัวเองให้อยู่ในสภาพเรียบร้อย ส่วนลูกพีชนั่งหน้างองํ้า...

"...."

"เป็นเหี้ยไรอีก?"

"...."

"อยากนักถึงห้องพ่อจะจัดให้ลุกไม่ขึ่น.." ไฟนอลสบถออกมา แล้วเหยียบคันเร่งมิดมุ้งหน้าไปคอนโดของตัวเองก่อนจะเลี้ยวเข้ามาจอดที่ประจำ แล้วฉุดกระชากคนตัวเล็กขึ้นห้องมา ไม่เว้นโอกาสให้เธอได้หายใจชายหนุ่มก็กดจูบหนักๆแล้วผลักร่างเล็กนอนราบกับเตียงนอน เริ่มเกมส์รักครั้งต่อไปจากที่ทำค้างกันอยู่บนรถ..

หลายชั่วโมงถัดมา...

10 : 30 AM.

ความปวดหน่วงตรงจุดกลางกายทำให้คนตัวเล็กที่นอนสลบสไหลอยู่บนเตียงเปิดเปลือกตาขึ่น ลูกพีชกวาดสายตามองไปทั่วๆห้องแล้วหยัดกายลุกขึ่นพิงหัวเตียง อาการมึนๆยังคงค้างคาอยู่บ้าง เหตุการณ์เมื่อคืนตั้งแต่บนรถมาถึงห้องพอจำได้เพียงเลือนลาง แล้วเธอก็จำได้ดีว่ามันคือแผนของไฟนอล...

แต่จุดประสงค์ที่แท้จริงของเขาคืออะไรกันแน่ล่ะ...

"ไม่คิดว่ายามันจะแรงขนาดนี้ เล่นเอาซะฉันนํ้าแทบหมดตัว" เสียงของไฟนอลพูดขึ่นมา ลูกพีชที่อยู่ในสภาพผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวเพียงผืนเดียวจึงตัดสินใจเดินไปหาคนตัวโตที่นั่งดูดบุหรี่อยู่บนโซฟา ก่อนที่ชายหนุ่มจะเลิกคิ้วมองเธออย่างต้องการคำตอบ..

"...."

"ข้อง?"

เพี๊ยะ !

"นี้สำหรับความคิดเลวๆของพี่..." มือบางฟาดลงบนแก้มสากด้วยอาการสั่นเทาเธอพยายามกลํ้ากลืนไม่ให้ตัวเองตบหน้าไฟนอลอีกฉาด...ด้านคนที่ถูกตบใบหน้าหันไปตามแรงจนมวลบุหรี่ตกลงพื้น ชายหนุ่มขบกรามแน่นแล้วสะบัดหน้าหันมามองเธออย่างเหลืออด

เพี๊ยะ !

"และนี้สำหรับที่พี่ตบหนู..."

"ลูกพีช!!" ไฟนอลตวาดออกมาเสียงดัง มือหนาหวังจะฉุดกระฉากเธอเข้ามาลงโทษแต่ลูกพีชกลับรีบถอยหลังได้อย่างหวุดหวิด...ขอบตาเริ่มร้อนผ่าวทั้งหวาดกลัวคนตรงหน้าที่กำลังเริ่มโมโห ทั้งโกรธจนคุมตัวเองไม่อยู่

ครืด~ ครืด~ แต่ทวาเสียงโทรศัพท์ที่สั่นเครือในกระเป๋าเป้ที่วางอยู่บนโต๊ะโคมไฟข้างเตียงนอนก็ดังขึ่น เธอจึงเดินไปแล้วล้วงหยิบมือถือขึ่นมา....ก่อนจะปรากฎชื่อของแทนไทบนหน้าจอ ทำเอาหัวใจเธอหล่นวูบ มือเรียวยกขึ่นมาอังริมฝีปากตัวเองด้วยอาการประหม่า

"รับสิ..."

"...." เสียงเย้นหยันของไฟนอลพูดขึ่นอยู่หลังเธอ ลูกพีชปลายตามองเพียงเล็กน้อย แต่ในใจมันกลับรู้สึกไม่ดีขึ่นมาแปลกๆ ก่อนจะตัดสินใจกดรับสายด้วยความหวาดหวั่น..

"ฮัลโหล..." ลูกพีชกรอกเสียงลงไปพยายามคุมเสียงตัวเองไม่ให้สั่นเครือ

( ออกมาเปิดประตูหน่อย ) พอได้ยินคำพูดของแทนไท หยาดนํ้าสีใสมันก็ไหลอาบพวงแก้มเรียบเนียนลงมา มันกลัว...กลัวไปหมด..

"ลูกพีชไม่ได้อยู่ห้องค่ะ ออกมาข้างนอก.."

( พี่หมายถึงห้องไอ้ไฟนอล )

"...." เหมือนหัวใจมันแตกสลายลงกับที่ เธอเอื้อมมือพยุงขอบโต๊ะเอาไว้ ร่างกายอ่อนแรงลงอย่างกระทันหัน...มันเสียใจ...จนไม่รู้จะพูดออกมายังไงแล้ว..

( ได้ยินพี่ไหม )

"พี่แทน..."

ตี้ด ! แทนไทกดตัดสายทิ้งในตอนที่ลูกพีชพูดยังไม่ทันจบ มือถือล้วงหล่นลงพื้น ร่างเล็กสะอื้นรํ่าให้ทรมานหัวใจสุดขีด

"ออกไปรับมันสิ.."

"ฮึก.." ลูกพีชกำหมัดแน่น ดวงตากลมโตที่เอ่อคลอด้วยหยาดนํ้าสีใสช้อนมองไฟนอลที่ยืนกอดอกเหยียดยิ้มอย่างพอใจอยู่ตรงหน้าเธอ ก่อนที่ร่างเล็กจะพยายามลุกขึ่นแล้วเดินไร้เรี่ยวแรงไปเปิดประตู...

แกร๊ก...!

ทันทีที่ประตูเปิดออกแทนไทก็เดินเข้ามาข้างใน ทั้งสองสบตากัน แทนไทเองก็ไม่ต่างจากเธอที่ตอนนี้เสียใจจนหัวใจมันชาไปหมด ชายหนุ่มเหลือบมองไฟนอลด้วยแววตาเกลียดชังมือหนากำหมัดแน่น ก่อนจะเดินเข้าเข้าไปหาไฟนอลแต่...

หมับ ! ลูกพีชกลับสวมกอดเอวสอบแน่นแล้วซบหน้าลงบนบ่าแกร่ง ร่างเล็กสะอึกสะอื้นรํ่าให้ รู้สึกผิดต่อแทนไทที่ตอนนี้ความจริงถูกเปิดเผยแล้ว...

"ลูกพีชขอโทษ...ฮึก...ขอโทษ"

"ขอโทษมันก็ไม่ทำให้อะไรดีขึ่นมาหรอกลูกพีช..." แทนไทตัดพ้อออกมา นํ้าตาลูกผู้ชายมันไหลออกมาเป็นทางยาว...มือหนาค่อยๆยกขึ่นกอดคนตัวเล็กแล้วซบหน้าเข้ากับซอกคอเธอ..

"พ..พี่แทนหมายความว่ายังไงคะ.." ลูกพีชผละใบหน้าออกแล้วสบตากับแทนไท ก่อนที่ชายหนุ่มจะผละมือข้างหนึ่งออกจากแผ่นหลังเปลือยเปล่าแล้วปาดนํ้าตาบนพวงแก้มเนียนใสออกให้อย่างอ่อนโยน..

"พี่คงทนอยู่แบบนี้ทั้งๆที่รู้ความจริงต่อไปไม่ได้..."

"พี่แทน...อึก...ม...ไม่เอาแบบนี้นะ..." ใบหน้าหวานส่ายปฏิเสธเมื่อรู้ดีว่านับต่อจากนี้แทนไทจะพูดอะไรออกมา..