ผิดที่รัก นิยาย บท 23
สรุปบท ตอนที่ 23 หัวใจแตกสลาย: ผิดที่รัก
สรุปเนื้อหา ตอนที่ 23 หัวใจแตกสลาย – ผิดที่รัก โดย So Nonny
บท ตอนที่ 23 หัวใจแตกสลาย ของ ผิดที่รัก ในหมวดนิยายโรแมนซ์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย So Nonny อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
EP 23
"?" ใบหน้าหวานฉายแววสงสัยแล้วคลอเคลียร์อยู่แบบนั้นจนมือหนาต้องดันศรีษะเธอออก แล้วถอนหายใจออกมา ขืนลูกพีชยังอ้อนอยู่แบบนี้ไม่ได้ไปไหนแน่นอน
"หยุด เดี๋ยวแม่งไม่ได้ไปไหนกันพอดี" ไฟนอลเปลี่ยนเรื่องกระทันหันแก้เก้อแล้วอุ้มคนตัวเล็กไปนั่งที่เบาะ ก่อนจะจัดการกับตัวเองให้อยู่ในสภาพเรียบร้อย ส่วนลูกพีชนั่งหน้างองํ้า...
"...."
"เป็นเหี้ยไรอีก?"
"...."
"อยากนักถึงห้องพ่อจะจัดให้ลุกไม่ขึ่น.." ไฟนอลสบถออกมา แล้วเหยียบคันเร่งมิดมุ้งหน้าไปคอนโดของตัวเองก่อนจะเลี้ยวเข้ามาจอดที่ประจำ แล้วฉุดกระชากคนตัวเล็กขึ้นห้องมา ไม่เว้นโอกาสให้เธอได้หายใจชายหนุ่มก็กดจูบหนักๆแล้วผลักร่างเล็กนอนราบกับเตียงนอน เริ่มเกมส์รักครั้งต่อไปจากที่ทำค้างกันอยู่บนรถ..
หลายชั่วโมงถัดมา...
10 : 30 AM.
ความปวดหน่วงตรงจุดกลางกายทำให้คนตัวเล็กที่นอนสลบสไหลอยู่บนเตียงเปิดเปลือกตาขึ่น ลูกพีชกวาดสายตามองไปทั่วๆห้องแล้วหยัดกายลุกขึ่นพิงหัวเตียง อาการมึนๆยังคงค้างคาอยู่บ้าง เหตุการณ์เมื่อคืนตั้งแต่บนรถมาถึงห้องพอจำได้เพียงเลือนลาง แล้วเธอก็จำได้ดีว่ามันคือแผนของไฟนอล...
แต่จุดประสงค์ที่แท้จริงของเขาคืออะไรกันแน่ล่ะ...
"ไม่คิดว่ายามันจะแรงขนาดนี้ เล่นเอาซะฉันนํ้าแทบหมดตัว" เสียงของไฟนอลพูดขึ่นมา ลูกพีชที่อยู่ในสภาพผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวเพียงผืนเดียวจึงตัดสินใจเดินไปหาคนตัวโตที่นั่งดูดบุหรี่อยู่บนโซฟา ก่อนที่ชายหนุ่มจะเลิกคิ้วมองเธออย่างต้องการคำตอบ..
"...."
"ข้อง?"
เพี๊ยะ !
"นี้สำหรับความคิดเลวๆของพี่..." มือบางฟาดลงบนแก้มสากด้วยอาการสั่นเทาเธอพยายามกลํ้ากลืนไม่ให้ตัวเองตบหน้าไฟนอลอีกฉาด...ด้านคนที่ถูกตบใบหน้าหันไปตามแรงจนมวลบุหรี่ตกลงพื้น ชายหนุ่มขบกรามแน่นแล้วสะบัดหน้าหันมามองเธออย่างเหลืออด
เพี๊ยะ !
"และนี้สำหรับที่พี่ตบหนู..."
"ลูกพีช!!" ไฟนอลตวาดออกมาเสียงดัง มือหนาหวังจะฉุดกระฉากเธอเข้ามาลงโทษแต่ลูกพีชกลับรีบถอยหลังได้อย่างหวุดหวิด...ขอบตาเริ่มร้อนผ่าวทั้งหวาดกลัวคนตรงหน้าที่กำลังเริ่มโมโห ทั้งโกรธจนคุมตัวเองไม่อยู่
ครืด~ ครืด~ แต่ทวาเสียงโทรศัพท์ที่สั่นเครือในกระเป๋าเป้ที่วางอยู่บนโต๊ะโคมไฟข้างเตียงนอนก็ดังขึ่น เธอจึงเดินไปแล้วล้วงหยิบมือถือขึ่นมา....ก่อนจะปรากฎชื่อของแทนไทบนหน้าจอ ทำเอาหัวใจเธอหล่นวูบ มือเรียวยกขึ่นมาอังริมฝีปากตัวเองด้วยอาการประหม่า
"รับสิ..."
"...." เสียงเย้นหยันของไฟนอลพูดขึ่นอยู่หลังเธอ ลูกพีชปลายตามองเพียงเล็กน้อย แต่ในใจมันกลับรู้สึกไม่ดีขึ่นมาแปลกๆ ก่อนจะตัดสินใจกดรับสายด้วยความหวาดหวั่น..
"ฮัลโหล..." ลูกพีชกรอกเสียงลงไปพยายามคุมเสียงตัวเองไม่ให้สั่นเครือ
( ออกมาเปิดประตูหน่อย ) พอได้ยินคำพูดของแทนไท หยาดนํ้าสีใสมันก็ไหลอาบพวงแก้มเรียบเนียนลงมา มันกลัว...กลัวไปหมด..
"ลูกพีชไม่ได้อยู่ห้องค่ะ ออกมาข้างนอก.."
( พี่หมายถึงห้องไอ้ไฟนอล )
"...." เหมือนหัวใจมันแตกสลายลงกับที่ เธอเอื้อมมือพยุงขอบโต๊ะเอาไว้ ร่างกายอ่อนแรงลงอย่างกระทันหัน...มันเสียใจ...จนไม่รู้จะพูดออกมายังไงแล้ว..
( ได้ยินพี่ไหม )
"พี่แทน..."
ตี้ด ! แทนไทกดตัดสายทิ้งในตอนที่ลูกพีชพูดยังไม่ทันจบ มือถือล้วงหล่นลงพื้น ร่างเล็กสะอื้นรํ่าให้ทรมานหัวใจสุดขีด
"ออกไปรับมันสิ.."
"ฮึก.." ลูกพีชกำหมัดแน่น ดวงตากลมโตที่เอ่อคลอด้วยหยาดนํ้าสีใสช้อนมองไฟนอลที่ยืนกอดอกเหยียดยิ้มอย่างพอใจอยู่ตรงหน้าเธอ ก่อนที่ร่างเล็กจะพยายามลุกขึ่นแล้วเดินไร้เรี่ยวแรงไปเปิดประตู...
แกร๊ก...!
ทันทีที่ประตูเปิดออกแทนไทก็เดินเข้ามาข้างใน ทั้งสองสบตากัน แทนไทเองก็ไม่ต่างจากเธอที่ตอนนี้เสียใจจนหัวใจมันชาไปหมด ชายหนุ่มเหลือบมองไฟนอลด้วยแววตาเกลียดชังมือหนากำหมัดแน่น ก่อนจะเดินเข้าเข้าไปหาไฟนอลแต่...
หมับ ! ลูกพีชกลับสวมกอดเอวสอบแน่นแล้วซบหน้าลงบนบ่าแกร่ง ร่างเล็กสะอึกสะอื้นรํ่าให้ รู้สึกผิดต่อแทนไทที่ตอนนี้ความจริงถูกเปิดเผยแล้ว...
"ลูกพีชขอโทษ...ฮึก...ขอโทษ"
"ขอโทษมันก็ไม่ทำให้อะไรดีขึ่นมาหรอกลูกพีช..." แทนไทตัดพ้อออกมา นํ้าตาลูกผู้ชายมันไหลออกมาเป็นทางยาว...มือหนาค่อยๆยกขึ่นกอดคนตัวเล็กแล้วซบหน้าเข้ากับซอกคอเธอ..
"พ..พี่แทนหมายความว่ายังไงคะ.." ลูกพีชผละใบหน้าออกแล้วสบตากับแทนไท ก่อนที่ชายหนุ่มจะผละมือข้างหนึ่งออกจากแผ่นหลังเปลือยเปล่าแล้วปาดนํ้าตาบนพวงแก้มเนียนใสออกให้อย่างอ่อนโยน..
"พี่คงทนอยู่แบบนี้ทั้งๆที่รู้ความจริงต่อไปไม่ได้..."
"พี่แทน...อึก...ม...ไม่เอาแบบนี้นะ..." ใบหน้าหวานส่ายปฏิเสธเมื่อรู้ดีว่านับต่อจากนี้แทนไทจะพูดอะไรออกมา..
"หยุด..."
"...."
"ฉันบอกให้หยุดไง!!" ชายหนุ่มตวาดเสียงดังแล้วจับคนตัวเล็กเขย่าด้วยอารมณ์หงุดหงิด แค่เลิกกันร้องให้เหมือนพ่อตาย เห็นแล้วรำคาญหูรำคาญตาจนต้องออกแรงบีบต้นแขนเธอแน่นแล้วกระชากผ้าเช็ดตัวออก
"เอามือสกปรกๆของพี่ออกไป.." เธอพยายามดิ้นต่อต้านให้หลุดจากมือหนาที่แข็งดั่งคีบเหล็ก...ลูกพีชต้องการกลับห้องตัวเองให้เร็วที่สุด เธอไม่มีกระจิตกระใจทำอะไรต่อไปอีกแล้ว..
"สปปรกงั้นหรอ?" ไฟนอลเลิกคิ้วถามแล้วดึงร่างเธอมาชิบแนบอก ขบกรามแน่นระงับอารมณ์เอาไว้
"ใช่...พี่มันสกปรกจนหน้ารังเกียจ"
"ถ้าอย่างงั้นเธอก็คงสกปรกไม่ต่างจากฉัน...เพราะเมื่อคืน..." เว้นระยะเอาไว้แล้วหลุบตาไล่มองเรือนร่างเปลือยเปล่าที่เต็มไปด้วยรอยดูดตั้งแต่ล่างขึ่นบนด้วยสายตาพิจารณา.. "เราแนบแน่นกันยันเช้า..."
"ถ้ามันไม่เกิดจากแผนชั่วๆของพี่ก็อย่าหวังว่าจะได้แตะเนื้อต้องตัวหนูอีก.." ลูกพีชเค้นเสียงพูดอย่างเหลืออด พยายามบิดข้อมือให้หลุดจากเกาะกุมเพราะถูกบีบแรงขึ่นเรื่อยๆจนจบข้อมือไปหมด..
"หึ....ขนาดเธอกับมันฉันยังทำให้เลิกกันได้"
"...."
"นับประสาอะไรกับเธอจะหนีฉันพ้น..."
"แล้วคิดหรอคะ...ว่าได้ตัวแล้วจะได้ใจ..."
"...."
"คนอย่างพี่แม้กระทั่งเศษใจก็อย่าหวังว่าจะได้จากหนู.."
.
.
.
จุกกันไปข้าง?
Next..
"รัก....กูรักลูกพีชแบบที่ไม่เคยรักใครเท่านี้มาก่อน"
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผิดที่รัก