ผิดที่รัก นิยาย บท 45

EP 45

"....." หยาดนํ้าสีใสหยดแหมะลงพื้นอย่างกลั้นไม่อยู่ แววตาสั่นระริกอยากให้เรื่องที่ได้ยินมันเป็นแค่ฝัน แต่ความจริงก็คือความจริงลูกพีชถูกรถชนเพียงห่างกันแค่ไม่กี่นาที ชายหนุ่มไม่คิดว่ามันจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น..

"ไม่จริง...อึก"

"...."

ผู้ชายที่เป็นคนพาไฟนอลกลับเข้ามาส่ายหัวเล็กน้อย แววตาทอประกายเห็นใจ ดูจากสีหน้าของชายหนุ่มตรงหน้าก็รู้ว่าทั้งสองเป็นคนรักกัน...ก่อนที่เขาจะพาตัวเองเดินออกมาเงียบๆปล่อยให้ไฟนอลได้อยู่กับตัวเอง...พอได้อยู่คนเดียวมือหนาก็ยกขึ้นรูบหน้าแล้วพาร่างกายสั่นเทาของตัวเองขึ้นรถมามุ้งหน้าไปโรงพยาบาลที่ไกล้ที่สุดตอนนี้ด้วยจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว...

.

.

.

โรงพยาบาลเอกชน...

ทันทีที่มาถึงโรงพยาบาลร่างหนาก็รีบวิ่งลงจากรถมุ้งหน้ามาหาพยาบาลที่ทำหน้าที่เช็คประวัติคนไข้ทันที

"โทษนะครับ...ผม...มาหาผู้หญิงที่พึ้งประสบอุบัติเหตุเคสล่าสุด...เธออยู่ห้องไหน"

"เคสที่โดนรถชน...กำลังเข้าห้องผ่าตัดค่ะอยู่ชั้นบนสุดห้องฉุกเฉิน...ตอนนี้ยังเข้าเยี่ยมไม่ได้นะคะ.."

"....."

"เดี๋ยวค่ะคุณ..."

นํ้าเสียงสั่นเครือถามออกไป...พยาบาลวัยกลางคนจึงบอกตามปกติ ตอนนี้ยังเข้าเยี่ยมไม่ได้แต่ไฟนอลกลับไม่ฟังรีบมุ้งหน้าไปที่ลิฟทันทีเวลาแบบนี้ชายหนุ่มไม่สนใจอะไรแล้ว ขอแค่อย่างเดียวอย่าให้แสงสว่างเพียงหนึ่งเดียวจากเขาไปเพียงเท่านั้น..

"ฮึก...ทำไมเป็นแบบนี้"

ร่างหนาหยุดยืนอยู่หน้าห้องผ่าตัด สายตาเพ่งมองประตูห้องหนาทึบภาวนาให้คนในห้องฟื้นขึ้นมา ก่อนจะเอื้อมมือไปจับบานประตูเอาไว้ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยนํ้าตาที่ไหลออกมาไม่หยุด....กว่าจะได้เธอมาครอบครองมันผ่านอะไรมาตั้งมากมาย กว่าจะมีวันที่ลูกพีชเปิดใจแล้วทำไมมันถึงเป็นแบบนี้...ชายหนุ่มได้แต่คิดในใจว่าอยากให้เธอตื่นขึ้นมาให้เขาบอกรักเหมือนเดิม...

"ตื่นขึ้นมานะลูกพีช...พี่รอเธออยู่นะ...ตื่นขึ้นมา.."

ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงปล่อยนํ้าตาให้หยดแหมะลงพื้น ศรีษะชนกับประตูห้องมือยังคงทาบประตูไว้อยู่แบบนั้น ร่างกายสะอึกสะอื้นรํ่าให้อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน..

"อึก..." ร่างหนาอ่อนแรงลงเรื่อยๆ จนร่างกายมันค่อยๆทรุดลงพื้น ไฟนอลพลิกหลังไปแนบกับประตูห้องหางตาพร่าเบลอเหลือบมองข้างในเป็นระยะ...เสื้อที่สวมอยู่เปื้อนเลือดที่ติดกับที่คาดผมท่อนแขนกำยำค่อยๆยกของที่ลูกพีชเคยใส่มากอดเอาไว้แน่นแล้วซบหน้าร้องให้กับมัน ราวกับว่าคือตัวแทนของหญิงสาวที่อยู่ในห้องผ่าตัด...

"ไหนเคยสัญญาว่าจะไม่ไปไหน..."

"กลับมาหาพี่นะลูกพีช...ฮึก"

นํ้าเสียงอ่อนล้าพูดออกมาเป็นประโยคสุดท้ายพร้อมกับกอดที่คาดผมเอาไว้...ก่อนที่ภาพมันจะพล่าเบลอขึ้นเรื่อยๆและในที่สุดความมืดก็เข้ามาครอบงำ...

อีกด้าน...

ครืดดดดดดดด...!

( ไม่รับสาย )

"ไอ้ไฟมันไปตายไหนของมันว่ะ..." เพิร์ธสบถออกมาเมื่อต่อสายหาไฟนอลไม่ติด ตอนนี้สามหนุ่มกำลังรวมตัวกันอยู่โกดังเพื่อจะประชุมเตรียมแผนการทำงานล็อตไหม่

"เตอร์...จับสัญญาณมือถือมัน" ดีไวน์ที่นั้งเงียบออกความคิดเห็น เพราะปัญหาที่เกิดขึ้นชายหนุ่มจะเป็นคนแรกที่แก้ไขปัญหาได้ก่อนคนอื่น

'รับทราบครับนาย'

ตี้ด....! คุณเตอร์เริ่มจับสัญญาณมือถือของไฟนอลทันที หน้าจอสี่เหลี่ยมบนท้องฉายภาพการโหลดข้อมูลขึ้นมาท่ามกลางสายตาของสามหนุ่ม...ไม่นานตำแหน่งก็ฉายขึ้นและชี้ที่จุดโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง...

"มึงเฝ้าโกดังด้วย...ยกเลิกการประชุม" ทิศเหนือเอ่ยสรุป แล้วสามหนุ่มก็พร้อมใจกันลุกผลุนผลันจากเก้าอี้ด้วยความรวดเร็วทั้งหมดเดินเรียงรายกันออกมาจากโกดังมาที่รถของตัวเองทันที...

"เจอกันที่โรงพยาบาล..." เพิร์ธเอ่ย..

"เออ...อย่าช้า"

"...." ดีไวน์นิ่งเงียบ ชายหนุ่มออกรถไปก่อนเพื่อนด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง แต่ทวาความรู้สึกข้างในก็เป็นห่วงเพื่อนไม่น้อยกว่าคนอื่น ก่อนที่รถคันหรูจะขับออกมาโลดแล่นบนถนนด้วยความเร็วสูงอย่างชำนาญจนมาถึงโรงพยาบาลก่อนเพื่อน...

"ไอ้ไฟ!?"

ดีไวน์รีบวิ่งมายังหน้าห้องฉุกเฉินทันทีที่ได้เอารูปถามพยาบาลคนเดิมจนรู้คำตอบ ชายหนุ่มพยุงร่างไร้สติของไฟนอลขึ้น ใบหน้ายังเปื้อนคราบนํ้าตาอยู่ ก่อนที่สายตาเรียบนิ่งจะมองเข้าไปข้างในอย่างต้องการคำตอบ ไม่นานก็พยุงเพื่อนมานั้งบนเก้าอี้ แล้วปลีกตัวไปเรียกพยาบาลมาดูแล...ตอนนี้ร่างของเขาจึงถูกนอนอยู่ในห้องพักฟื้นแทนหลังจากที่พยาบาลได้ให้ยาเสร็จ...

"เพื่อนผมเป็นยังไงบ้าง.."

"คนไข้มีภาวะเครียดจนหมดสติกระทันหันค่ะ...ดิฉันได้ให้ยาแล้วอีกไม่กี่ชั่วโมงคนไข้ถึงจะฟื้นตัวได้..."

"ครับ.."

"ดิฉันขอตัวก่อนนะคะ"

พูดจบพยาบาลสาวก็เดินออกจากห้องไป ดีไวน์จึงหย่อนตัวนั้งลงบนเก้าอี้ข้างๆเตียงด้วยสายตาเป็นห่วงเพื่อน เกิดมาเขายังไม่เคยเห็นผู้ชายที่เอาแต่นักเลงวันๆจะเป็นเอาขนาดนี้...

"มันเป็นไงบ้าง.." ในขณะที่ดีไวน์กำลังนั้งคิดอยู่ลำพัง ประตูห้องก็เปิดขึ้นพร้อมกับร่างของทิศเหนือและเพิร์ธที่เดินเข้ามาข้างในพร้อมกันด้วยสีหน้าไม่สู้ดี..

"มันหมดสติหน้าห้องฉุกเฉิน.."

"ใครเป็นอะไร?" เพิร์ธเอ่ยถาม..

"ไม่รู้.."

"มีอยู่สองคน...ถ้าไม่ใช่พ่อก็เมีย"