ผิดที่รัก นิยาย บท 44

EP 44

พูดจบคนตัวเล็กก็เตรียมตัวจะหันหลังให้ แต่มือหนากลับรั้งข้อมือเธอไว้ แล้วหยัดกายลุกขึ้นจากเก้าอี้สีหน้าเจื่อยลงอย่างเห็นได้ชัดเจน เมื่อรับรู้ว่าตัวเองลืมไปรับเธอ เเถมแบตยังหมดได้ถูกเวลาพอดีจนเครื่องดับ เลยทำให้เธอเข้าใจผิด...

"ลูกพีช...เดี๋ยว"

"ปล่อยหนูเถอะค่ะ...หนูไม่อยากรบกวนเวลาของพี่"

"นี้มันอะไรกัน...?"

"มันไม่เกี่ยวกับเธอ..."

"แล้วนายจะไปไหน...ไฟนอล!"

ไม่ทันที่เธอจะเข้าใจ ไฟนอลก็หันไปพูดกับเธอจนแองจี้ที่สีหน้าฉายแววสงสัยหน้าเจื่อนลงเล็กน้อย ก่อนที่ชายหนุ่มจะลากแขนลูกพีชออกมาจากร้านไอศครีม โดยที่เธอยังอ้าปากค้างกับเหตุการณ์ตรงหน้า..

โรงรถ...

"ปล่อยหนู.."

"เมื่อกี้มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิด...แองจี้คือผู้หญิงของไอ้เพิร์ธ.."

"พี่มาบอกหนูทำไม...กลับไปหาเธอเถอะค่ะ"

"ไม่เชื่อที่ฉันพูด?"

หลังจากที่ลากลูกพีชมายังรถคันหรูของตัวเอง ชายหนุ่มก็จัดการยัดร่างเล็กที่มีท่าทีไม่สมยอมเข้าไปในรถ ใบหน้าหวานงองํ้ามองออกไปยังหน้ากระจก...

"หันหน้ามานี้.."

"...."

"ลูกพีช.."

"...."

"มาคุยกันดีๆ"

คนตัวเล็กยังนิ่งเงียบไม่ปริปากพูดอะไร ขอบตาเริ่มร้อนผ่าวไม่ได้อยากร้องให้ง่ายขนาดนี้แต่มันก็อดที่จะคิดไม่ได้ เพราะตัวเองเคยโดนแบบนี้มาก่อน เลยหวาดกลัวว่ามันจะเกิดขึ้นอีกครั้ง...

"ไหนลองมาคุยกันดีๆ...แบบใช้เหตุผล"

"...."

"ไม่เชื่อที่พูดหรอ ว่าคนเมื่อกี้ไม่ใช่ชู้"

"...พี่ลองมาเป็นหนูดูมั้ย...จะได้รู้ว่ามันรู้สึกยังไง"

มือหนาช้อนคางมนให้หันหน้ามาสบตากัน พร้อมกับยื่นใบหน้าเข้าไปไกล้ๆเธอ สายตาสังเกตุเห็นหยาดนํ้าสีใสไหลอาบพวงแก้มลงมา ชายหนุ่มยอมรับว่าตัวเองผิดแต่เรื่องของแองจี้เพราะเพื่อนตัวดีของเขาเป็นสาเหตุต่างหาก..

"พี่ไม่มารับหนู...พี่ปล่อยให้หนูรอตั้งหลายชั่วโมง โทรไปก็ไม่ติดแถมยังไม่โทรกลับ หนูอุตส่าห์รอจนหิวพี่ก็ไม่มาหา...พอมาห้างหนูก็เจอพี่อยู่กับผู้หญิงคนอื่น พี่รู้มั้ยว่าหัวใจหนูมันแทบแตกสลายไปตรงนั้นแล้ว..อึก.."

"ที่พูดมาทั้งหมด...หึง?"

"ไม่ต้องมาพูดเลย...หนูไม่อยากคุยกับพี่"

นํ้าเสียงสั่นเครือพูดออกไป ใบหน้าหวานงองํ้าราวกับเด็กน้อยที่กำลังงอแง เธอยกมือขึ้นปาดนํ้าตาออกลวกๆพยายามหลยสายตาเอ็นดูจากคนตรงหน้า

จุ๊บ !

"ขอโทษ...เราจะคุยกันดีๆได้ยัง?"

"ฮึก...ไม่"

"ฉันแบตหมดตอนอยู่ร้านพอดี ยอมรับผิดทุกอย่างเลยที่ลืมนัด"

"เห็นมั้ย พี่ไม่เคยคิดถึงหนูเลย.."

ลูกพีชพูดตัดพ้อออกมา ยิ่งช่วงนี้ยิ่งอ่อนไหวง่ายเพราะอยู่ในช่วงของผู้หญิงที่อารมณ์แปรปรวนบ่อย คนตัวเล็กยิ่งน้อยใจคูณสอง ไฟนอลที่พยายามง้อเธอมือหนาจับมือเล็กมาจุ๊บหลังมือเบาๆแล้วช้อนตามอง..

"ผิดไปแล้ว...หายงอนนะตัวเล็ก"

"ไม่ต้องมาพูดเลย.."

"แล้วจะให้ทำยังไงไหนพูด..?"

"พี่ผิดหลายอย่างเลย...ไหนจะผู้หญิงคนนั้นอีก.."

ไฟนอลเค้นหัวเราะออกมามองเด็กงอแงใหญ่เพราะหวงตัวเอง เพียงแค่ลูกพีชแสดงท่าทีว่าเป็นเจ้าของตัวเองมากเท่าไหร่ชายหนุ่มยิ่งชอบใจ...

"ผู้หญิงคนเมื่อกี้เด็กไอ้เพิร์ธ...มันขอให้ฉันช่วยยื้ออีกคนไว้เพราะเอาเวลาไปใช้กับอีกคน...ไม่เชื่อให้โทรถามมันเลยมั้ย?"

"แล้วถ้ามันไม่ใช่อย่างที่พี่พูดละคะ.."

"ยอมโดนลงโทษเลย.."

ลูกพีชยอมสยบลงในระดับ ก่อนที่มือหนาจะหยิบสายชาร์ตขึ้นมาเสียบในรถพร้อมกับเปิดเครื่องแล้วต่อสายหาเพิร์ธเพื่อเปิดเผยความจริงว่าไม่ใช่อย่างที่หญิงสาวคิด ไม่นานปลายสายก็กดรับ..

( ว่า )

"ที่มึงให้กูช่วย เสร็จแล้วนะ"

( เออ...เดี๋ยวกูเลี้ยงเหล้าตอบแทน ถือว่าผลงานมึงดี )

"ที่หลังอย่าเสือกให้กูมารับกรรมแบบนี้อีก.."

( เออน้า เพื่อนกัน )

"เพื่อนพ่อมึงสิ...เมืยกูเข้าใจผิด"

( มึงมีเมียกับเขาด้วยหรอ? )

"มึงแม่งโง่.."

ตี้ด ! ไฟนอลกดตัดสายแล้วโยนโทรศัพท์ไว้หน้ารถ ก่อนจะหันมากระตุกยิ้มให้ลูกพีชที่ตอนนี้อาการน้อยใจเริ่มหายไป

"เชื่อยัง...เมียน่ารักขนาดนี้นอกใจไม่ลงหรอก"

"หนู...เชื่อก็ได้"

"มารักกันเหมือนเดิมได้แล้วใช่มั้ย?"

"อื้อ...แต่อย่าทำแบบนี้อีกได้มั้ย"

"สัญญาจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีกแล้ว.."

ไฟนอลพูดออกมา แล้วยื่นหน้าไปหอมแก้มเนียนฝอดใหญ่ ก่อนจะนั้งตัวตรงเตรียมตัวเคลื่อนรถออกจากบริเวณห้าง แล้วรถยนต์คันหรูก็โลดแล่นออกมาบนถนนเส้นใหญ่ใจกลางเมืองหลวง...

ในขณะที่รถกำลังวิ่งไปเรื่อยๆ ดวงตากลมโตที่ผ่านศึกการร้องให้มาก็กวาดมองวิวทิวทัศน์รอบๆ จนไปสะดุดกับตลาดที่เต็มไปด้วยผู้คนมากมายต่างเข้าไปเดินเที่ยวซื้อของ หัวใจดวงน้อยพองโตขึ้นมาด้วยรอยยิ้มก่อนจะหันไปมองไฟนอล..

"ไปตลาดเป็นเพื่อนหนูหน่อย"

"ปฏิเสธไม่ได้สินะ"

"อื้อ.."

ไฟนอลกระตุกยิ้มออกมาพร้อมกับตีไฟเลี้ยวเข้าไปจอดยังหน้าตลาดใหญ่ที่มีชาวต่างชาติปะปนมาเที่ยวส่วนหนึ่ง พอรถจอดได้ที่ลูกพีชจึงเปิดประตูลงมายืนรอไฟนอลที่หยิบกระเป๋าตังพร้อมเงินสดออกมา

หมับ !

ไฟนอลกลืนนํ้าลายลงคออย่างยากลำบาก แค่คิดภาพตัวเองใส่ที่คาดผมหูกระต่ายสีชมพูบ๊องแบ๊วนั้นมันก็ทุเรศสิ้นดี...แต่ถามส่าปฏิเสธได้ไหมก็ไม่..

"ตามใจ"

"งั้นเราไปถ่ายรูปตรงนั้นกัน...คนถ่ายเต็มเลย"

"...."

ไม่รอคำตอบจากชายหนุ่มคนตัวเล็กก็ลากไฟนอลเดินมายังซุ้มถ่ายรูปที่มีตัวกาตูนร์เว้นหน้าไว้หลายตัว มีทั้งแบบกลุ่มแบบคู่และแบบเดี่ยว อีกทั้งยังมีพื้นหลังน่ารักๆอีกด้วย..

"ถ่ายรูปให้หนูสวยๆนะ" มือบางหยิบที่คาดผมขึ้นมาสวมแล้วเดินไปหน้าพื้นหลังพร้อมกับแอ็คท่าไปหลายช็อต..

"เอาแล้วนะ..1...2...3.."

แฉะ...แฉะ...แฉะ.. มือหนากดชัตเตอร์รัวๆบันทึกภาพของหญิงสาวได้หลายรูป แล้วไม่นานลูกพีชก็วิ่งมาดูไกล้ๆ

"ไม่เลวนะเนี้ย...พี่ไปถ่ายบ้างสิหนูอยากได้รูปถ่ายเหมือนกัน.."

"...."

"นะคะ..."

"เอาที่สบายใจเลยลูกพีช.."

ไฟนอลพูดออกมาด้วยนํ้าเสียงท้อใจ ในชีวิตนี้เขาไม่เคยคิดเลยว่าต้องมายอมใครขนาดนี้โดยเฉพาะเรื่องที่มองว่าไร้สาระมาตลอด แต่ถ้าเป็นสิ่งที่ผู้หญิงคนนี้ต้องการชายหนุ่มก็เต็มใจทำทุกอย่างแบบไม่มีเหตุผล..

"มาค่ะ...เดี๋ยวหนูสวมให้" ไม่รอให้ไฟนอลเอ่ยตอบเธอก็จัดการสวมที่คาดผมเป็นที่เรียบร้อย "เสร็จแล้ว...น่ารักจัง"

"ถ่ายตรงไหน"

"ที่เมื่อกี้เลยค่ะ" เธอชี้ไปยังที่ตัวเองพึ้งถ่ายมา ร่างหนาจึงเดินเข้าไปยืนตัวแข็งทื่อ ออร่าของชายหนุ่มดึงดูดสายตาของผู้คนที่อยู่บริเวณนั้นให้หันไปมองและยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับโมเม้นท์น่ารักที่ทั้งสองกำลังทำกัน..

"ถ่ายรูปใครใช้ให้หน้าบึ้งแบบนี้ละคะ...ยิ้มหน่อย"

สิ้นเสียงของลูกพีช...ไฟนอลก็ฝืนยิ้มออกมาเธอจึงบรรทึกภาพหลุดๆแบบนั้นเอาไว้หลายภาพด้วยอาการนึกขัน จนเวลาผ่านมาหลายนาทีลูกพีชก็ได้รูปจนพอใจ ทั้งรูปคู่รูปเดี่ยว อีกทั้งข้าวของมากมายหิ้วเต็มไม้เต็มมือไฟนอล...

"ไปรอที่รถก่อนนะ...ฉันลืมของ"

"โอเคค่ะ~"

เธอขานรับแล้วทั้งสองก็แยกกัน ลูกพีชเดินไปที่รถส่วนไฟนอลเดินกลับเข้าไปในตลาดที่พึ้งี้เพื่อตามหาโทรศัพท์ที่มันต้องตกอยู่ตรงไหนซักแห่ง...ร่างเล็กหยุดที่ริมถนนดวงตากวาดมองซ้ายขวา ก่อนที่ปลายท้าวจะหย่อนลงบนถนนเธอเดินมาถึงตรงกลางก่อนที่แสงสว่างจากรถคันหนึ่งจะวิ่งพุ่งเข้ามา...

เอี๊อด...!

"กรี๊ดดดดดดดดดด...!"

แล้วภาพก็ตัดไปกระทันหันโดยที่เธอไร้สติใดๆ....

ผ่านมาหลายนาทีด้านชายหนุ่มที่กลับไปตามหาโทรศัพท์พึ้งเจอ...ก็มองหาลูกพีชไปทั่วบริเวณแต่ก็ไม่พบ...ชายหนุ่มวกกลับไปข้างในอีกครั้งด้วยความรู้สึกอ้างว้างหัวใจมันเริ่มห่อเหี่ยวขึ้นมาทุกที...ก่อนที่เขาจะตัดสินใจเดินข้ามถนนมาที่รถแล้วสายตาก็ไปสะดุดกับที่คาดผมหล่นอยู่พร้อมกับกองเลือด....วินาทีนั้นเหมือนโลกทั้งใบมันหยุดอยู่กับที่ขอบตามันเริ่มร้อนผ่าวขึ้นมา รู้ตัวอีกทีผู้ชายที่อยู่บริเวณนั้นก็ดึงร่างชายหนุ่มกลับเข้ามาหลีกทางรถวิ่ง...

"คุณไหวรึป้าว.."

"...."

"เจ้าของที่คาดผมอันนี้เธอโดนรถชน...ตอนนี้ขึ้นรถฉุกเฉินไปแล้วครับ..."

.

.

.

Next..

"ไหนเคยสัญญาว่าจะไม่ไปไหน..."