ผิดที่รัก นิยาย บท 1

EP 01

หลังมอ...

เพล้ง !

ผลั๊วะ! ผลั๊วะ!

เสียงปะทะกันระหว่างเด็กมหาลัยสองกลุ่มอยู่หลังมอที่เป็นลานกว้างมืดๆไม่มีใครผ่านมาเจอซักเท่าไหร่ ข้างหลังคือซอยถนนเล็กๆที่เป็นทางลัดไปอีกฝั่ง.. 'ไฟนอล' หยิบท่อนเหล็กที่ใช้ฟาดเด็กสถาปัตจนเลือดสาดลากตามพื้นคอนกรีตจนเป็นแนวเลือดไปด้วยท่าทางไม่เกรงกลัวใดๆใบหน้ามีรอยแผลแต่ก็นับว่าน้อยกว่าคนอื่นๆที่เจ็บสาหัสบางคนปางตาย..

เคล้ง !

หมับ ! เสียงเหล็กประทะกัน...ท่อนเหล็กบนมือของ 'แทนไท' คู่อริตัวโยงหล่นลงพื้นชายหนุ่มจึงโยนมันลงพื้นตามไปด้วยแล้วกระตุกยิ้มมุมปากมือคว้าหมับเข้าที่คอเสื้อของเขากระชากเข้ามาหาตัว...แทนไทเองก็เหมือนกันเขามองหน้าของไฟนอลลิ้นหนาดันกระพุ้งแก้มด้วยท่าทางยียวนกวนประสาท..

"ตัวต่อตัวไหม...ทำตัวเป็นหมารอบกัดแบบนี้เขาเรียกว่าป๊อด.."

"...กูเคยกลัวมึง?" ไฟนอลเลิกคิ้วถามแล้วผลักร่างของแทนไทออก..

ผลั๊วะ !!

ผลั๊วะ !!

ทั้งสองวิ่งใส่กันไม่ยั้ง...รวมถึงคนอื่นๆที่มาร่วมด้วยเพราะไม่ถูกกันอยู่แล้วโดยมีแกนนำคือ แทนไท สถาปัต และ ไฟนอล วิศวะ..

วีว้อวีว้อวีว้อวีว้อวีว้อ...!!

"...ฝากไว้ก่อน" แทนไท ถอยออกแล้วควักมือเรียกคนที่พอยังหนีได้แล้ววิ่งไปที่รถตัวเอง...ไฟนอลกระตุกยิ้มไม่สะทกสะท้านกับเสียงรถตำรวจ...ก่อนที่ชายหนุ่มจะแฝงไปกับพุ่มต้นไม้อย่างชำนาญแล้วปีนกำแพงหายไปราวกับหายตัวได้..

คฤหาสน์ เวชศิลป์..

[ ไฟนอล ]

"วันๆหาแต่เรื่องชกต่อย..ไม่เคยทำตัวมีประโยช์นฉันไม่น่าให้แกเกิดมาเลยจริงๆ" ผมเค้นหัวเราะออกมาพร้อมกับใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มอย่างที่ชอบทำบ่อยๆ หลังจากที่ตำรวจตามมาเคลียร์ที่บ้านผมไปหมาดๆแต่ดีที่พ่อของเพื่อนผมมันดันเป็นผู้กานเลยรอดตัวไปได้อย่างทุกครั้ง...ผมลืมบอกไปสินะว่าไอ้เหนือมันก็ไปร่วมด้วยแต่เราแยกกันหนี..

"...พ่อควรภูมิใจที่มีผมเป็นเป็นลูกต่างหาก เพราะไม่มีลูกคนไหนหาเรื่องได้เก่งเท่าผมอีกแล้ว"

"ไอ้ไฟฉันเป็นเพื่อนเล่นแกรึไง?"

"คงงั้น.." ผมยักไหล่แล้วลุกขึ้นจากโซฟาพร้อมกับจุดบุหรี่สูบแก้เครียด...ก่อนจะยืนไปประจันหน้ากับท่าน แล้วพ้นควันบุหรี่ใส่หน้าไปทีนึง..

"ไอ้ไฟ!!"

"ขอโทษครับ...ไม่ได้ตั้งใจ" พูดจบผมก็หยิบมวลบุหรี่ออกแล้วล้วงถุงกางเกงผิวปากเดินออกจากบ้านเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น...กวนประสาทคนมันก็สนุกไปอีกแบบเหมือนกันนิ..

[ AND.. ]

[ ลูกพืช ]

"นี้พี่แทนไปมีเรื่องอีกแล้วหรอคะ?" ฉันถามออกไปพร้อมกับหยิบอุปกรณ์ทำแผลมาบรรจงทำแผลบนใบหน้าพี่เเทนด้วยความอ่อนโยน..

"นี้...ลูกพีชดุพี่หรอครับ"

"เปล่าค่ะ...ลูกพีชแค่เป็นห่วง...ไม่อยากให้พี่แทนไปมีเรื่องกับใคร...นี้กับคนเดิมอีกแล้วใช่ไหมคะ?"

"ใช่ครับ...มันกวนตีนพี่ก่อน"

"บางทีพี่แทนก็ทำเป็นไม่สนใจก็ได้นิคะ...เดี๋ยวก็ได้โดนไล่ออกกันพอดี..นายคนนั้นยิ่งเป็นลูกเจ้าของมหาลัยอยู่ด้วย.."

ฉันกลัวซักวันพี่แทนจะโดนไล่ออกนะสิ...แต่ดีที่รอดตัวมาได้หลายครั้ง...กลุ่มนั้นหน่ะพ่อแต่ละคนใหญ่ๆกันทั้งนั้นแต่พี่แทนก็แค่วัยรุ่นธรรมดาที่ทำงานส่งตัวเองเรียน..ทุกครั้งที่รอดมาได้ก็เพราะว่าฝ่ายนั้นเขาผิดเต็มๆไม่อยากคิดสภาพถ้าพี่แทนเป็นฝ่ายเริ่มก่อนเลย..

"รู้แล้วครับว่าเป็นห่วง.."

"....เสร็จแล้วค่ะ...แล้วถ้ารู้ว่าเป็นห่วงก็ฟังลูกพีชบ้างนะคะ"

"รับทราบ...แล้วนี้จะให้พี่ขับรถไปส่งที่หอไหม?"

"ไม่เป็นไรค่ะพี่แทนบาดเจ็บอยู่...เดี๋ยวลูกพีชกลับเองอย่าลืมกินยาแก้ปวดและผักผ่อนนะคะห้ามไปเที่ยวเด็ดขาดพรุ่งนี้มีเรียนเช้า.."

"บ่นเหมือนแม่เลย.."