ผิดที่รัก นิยาย บท 15
สรุปบท ตอนที่ 15 เอาแต่ใจ: ผิดที่รัก
สรุปตอน ตอนที่ 15 เอาแต่ใจ – จากเรื่อง ผิดที่รัก โดย So Nonny
ตอน ตอนที่ 15 เอาแต่ใจ ของนิยายโรแมนซ์เรื่องดัง ผิดที่รัก โดยนักเขียน So Nonny เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
EP 15
คอนโด X-box...
"จัดการให้กูด้วย เออแค่นี้ก่อน"
ติ้ง ! พี่ไฟนอลกดตัดสายทิ้งแล้วตวัดสายตามองฉันที่มองอยู่ข้างๆ เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ลิฟดิ่งขึ้นมายังชั้นบนสุดของคอนโดหรู คนตัวโตเดินนำฉันออกไปแล้วหันมามองอย่างสงสัยใบหน้าดูหงุดหงิด เมื่อร่างกายของฉันยังยืนแข็งทื่ออยู่ในลิฟตฺ์ไม่ยอมออกไป ใครจะไปยอมออกไปกันล่ะ ในเมื่อไม่ได้เต็มใจมาด้วยซักหน่อย ทุกอย่างโดนคนเอาแต่ใจบังคับล้วนๆ
หมับ ! ไม่รอให้ช้ากว่านั้นพี่ไฟนอลก็เดินดุ่มๆเข้ามาในลิฟต์ มือหนาคว้าร่างฉันออกมาอย่างหวุดหวิดในตอนที่ประตูลิฟกำลังเลื่อนปิดลง ก่อนที่ข้อมือจะเป็นอิสระในเวลาถัดมา
"ถ้าไม่อยากโดนล่ามเชือกแล้วจูงเหมือนหมาก็เลิกทำตัวน่ารำคาน"
"พี่ก็รู้ว่าหนูไม่เต็มใจมา"
"แล้วไง ฉันจำเป็นต้องแคร์ความรู้สึกเธอ?" '
"คนอย่างพี่จะแคร์ความรู้สึกใครเป็น.."
"รู้แล้วก็ดี...จะได้จำใส่สมอง"
พูดหน้าตายทั้งๆที่จับข้อมือฉันเอาไว้แน่น ก่อนจะแสกนใส่รหัสห้องเปิดเข้าไปยังด้านใน พร้อมฉุดกระชากลากถูฉันไปด้วย ไม่นานเราก็มาอยู่ในห้องนอนโทนดำเข้มอ่อนสลับกันไป มืดทั่วทั้งห้องทั้งที่ตอนนี้เป็นช่วงสายๆมีเพียงแสงสว่างเล็กน้อย ฉันได้แต่ยื่นทื่ออยู่กลางห้องมองพี่ไฟนอลอยู่ห่างๆ ใจจริงอยากขอกลับห้องตัวเองด้วยซั้าแต่ก็ไม่กล้าปริปากพูดอะไร ขืนพูดออกไปแม้แต่คำเดียวมีหวังฉันโดนกระปืนตบปากเข้าให้ คนป่าเถื่อนแบบนี้แม้กระทั่งผู้หญิงคงไม่เว้นหรอก
"เลิกทำหน้าเหมือนพ่อตายห่าได้ละ มันลำบากใจนักรึไงแค่อยู่ร่วมห้องกับฉัน?" นั้นไง ขนาดฉันอยู่นิ่งๆยังโดนแขวะขึ้นมาจนได้ ปากพี่แกนี้จะไม่มีวันพูดดีๆกับฉันเลยซักครั้งเลยสินะ
"หนูต้องยิ้มงั้นหรอคะ ทั้งที่ตอนนี้มันไม่ใช่ตอนที่หนูกำลังมีความสุข"
"หึ...แต่เราก็เคยขึ้นสวรรค์มาด้วยกันแล้วไม่ใช่หรอ"
พูดยอกย้อนด้วยสีหน้ากวนประสาทแล้วร่างหนาก็เดินเข้ามาประชิดร่างฉันมากกกว่าเดิม จนร่างกายฉันมันถอยหลังไปติดกับผนังห้องอย่างอัตโนมัติ ไม่นานก็ถูกคนตัวโตกดทับร่างแล้วจับมือฉันขึงไว้ ใบหน้าหล่อเหลายื่นเข้ามาไกล้ๆจนปลายจมูกเราสัมผัสกัน..
"ขึ้นสวรรค์แบบนั้นหนูขอตกนารกดีกว่า" ฉันเบียนหน้าหลบอย่างหวุดหวิด เมื่อริมฝีปากหยักกำลังจะทาบทับลงมา จนความอุ่นร้อนมันสัมผัสเข้าที่ผิวแก้มแทน ฉันปรายตามองเล็กน้อย ก็เห็นพี่ไฟนอลขบกรามแน่นเหมือนไม่พอใจที่ฉันหนีสัมผัสจูบของตัวเอง
"แน่ใจแล้วหรอว่านารกมันดีกว่าสวรรค์?"
"อยู่ไหนถ้ามีพี่ มันคือความซวยหมดแหละ"
"...หึ" พูดจบก็ผละออกจากร่างฉันแล้วเค้นหัวเราะออกมาอย่างเลือดเย็น ไม่นานพี่ไฟนอลก็กระชากเข้าที่คอเสื้อฉันแทน จนร่างปลิวไปกระทบกับอกแกร่งแรงคอเสื้อที่บีบรัดท้ายทอย ทำให้ฉันต้องยื่นมือไปจับข้อมือหนาเอาไว้เพื่อยื้อร่างตัวเอง "งั้นฉันจะทำให้เธอซวยไปทั้งชีวิตเอง.."
"อึก.." พูดเสียงรอดไรฟันจบก็ปล่อยมือออกให้ฉันเป็นอิสระ ก่อนจะเดินไปยังลิ้นชักแล้วหยิบมีดเล่นเล็กขึ้นมาถอดเปลือกมันออก ก่อนจะเบียนหน้ามองฉันเพียงเล็กน้อย...
ควับ !
หมับ !
"อ๊ะ...!?"
มีดเล่มเล็กถูกโยนเฉียดหน้าฉันไปอย่างหวุดหวิด จนร่างกายฉันอ่อนยวบทรุดลงกับพื้นในทันใด หัวใจเต้นรัวกระหนํ่าจนต้องยกมือขึ้นกุมหัวใจเอาไว้ ถ้าเมื่อกี้พลาดขึ้นมาหน้าฉันคงหายไปเกือบครึ่ง ขนาดผนังห้องยังปักเข้านับประสาอะไรกับหน้าฉัน...มีดมันต้องคมขนาดไหนกัน
"....ดูเหมือนว่าความซวยของเธอมันกำลังเริ่มขึ้นนะ"
พูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้น พี่แกก็โยนเสื้อที่ถอดออกหมาดๆพาดไว้บนผนักเก้าอี้หน้าจอคอม แล้วเดินกระตุกยิ้มเหมือนผู้ชนะหายเข้าไปในโซนห้องครัวไม่นานก็เดินออกมาพร้อมกระป๋องเบียร์มือหนายกขึ้นดื่มเป็นระยะๆ ร่างกายยืนพิงขอบประตูห้องครัวมองฉันด้วยสายตายากจะคาดเดา..พอเห็นแบบนั้นฉันจึงตัดสินใจเดินมาหย่อนตัวนั้งเงีบบบนโซฟาแทน..ไม่นานพี่ไฟนอลก็เดินตามฉันมาติดๆแล้วจ้องแบบเดิมจนฉันทำตัวไม่ถูก..
"พี่พาหนูมาที่ห้องตัวเอง เพื่อยืนมองเฉยๆหรอคะ?" ฉันเอ่ยถามด้วยนํ้าเสียงแผ่วเบา เพื่อทำลายบรรยากาศหน้าอึดอัดตอนนี้ลง..แต่คำถามของฉันมันดันทำให้พี่ไฟนอลเอียงคอมองหน้าเหมือนจะวิ่งใส่ จนต้องรีบขยับตัวมาเกาะข้างโซฟาเอาไว้..
"ทำไม? หรืออยากให้ฉันเอาเธอต่อ"
"...มะ...ไม่ใช่แบบนั้นซักหน่อย" ฉันหลบหน้าตอบ..
เพล้ง !
"?"
แต่ก็ต้องหันกลับไปมองไหม่เมื่อกระป๋องเบียร์ถูกโยนลงพื้นห้องอย่างแรง ก่อนที่คนตัวโตจะเดินเข้ามาลากฉัน แล้วหย่อนตัวนั้งลงบนเก้าอี้หน้าจอคอมแทน พร้อมกับกดเข้าอะไรบางอย่างที่ฉันเองก็ยังงงๆ ก่อนจะปรากฎแชทฉันกับพี่แทนไทขึ้นมา...
"แหกตาดู วันที่โทรศัพท์เธออยู่กับฉันมันบอกว่ามันกำลังนอน แต่เสือกไปโผล่อยู่ผับ"
"...." ฉันเพ่งอ่านข้อความบนหน้าจอคอมเรียวคิ้วขมวดกันยุ้งมันเป็นแชทที่เราคุยกันไม่นานมานี้ แล้วพี่ไฟนอลก็เปิดคลิปเสียงแค่ไม่กี่คำให้ฉันฟังพร้อมกับเสียงเพลงที่ดังกระหึ่มในผับ มันคือเสียงของพี่แทนไท...พี่แทนโกหกฉันว่ากำลังนอน แต่ตัวเองอยู่ที่ผับงั้นหรอ?
"ผู้ชายไปเที่ยวผับมันมีแค่เหตุผลไม่กี่อย่าง ไม่เมาก็อยากเอา"
"พี่กำลังจะบอกว่า พี่แทนมีคนอื่นงั้นหรอคะ?"
"ถ้ามีสมองพอ ก็น่าจะคิดได้"
"หนูขอเห็นด้วยตาตัวเองดีกว่านะคะ"
"มีไร"
( โผล่หัวมาโกดังได้แล้ว มีงานสำคัญไอ้สัส )
ไฟนอลปรายตามองคนบนตักเล็กน้อย แล้วถอนหายใจออกมา "เออ เดี๋ยวกูไป"
( ให้ไว )
"เออสัส"
ตี้ด ! ชายหนุ่มกดตัดสายแล้วโยนมือถือลงที่เดิม ก่อนจะจับร่างเล็กบนตักลุกขึ้น มือหนากดปิดจอคอมไว้แล้วเดินไปหยิบเสื้อตัวไหม่ในตู้เสื้อผ้ามาสวมลวกๆด้วยความรีบร้อน นั้นทำให้ลูกพีชตาโตดีใจ เพราะนึกว่าจะได้กลับแต่ฝันก็ดับสลายเมื่อร่างหนาเดินไปหยิบกุญแจมือในลิ้นชักออกมา แล้วลากเธอมาล่ามไว้บนเตียง
"พี่ล็อคหนูทำไม ปล่อยนะ พี่ไฟนอล" เธอจ้องมองการกระทำป่าเถื่อนของชายหนุ่มด้วยใบหน้างองํ้า แต่เขากลับไม่แม้แต่จะสนใจแล้วหยัดกายลุกขึ้นเต็มความสูง
"หยุดแหกปากแล้วรอฉันอยู่ในห้อง"
"พาหนูกลับก่อนได้มั้ย"
"...รีบไปหามันงั้นหรอ?"
"...."
"แต่เสียใจนะ ฉันไม่ปล่อยเธอไปหามันง่ายๆหรอก"
ทิ้งท้ายไว้แค่นั้นเจ้าของร่างสมบูรณ์แบบก็เดินออกมาจากห้องไปอย่างไร้เยื่อใย พ้นเขตห้องนอนส่วนตัว มือหนาก็ยีผมตัวเองด้วยอารมณ์หงุดหงิด เขาแค่อยากอยู่ด้วย แต่เธอกลับเล่นตัว จะไปหาหาแต่แทนไท สิ่งที่เอาให้ดูไม่สะทกสะท้านอะไรเลยรึไง พออ่อยก็แข็งทื่อเหมือนท่อนไม้ ไม่เขินบิดม้วนเหมือนกับผู้หญิงคนอื่นที่เขาเคยโปรยเสน่ห์ ตลกสิ้นดี
.
.
.
อยากอยู่กับน้อง แต่น้องไม่อยากอยู่ด้วยจะสงสารหรือสมนํ้าหน้าพี่มันดีคะ555555555555555555
Next..
"ที่ฉันช่วยไม่ได้สงสารเธอหรอกนะ แต่จำเป็นต้องใช้ห้องมัน..."
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผิดที่รัก