พลาด2 นิยาย บท 114

ฉันทำหน้ามุ่ย แล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะดินเนอร์เซ็ง ๆ

“เป็นอะไรคะ” เขาถามแล้วเดินไปหยิบอาหาร เทให้รันรันกิน จนฉันเห็นแล้วหงุดหงิด เปิดไวน์รินใส่แก้วซดบ้าง

เอ่อ… กูต้องหื่นเบอร์ไหน ขนาดแฟนที่ว่าหื่นกว่าถึงขั้นเมินเนี่ย

ถามจริงมันถี่ไปเหรอ ล่าสุดก็ตั้งแต่เมื่อเช้า! นี่ก็ผ่านไปหลายชั่วโมงแล้วนะ!

พอจัดการแมวเสร็จ เขาก็เดินยิ้มกลับมา ก่อนที่จะหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปฉัน แล้วหันจอให้ดู

“แม่แมวหน้าบึ้ง” เออ รูปฉันหน้าบึ้งเนี่ยล่ะ ก็คนมันนอยนี่หว่า

“พูดมาก ลบรูปด้วย”

“น่ารักออก แม่แมวจะนอยทำไม ไทม์แค่ขอเติมพลังก่อนค่ะ” เขาโน้มมาบีบแก้มฉัน แล้วก้มหั่นสเต็กในจานให้ ก่อนที่จะจิ้มมันขึ้นมาป้อนฉัน ทีละคำ ทีละคำ

“ก็งอนอ่ะ นายเลือกของกิน ไม่เลือกฉัน”

“อ้ำ ๆ” เขาไม่ตอบ แต่จิ้มสเต็กในจานป้อนฉันอีก

“ไทม์อ่า เอาดี ๆ สิ” เขาวางส้อมลงทันที ก่อนที่จะอมยิ้ม แล้วมองหน้าฉัน

“ค่ะ เดี๋ยวเอาดี ๆ ให้ ใจเย็นสิคะแม่แมว...” ฉันเขี่ยเนื้อเสต็กไปมา แล้วจิบไวน์ตาม จนอารมณ์งอนเมื่อกี้มันหายไปในพริบตา เมื่อเงยหน้าขึ้นแล้วเห็นเขายื่นอะไรบางอย่างมาให้

สร้อยเพชร!

คนตรงหน้าลุกขึ้นเดินอ้อมมาหาฉันทันที ก่อนที่จะรวมผมไปข้าง ๆ แล้วใส่สร้อยเส้นนั้นให้

พอเขาใส่เสร็จ ฉันก็หยิบจี้สร้อยเพชรนั้นขึ้นมาดู มันสวยมาก… เป็นจี้รูปหัวใจที่มีเพชรเม็ดใหญ่ตรงกลาง ซึ่งฉันพอจะเดากะรัตได้เลย มันไม่ต่ำกว่า 3 กะรัตแน่นอน

“ขอบคุณนะ ที่จริงไม่จำเป็นต้องเพชรเม็ดใหญ่ขนาดนี้”

“ไทม์ให้ว่าที่ภรรยาก็ต้องใหญ่สิคะ เพราะอีกไม่นาน แม่แมวก็จะเป็นใหญ่ในชีวิตไทม์แล้ว”

เวอร์! แต่ก็จริง หึหึ

“บ้า นายก็พูดไป อ่ะนี่” ฉันหยิบไวน์ข้าง ๆ ตัวเองไปรินให้เขา ก่อนที่เราจะชนแก้วกันเบา ๆ แล้วจิบมัน

จนดินเนอร์เสร็จ และเริ่มมืด เราสองคนก็เดินจับมือกัน ออกไปนอนดูดาวข้างนอก ฉันนอนหนุนแขนเขา บ้างก็ลุกจิบไวน์ คุยกับเขาไปด้วย... ซึ่งอากาศดีมาก ทุกอย่างเงียบสนิท เพราะเราอยู่ชั้นบนสุด แถมแฟนสุดที่รักฉัน เขายังสั่งปิดชั้นนี้ให้เราสวีทกันแค่สองคนอีก

“บอกตรง ๆ นะคะ ไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้” เขาเขี่ยแก้มฉัน แล้วส่งยิ้มหวานมาให้

อืม… ฉันเองก็ไม่คิดเหมือนกัน ไม่คิดว่าจะได้คบ และกำลังจะแต่งงาน กับคนที่ตัวเองวิ่งหนีมาตลอดคนนี้

“ทำไม... ตัวเลือกนายเยอะเหรอ” เขาส่ายหน้ารัวแล้วใช้นิ้วชี้ แตะที่ริมฝีปากฉันไว้

“ไทม์ไม่คิดจะเลือกใครตั้งแต่แรก ไทม์รอแค่คนคนเดียว คือคนนี้”

บ้า! ฉันรีบเอาหน้าซุกอกเขา เพราะมันเริ่มร้อนผ่าวจนแดงระเรื่อ

“ฉันก็ไม่คิด ว่าจะได้คบกับนาย บอกตรง ๆ ฉันกลัวนายมากไทม์ กลัวว่าสักวันนึง… นายจะทำฉันหวั่นไหว ซึ่งสุดท้ายก็จริง ขอบคุณนะที่เปลี่ยนตัวเองเพื่อฉัน”

เขายิ้มกว้างแล้วมองไปบนท้องฟ้า ก่อนที่ฉันจะดันตัวลุกขึ้นมา แล้วหอมแก้มเขาฟอดใหญ่

“เป็นแบบนี้ตลอดไปนะ ถ้าเบื่อกัน อยากมีคนอื่นก็บอก... ฉันจะไปให้ ขออย่างเดียว อย่าโกหกฉัน” เขาเอื้อมมือขึ้นมาโอบแก้มฉัน แล้วลุกขึ้นมาจุมพิตเบา ๆ ที่หน้าผาก

“มันจะไม่มีวันนั้น สัญญา”

ฉันจ้องสายตาคม ๆ ตรงหน้าแล้วยิ้มให้ ก่อนที่จะจับมือเขาลุกขึ้นไปจากเก้าอี้นอน แล้วยืนสวมกอดเขาแน่น ๆ

“เล่นน้ำกันป่ะ” พูดจบฉันก็เอนตัวไปข้าง ๆ ทันที ก่อนที่จะกอดเขาให้ตกน้ำไปด้วยกัน

‘ตู้ม~’

น้ำในสระทำเดรสผูกคอสีขาวฉัน เปียกจนเห็น บราปีกนก... จนฉันล้วงมือเข้าไปปลด แล้วดึงมันออกมาโยนทิ้งทันที