พลาด2 นิยาย บท 142

ฉันอาจจะประสาทหลอน หรือหมกมุ่นกับเรื่องคลอดเกินไป พรุ่งนี้หกโมงเช้า... เป็นฤกษ์ที่แม่สามีเขาเป็นคนหามาให้ แต่ถ้าเป็นไปได้นะ ฉันอยากจะคลอดตอนนี้เลย! ยิ่งรู้ว่าตัวเองใกล้คลอดฉันยิ่งฟุ้งซ่าน ภาพหมาแมวที่ฉันผ่าเขาตั้งแต่เรียนมาจนทำงาน มันเต็มหัวฉันไปหมด

บ้าเอ้ย! หยุดคิด!

“อย่า ๆ อย่าตีหัวตัวเองแบบนี้สิ แม่แมวไหวไหมคะ?” ไทม์รีบจับมือฉันออกจากหัวทันที ฉันอยากคลอด อยากคลอดให้จบตอนนี้เลย

“ไทม์ ฉันจะคลอด”

“ปวดท้องเหรอคะ?”

“ไม่ แต่ฉันต้องการคลอดตอนนี้ เดี๋ยวนี้!” ฉันเอื้อมมือไปกดกริ่งเรียกพยาบาลทันที ถ้าให้รอพรุ่งนี้ ฉันอาจได้ย้ายโรงพยาบาลไปศรีธัญญาก่อน

“แล้วฤกษ์...”

“นายก็เงียบไว้สิ บอกว่าฉันปวดท้องหรืออะไรก็ได้ ไทม์นายรู้ไหม ว่าฉันน่ะ เห็นภาพหลอนอะไรบ้าง ฉันผ่าหมาแมวมาไม่รู้กี่ตัว ภาพมันติดอยู่ในหัวตลอดเลย นายไม่เป็นฉันนายไม่รู้หรอก ถ้าสามน้ำออกมา อุ๊ปส์”

อยู่ ๆ เขาก็ยกมือขึ้นปิดปากฉัน!

“ไม่เรียกลูกว่าสามน้ำนะคะ” ฉันรีบจับมือเขาออกอย่างหงุดหงิด

“อะไรอีกล่ะ ฉันย่อรวมไง น้ำชา น้ำขิง น้ำมนต์”

“ความหมายมันไปทางอื่นแล้วค่ะ” ฉันถอนหายใจใส่เขา แล้วหันหน้าไปทางอื่นเซ็ง ๆ ก่อนที่พยาบาลที่เข้าเวรเธอจะเคาะประตู และเปิดเข้ามาในห้อง

“ขอโทษนะคะคุณน้ำปั่น มีอะไรให้ช่วยไหมคะ”

“เตรียมห้องผ่าตัดด้วยค่ะ ฉันจะคลอด” ไทม์ที่นั่งข้าง ๆ ยืนขึ้นพรวดแล้วทำหน้าตกใจใส่ฉัน แล้วเขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูนาฬิกา สลับกับมองหน้าพยาบาล

“เอ่อ... อีกเจ็ดชั่วโมงเอง หลับไหมคะ ตื่นมาจะได้เข้า”

“ไม่เอา! ถ้าฉันเป็นเหมือนไอ้ซินน์จะทำไง ไทม์ ลูกจะเกิดน่ะไม่จำเป็นต้องมีฤกษ์อะไรก็ได้ ขอถามหน่อย ตอนนายคลอดออกมา นายคลอดตามฤกษ์เหรอ? ก็ไม่! นายยังเติบโตเป็นคนปกติมาถึงทุกวันนี้เลย ไม่รู้ล่ะ ถ้านายไม่อยากให้ฉันปวด... เซ็นผ่าคลอดให้ฉันวันนี้ ตอนนี้เลย!”

“แม่แมวคือ” หรือฉันต้องงัดไม้เด็ดที่ใช้ประจำ ออกมา?

“นะคะ พ่อแมว นะคะ” พยาบาลสาว มองเราสองคนสลับกัน จนหลังจากฉัน ทำเสียงออดอ้อนใส่สามี เขาก็มีทีท่าใจอ่อนลง

“พยาบาลครับ ถ้าแม่ผมถามช่วยบอกท่านว่า เอ่อ... ภรรยาผมปวดท้องคลอดนะครับ” พยาบาลสาวถึงกลับขมวดคิ้วสงสัย ประมาณว่าพวกมึงแน่ใจแล้วนะ!

“เอ่อ... สรุปว่าคุณน้ำปั่น จะคลอดเลยใช่ไหมคะ จะได้แจ้งผอ.ค่ะ”

“คลอดเลยค่ะ!”

พอพยาบาลรับรู้ เธอก็เปิดประตูออกไปจัดการเรื่องให้ ส่วนไทม์อนันธาราหน้าตาเขารู้สึกผิดมาก เขาไม่อยากโกหกแม่เขา ฉันรู้ แต่ฉันขอแค่ครั้งเดียว ฉันฟุ้งซ่านหนักมาก ฉันอยากคลอดให้จบ ๆ ก่อนที่ตัวเองจะประสาทกินก่อน

และไม่นานบุรุษพยาบาลก็เข้ามาเข็นเตียงฉันไปห้องคลอด โดยมีสามีเดินตามต้อย ๆ มองหน้าฉันแปลก ๆ เหมือนเขากำลังเครียด และระแวงข้างหลัง

“แม่แมวกลัวไหมคะ อดทนนะ” ฉันต้องเป็นคนถามมากกว่า ว่าแกนั่นล่ะ กลัวไหม?

“ไม่ ตอนนี้ฉันไม่กลัว ไม่คิดอะไรเลย ถ้าคลอดก็จบ นายอย่าคิดมากสิ เรื่องฤกษ์อะไรนั่นมันไม่มีผลหรอก”

“ไม่ใช่แค่เรื่องฤกษ์ที่โกหกแม่ แต่ยังไม่อยากเห็นแม่แมวเจ็บ”

โถ่...

แล้วฉันก็ยกมือขึ้นไปโอบแก้มเขาไว้

“น่าสงสารจัง เรื่องฉันเจ็บไม่ต้องห่วงหรอกนะ บล็อคหลังไม่รู้สึกแน่นอน แต่ไทม์ นายไม่เคยโกหกแม่เลยเหรอ?”

“ออกจะบ่อย” อ้าว! แล้วแกจะมาเครียดจริงจังเพื่อ? ฉันชักมือกลับทันที ก่อนที่จะมองตรงไปที่ห้องคลอดแทน เอาล่ะ เจอกันนะลูกสาวสามน้ำ

“คุณพ่อเข้าไปด้วยไหมคะ” แล้วเสียงรองเท้า ที่เดินตามข้าง ๆ ก็เงียบไป หันมองอีกที ก็เห็นไทม์เขาก็ยืนนิ่งหน้าซีดแล้ว

“ไทม์เป็นอะไรอีก มาสิเข้าไปถ่ายรูปกัน”

“แม่แมวจะไม่เจ็บใช่ไหม” จะอะไรนักหนาวะ ตอนเปิดซิงกูไม่เห็นกลัวกูเจ็บเลย เรื่องเยอะจริง ๆ เริ่มหงุดหงิดแล้วนะ

“อยากมีลูกก็อยากมีเอง จะมาไม่มา ไม่เข้ามาฉันจะหาผัวใหม่” เท่านั้นล่ะ อิพ่อรีบวิ่งเข้าห้องคลอดกับฉันอย่างไว ก่อนที่เขาจะก้มลงจุ๊บเหม่ง แล้วแยกฉันไปกับพยาบาล

มาถึงฉันก็เริ่มตรวจเชิงกราน ตรวจความดัน ตรวจสารพัดอย่าง ตรวจแบบชิวมาก... อยากจะฮัมเพลงนะ แต่สงสารคนอื่น

ไม่นานเลยที่ฉันนอนรอหมอ จะหมอที่ไหนอีกล่ะ! ก็หมอที่ฉันออเดอร์ไว้ล่วงหน้านั่นแหละ! หมอคนนั้นเดินเข้ามาหาฉัน แถมยังมีพี่ชายศัลยแพทย์ติดสอยห้อยตามมาด้วย

มาทำไมเยอะแยะ...

“เอาแต่ใจ” พี่นาวา!

“ปั่นกำลังจะคลอดลูกนะ นี่เหรอกำลังใจ”

“คิดจะคลอด ก็จะคลอดเดี๋ยวนี้ จะมีกำลังใจที่ไหนมาให้” พ่อเริ่มคลำท้องฉัน และถอนหายใจ แต่ฉันไม่สน ฉันเป็นลูกรักไม่โดนด่าแน่นอน!

“เอาไปให้เมียหมดแล้วใช่มั้ย พ่อดูสิคะ พี่นาวามีเมียแล้วลืมน้อง”

“ไม่เคยลืม แต่ไม่เคยจำ” ว้าย! ฉันรีบคว้าแขนพ่อ แล้วเขย่าทันที

“พ่อคะ ๆ พ่อดูสิ พี่นาวาพูดไม่ดีกับปั่นอ่ะ พ่อดู”

“พอกันได้แล้ว พี่นาวาจะเป็นคนผ่าคลอดให้ปั่น” ช็อกซีนีม่า ถ้าดนตรีมา คือฉากนี้

กูช็อกไปแล้วค่ะ

“ปะ ปั่นจะรอดไหม ไม่เอา พ่อผ่าให้ปั่นนะคะ”