พลาด2 นิยาย บท 141

“ก็ตอนเย็น ที่ฉันไปยืนแอบฟัง ได้ยินลุงเซ็นถามป้าณีเวีย ว่าจะกินยาคุมทำไม จะลองมี”

“พอละ!” ลูกชายสองคนสะดุ้งเบา ๆ เมื่ออยู่ ๆ ตาเวียร์เขาเอ็ดฉันเสียงดังตามสไตล์เขา ดีจริง ๆ ถ้าลูกกูตื่นนะ จะทุบให้!

“นิสัยเสีย ลูกตื่นขึ้นมาทำไง(กัดฝันด่าผัว)”

“ลืม” พูดจบเขาก็ค่อย ๆ วางอลันลงข้างเซอร์ ตอนนี้เรายังไม่ย้ายลูกไปนอนที่เตียงเด็กหรอก เพราะกลัวเขาตื่นมาร้อง แล้วกล่อมให้หลับไม่ได้

จนตอนนี้ตาฉันเริ่มจะปิดแล้ว มีแต่เวียร์นั่นแหละ ที่เขายังนอนตะแคงดูลูกอยู่ จนฉันเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ สะดุ้งตื่นอีกที ก็เห็นเขากำลังยืนโอ๋ลูกที่เตียงเด็กคนเดียว

อุแว้~ เสียงแบบนี้อลันแน่นอน!

“เวียร์ ใครเป็นอะไร?”

“อลัน ไออุ่น เธอให้ลูกเข้าเต้าหน่อย... ฉันพยายามให้กินจากขวด ลูกไม่กิน” นั่นไง! ต่อไปฉันจะฝากอลันกับใครได้ ในเมื่อเขาไม่ยอมกินนมจากขวดแบบนี้!

อุแว้~ ฉันปลดกระดุมชุดนอน รับลูกเข้าเต้าทันที พอเอานมเข้าปากปุ๊บเขาก็เงียบสนิทเลย แถมยังหลับตาพริ้มดูดจ๊วบ ๆ อย่างสบายใจอีก

“เฮ้อ...” เวียร์เห็นลูกเงียบ เขาก็ถอนหายใจยาว ๆ แล้วขึ้นเตียงหลับทันที ก็จะเหลือแค่ฉันนี่แหละ ที่นั่งสัปหงกให้นมลูกอยู่คนเดียวในห้องสลัว ๆ

ครึ่งชั่วโมงที่อลันนอนกินนม เขาหลับคาเต้าฉันแล้วนะ! แต่พอฉันจะดึงเขาออกมา เขาก็ดูดต่ออีกรอบ อล๊าน! ไม่แกล้งแม่ได้ไหม แม่ง่วงนะ ดูพ่อสิหลับไม่แคร์กูเลย!

พูดก็พูดเถอะ เมื่อคืนกว่าฉันจะได้หลับได้นอน อลันเล่นฉันเกือบเช้า เหมือนลูกจะหิวมากเขาคงไอเดทมาทั้งวัน จะวางหน่อยก็ร้อง ร้อง ร้อง! ส่วนอิพ่อน่ะหลับไม่รู้เรื่องเลย ฉันได้นอนคือตอนเช้าตอนได้ยินเสียงนกร้องนู่นล่ะ

เช้าสามีจะไปทำงาน ฉันก็สั่งเด็ดขาดเลย ให้เขาเอาเซอร์ไปเลี้ยงด้วย ไหน ๆ ก็กินนมจากขวดได้คนเดียว ส่วนอลันน่ะฉันจัดการเอง นอนมันบนเตียงกับฉันนี่ล่ะ

ก็เป็นไปตามนั้น เวียร์เขาพาเซอร์ไปเลี้ยงด้วยแต่เช้า ฉันตื่นอีกทีก็สายพร้อมอลันเลย ตื่นมาก็ไม่ทันได้ขี้ได้เยี่ยว ต้องพาลูกไปอาบน้ำ แล้วให้นมนอนต่อ พอเขาหลับ ฉันถึงได้โอกาสไปจัดการตัวเอง

เฮ้อ! กูหมดสภาพจริง ๆ แผลก็ปวด หน้าก็โทรม งานแต่งปลายฟ้าฉันจะกล้าร่วมเฟรมกับเพื่อน ๆ ไหม? ซินน์มันเลี้ยงลูกเป็นไงบ้างวะ สภาพเหมือนเหมือนฉันรึป่าว ตอนนี้ฉันจิตตกไปหมด คิดเยอะจนแอบกลัวว่าตัวเองจะเป็นซึมเศร้าหลังคลอด

ฉันจึงใช้เวลาระหว่างลูกหลับ รีบจัดของไว้ให้เขา ทั้งแพมเพิส เสื้อ ผ้าขนหนูต่าง ๆ นา เพราะฉันตัดสินใจว่า ฉันจะพาอลันไปหาพ่อเขา

แต่ระหว่างเดินผ่านห้องโถง ฉันก็เห็นแม่สามี เดินใส่เสื้อคลุมหัวยุ่งออกมาจากห้อง จนท่านเห็นฉันและหยุดยืน ขยี้ตามอง

เอ่อ… คุณแม่สามีคะ จะเที่ยงแล้วนะคะ ตื่นสายนะคะเนี่ย

“ไออุ่นจะพาอลันไปไหน แล้วเซอร์ล่ะ?”

“พาลงไปหาพ่อเขาค่ะ เซอร์ เวียร์เขาอุ้มไปทำงานด้วยตั้งแต่แปดโมงเช้าแล้วค่ะ” แม่สามีหันไปดูนาฬิกาทันที จนอยู่ ๆ ตาที่ปรือนั้น เปิดกว้างขึ้นมา

“ตายแล้ว! ฉันตื่นสายขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย คุณเซ็นนะคุณเซ็น” ค่ะ! แล้วคุณแม่สามีก็วิ่งกลับห้องไปเลย ทิ้งฉันยืนอุ้มลูก มองตามหลัง งง ๆ

สงสัยเมื่อคืนดึก ฉันจึงปล่อยผ่าน รีบลงลิฟต์มาหาสามีที่ห้องทำงาน พอเปิดประตูเข้าไป ก็เห็นเขาอ่านเอกสารเหมือนเดิม แต่ครั้งนี้ข้าง ๆ โต๊ะเขา เป็นเตียงเจ้าเซอร์ผู้เรียบร้อยที่สุด!

“ปาป๊า” เงยหน้ามองฉัน และขมวดคิ้ว