พลาด2 นิยาย บท 145

พี่ชายฉันแสบไม่เบา วางแผนให้เมียคลอดธรรมชาติได้แนบเนียนมาก เฮ้อ… หลังจากปลายฟ้าไปโรงพยาบาล ไม่ถึงสองชั่วโมงที่เรารออยู่บ้าน ไทม์เขาก็โทรมาบอกฉัน ว่าปลายฟ้าน่ะ คลอดลูกชายแล้ว

มันได้คลอดธรรมชาติจริง ๆ แถมไทม์ยังบอกอีก ว่ามันด่าพี่นาวาเละเทะ เออ… เป็นกูกูก็ด่าค่ะ นั่งชิว ๆ อยู่บ้านรอวันไปคลอดตั้งนาน ที่ไหนได้ โดนผัวหลอก

น่าสงสาร

ฉันกับซินน์เลี้ยงเด็กห้าคนในคอกไปขำไป เอาจริง ๆ ก็ทั้งสงสารทั้งตลกนั่นแหละ ได้แต่บอกว่าดีนะ ที่สามีเราตามใจทุกอย่าง โดยเฉพาะสามีฉันที่แทบจะถวายหัวให้เลย เพราะเขาช่วยทุกอย่าง จนคุณแม่ลูกสามอย่างฉันสบายมาก!

คลีนิคที่เพิ่งเสร็จ ฉันจ้างสัตวแพทย์เข้าไปอยู่แทน เพราะระยะแรก ๆ ที่ฉันคลอดลูกแฝด ฉันปวดแผลจนทำงานไม่ได้ ไทม์เขาเลยให้ฉันพักอยู่เฉย ๆ ปีนึง ฟังไม่ผิดหรอก ปีนึงจริง ๆ เค้าบอกเขาสงสารที่ฉันอุ้มท้องแฝดสามมานาน

พูดถึงเรื่องท้อง ตอนนี้ซินน์มันท้องอีกแล้ว แต่ฉันนับถือมันนะ ที่เลี้ยงลูกเองทำอะไรเองทุกอย่าง ทั้งที่บ้านก็รวยมาก มันเคยบอกฉัน ว่าอยากให้ลูกมันได้ความอบอุ่นจากพ่อแม่เยอะ ๆ เพราะบางบ้านพ่อแม่รวยมาก แต่ไม่มีเวลาให้ลูกเลย

จนนั่นแหละ เห็นบ่อย ๆ ก็คือ เด็กมีอาการแอนตี้พ่อแม่ตัวเอง

เห็นสบายแบบนี้แต่ฉันก็เลี้ยงลูกนะ ไม่ใช่ไม่เลี้ยง แต่ที่เลี้ยงเยอะสุดก็คือไทม์ เขาไม่ไปเที่ยวผับ ไม่ไปกินเหล้า ไม่วุ่นวายกับชะนีที่ไหนเลย อยู่แต่กับแมวและลูก ถ้าสาว ๆ มาอ่อยนางถึงห้องทำงาน ก็ต้องสตั้นบ้างล่ะ เพราะมีแต่ของใช้เด็ก มีเตียง มีครบทุกอย่าง แม้กระทั่งรูปเมีย

ตอนนี้ลูกสาวสามคนก็อยู่ในวัยกำลังเดินแล้ว ความวุ่นวายที่มีอยู่ ก็ทวีคูณขึ้นไปอีก วุ่นวายจนบางวันฉันกับไทม์แบ่งไปให้ปู่ย่าเขาเลี้ยง เพราะลุงทีป้าเมย์ก็มีแค่หลานสามคน ไม่เหมือนบ้านฉัน อีกนิดนึงก็ครบโหล

ช่วงที่ฝากลูกกับปู่ย่า ฉันก็ไปดินเนอร์กับสามี หาที่เหมาะ ๆ ที่จะพารันรันไปด้วย เพราะไทม์เขาไม่อยากให้รันรันเป็นแมวหัวเน่า ระหว่างที่ออกมาหวนความหวานเก่า ๆ เขาก็อยากให้แมวสุดที่รักเขามาด้วย

ใช่ เป็นแมวสุดที่รักไปแล้ว บางครั้งเขายอมจ่ายให้ร้านในราคาแสนแพง เพื่อจะเหมาให้แมวเข้ามาได้

ไม่รู้โง่หรือบ้า แกไปทำกับข้าวกินที่บ้านจะไม่ดีกว่าเหรอ?

ไม่นานมานี้ฉันแว๊บไปเยี่ยมปลายฟ้าเยี่ยมหลาน แล้วรู้สึกอยากได้ลูกชายขึ้นมา อย่างที่บอก อนันธารากุลต้องมีคนสืบสกุล โรงแรมกี่ที่ ๆ ก็คิดเอา ตอนนี้ลุงทียกโรงแรมให้ไทม์หมดแล้ว แต่บริษัทโบรกเกอร์เป็นของทิชา ที่ตอนนี้หายไปไหนไม่รู้ ทิชาไม่กลับบ้านตั้งแต่ทะเลาะกับพ่อที่โรงพยาบาล ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น นางถึงโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงขนาดนั้น

เอาล่ะเรามาพูดเรื่องลูกชายกันดีกว่า... เพราะตอนนี้สามีฉัน เขาเล่นกับแมวเสร็จ และขึ้นมานั่งจิบไวน์แล้ว ร้านนี้เป็นเอาท์ดอร์ บรรยากาศดีมาก แถมแมวยังเข้ามาได้ เป็นร้านประจำฉันกับไทม์ก็ว่าได้

“ไทม์...”

“คะ? กินเยอะ ๆ แม่แมวผอมมากรู้ไหม ก่อนมีลูกก็ไม่ได้ผอมถึงขนาดนี้นะ เป็นห่วงนะคะ”

เขาหั่นสเต็กให้ฉันหลายชิ้น พ่วงด้วยมันบด ฉันจึงรีบมองรอบโต๊ะเพื่อสำรวจคน เพื่อพูดอะไรบางอย่าง

“ขอลูกชายให้ปั่นได้ไหม” มือที่ยกแก้วไวน์หยุดชะงักทันที ก่อนที่เขาจะรีบเช็ดปากและจ้องหน้าฉัน สายตาที่แสนเจ้าเล่ห์ ตอนนี้ดูแปลกใจมาก

“เอ่อ อยากมีแล้วเหรอคะ?”

“อยาก... เราฝากลูกกับพ่อแม่นายอาทิตย์ละครั้งไม่ใช่เหรอ วันนี้เราก็ว่าง... ฉันสั่งชุดน่ารัก ๆ มา” ตายแล้ว ทำไมเขินล่ะ! แต่งงานจะปีนึงแล้ว เธอยังจะเขินอีกเหรอน้ำปั่น การกินผัวมันเป็นเรื่องปกติของมนุษย์แม่บ้านอย่างเรานะ

“ชุดเหรอคะ?” ทำไมต้องทำเป็นใสซื่อ จนกูกลายเป็นมนุษย์หื่นด้วย!

“อืม ชุดที่ใส่แล้ว ไม่ได้นอน” เขายกไวน์ที่เหลือในแก้วดื่มจนหมด ก่อนที่จะวางแก้วไวน์ที่ว่างเปล่านั้นลง มองฉันตาเป็นประกาย

ฉันที่ดื่มไวน์ไม่ได้ ไม่ได้แตะมันหรอก นั่งยิ้มอ่อยผัวจนสุดท้าย เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทร

“เวียร์มึงทำยังไง ให้ได้ลูกชาย” เขาจริงจังแล้ว! นังมดลูก คืนนี้แกเตรียมรับศึกได้เลย!

“วันนั้นมึงเมารึป่าว? ฉิบหาย! กูเล่นไวน์ไปค่อนขวดแล้ว” แล้วเขาก็วางโทรศัพท์ลงอย่างหัวเสีย

“แม่แมวคะ เราไปหาหมอทำเลยไหม จะได้ชัวร์” ฉันเลิกคิ้วมองเขาสงสัย เหมือนคนบางคนแถวนี้ เขาจะไม่มั่นใจในตัวเองนะ