พลาด2 นิยาย บท 144

ใคร ๆ ก็บอกว่าลูกฉันเลี้ยงง่าย... ไม่ใช่ค่ะ! เขาอยู่เป็น ต่างหาก นิวเยียร์กับนาวีเป็นเด็กขี้เกรงใจ วันไหนที่ฉันพาไปบ้านคนอื่น พวกนางทั้งสอง จะเรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้

แต่หารู้ไม่ ผ้ายังไม่ได้รีด!

ตอนนี้ฉันย้ายออกจากบ้านสามี มาอยู่บ้านที่ซื้อใกล้ ๆ ที่ทำงานแล้ว คุณหมอฟันสามีฉัน เขาเปิดคลีนิคเครือข่ายแทบจะทั่วประเทศ และเทรนหมอฟันเข้าไปดูแลแทน เขาเป็นหมอที่ว่างกว่าหมอด้านอื่น แต่ฉันเนี่ยสิ! ธุรกิจสองอย่างค้ำคอ ต้องวิ่งวุ่นหอบลูกไปทำงานด้วยทุกวัน

ลูกชายติดแม่ ลูกสาวติดพ่อ! ใช่แล้วค่ะลูกฉันเป็นแบบนั้น แต่มีบ้างที่ฉันเข้าห้าง ZER แล้วส่งนาวีให้คุณแม่เลี้ยง จนตอนนี้เขากลายเป็นหลานชายสุดที่รักของคุณแม่ไปแล้ว อย่างที่บอก ลูกฉันเรียบร้อยถ้าอยู่กับคนอื่น

หึ... ถ้าอยู่กับแม่สองคนล่ะก็

“มามะ แงง...” ร้องตั้งแต่เปิดประตูเข้าบ้านเลย! งอแง ง๊องแง๊ง เข้าใจเขาล่ะ ว่าเขาคือเด็กหกเจ็ดเดือนวัยกำลังเริ่มดื้อ นี่ขนาดเพิ่งเริ่มนะ โตไป ดื้อแบบเลเวลตันจะขนาดไหน

“แม่เข้าใจว่าอึดอัด แต่ให้แม่วางของก่อนได้ไหมนาวี” ฉันวางลูกนั่งที่พื้นและเก็บกระเป๋าตัวเอง โดยที่ลูกชายกำลังนั่งเบะปากเตรียมร้อง ยื่นมือกำแบ ๆ เรียกฉันไม่หยุด

“อุ๊แม่ มัมมา... แงง...” ฉันเลี้ยงลูกไปทำงานไป ฉันไม่สามารถจ้างใครมาเลี้ยงพวกเขาได้ เพราะปู่ย่าตายายเขาสั่งห้าม! กลัวคนอื่นตีหลานตัวเอง กลัวคนอื่นเลี้ยงไม่ดี

เฮ้อ... แล้วภาระหน้าที่ทุกอย่างนอกจากงานบ้านที่ต้องจ้างแม่บ้านทำ ก็ตกมาที่ฉันกับนาวินเต็ม ๆ ฉันต้องตื่นให้นมลูก นาวินต้องตื่นเช้าทำอาหารเด็กอ่อนไว้ป้อนลูกที่ทำงาน ก่อนออกจากบ้าน ก็แบ่งลูกแบ่งกระเป๋ากัน ซึ่งในนั้นมีอุปกรณ์เลี้ยงลูกระหว่างวันเพียบ

นาวินเขาพาลูกไปเลี้ยงที่โรงพยาบาลกับคลีนิค เพราะเขาแทบไม่ต้องรักษาคนไข้้เอง นอกจากเคสใหญ่ที่ต้องผ่าตัดในช่องปาก ที่ตัองนัดเขาล่วงหน้า... วันนั้นเขาถึงจะพานิวเยียร์ไปฝากไว้กับพ่อแม่เขา

จะว่าไป พี่เวียร์กับไออุ่นก็ไม่ต่างจากฉันนะ ฉันรู้ฉันเห็นความวุ่นวายที่บ้านพี่ชายทุกอย่าง เพราะห้องทำงานอยู่ไม่ไกลกัน บางวันคุณแม่เข้ามาเห็นฉันในสภาพแม่ลูกอ่อนท่านก็หัวเราะ แถมยังพูดอีกว่า รู้ซึ้งรึยังล่ะ..ว่าท่านเคยเหนื่อยขนาดไหน

รู้ซึ้งค่ะ! แต่มองหน้าลูกก็หายเหนื่อยแล้วค่ะ

ในแก๊งแม่ลูกอ่อน น้ำปั่นมันสบายที่สุดแล้ว สบายมาก! ลูกสาวสามคนของนาง ถูกเลี้ยงในห้องทำงานไทม์ที่อนันธารา โดยมีลุงทีป้าเมย์ซับพอร์ตแทบแย่งกันเลี้ยง น้ำปั่นเป็นคุณแม่ลูกสาม ที่เดินชิวช้อปปิ้งได้คนเดียว และมีหน้าที่แค่ปั๊มนมใส่ถุงซิป เอาไว้ให้ผัวป้อนลูก

โอ้ย! ฉันไม่ได้น้อยหน้า ปู่ย่านาวีนิวเยียร์ ก็โดนฉันหลอกเอาลูกไปฝากเลี้ยงเหมือนกัน บางวันก็ฝากปลายฟ้ากับนาวา แต่พอปลายฟ้าท้องโตใกล้คลอด ฉันก็ต้องพักไว้ก่อน ให้ลูกไปนอนกับปู่ย่าเขาแทน

เพราะฉันจะได้มีเวลาสวีทกับสามีบ้าง อย่างว่าแหละ นาวินเขาอยากมีลูกหกคน ที่จริงฉันคิดจะมีให้เขาอีก ตอนนิวเยียร์นาวีเข้าโรงเรียนนะ

แต่ฉันพลาดค่ะ ฉันท้องอีกแล้ว! ลูกเพิ่งหกย่างเจ็ดเดือน แต่ฉันท้องอีกแล้ว! ซึ่งตอนนี้ฉันมาหาปลายฟ้าที่บ้านสามี มันท้องเก้าเดือนใกล้คลอด ฉันกะจะมาให้กำลังใจมันหน่อย และให้มัน ให้กำลังใจฉันด้วย

ฉันเหนื่อยจริง ๆ มาถึงก็พานาวีที่ตัวติดฉันอย่างกับตัวเมไปให้ปู่เขาเลี้ยงเลย ก่อนที่จะแอบขึ้นมาหาปลายฟ้าที่ห้องมันเนียน ๆ

“บ้าจริง นาวินเล่นกูอีกแล้วมึง”

“ฮ่า ๆ แฝดอีกรึป่าว? กี่เดือนแล้ว? มึงรอให้กูคลอดก่อนไม่ได้รึไงค่อยท้อง รีบจริง ๆ”

“เดือนกว่า ๆ กูอยากรอ กูนึกว่ามันปลอดภัยนี่หว่า กูให้นมลูกตลอดเลยนะ เฮ้อ... บอกผัว ผัวดีใจมาก ยังไม่หายเหนื่อยเลยกู ตอนแรกกูไม่รู้นะ เลี้ยงลูกอยู่ดี ๆ หน้ามืดซะงั้น เลยตรวจดูเล่น ๆ เห็นแล้วบันเทิงเลย”

“ตอนนี้ทุกคนรู้หมดแล้วเหรอวะ?”

“เออ กูถึงได้มาบ้านมึง เพราะแม่สามีเราจะฉลองอีกแล้ว วันนี้วันรวมหลานเลยมึงเอ้ย เด็กห้าคนมาเจอกัน... ลูกกูกับลูกน้ำปั่นเละเทะแน่”

“ฮ่า ๆ เอาน่า พ่อแม่สามีเราน่ารัก ท่านมีความสุขได้เห็นหลาน ๆ คลานเล่นรอบบ้าน” ฉันเห็นด้วยกับมัน ลุงนายป้าหวานหลานเยอะแบบนี้ เปิดเนอสเซอรี่เถอะค่ะ

ฉันนั่งคุยกับปลายฟ้าบนห้องไม่นาน เราก็ถูกตามให้ลงไปกินข้าว ฉันมีหน้าที่พยุงเพื่อนลงบันได แต่เดี๋ยวนะ! ปลายฟ้าท้องเก้าเดือน

ทำไมมันไม่ไปนอนรอคลอดที่โรงพยาบาลวะ รออะไร?

ลงมาถึงก็เห็นนาวินพานิวเยียร์มาแล้ว ลูกสาวฉันกำลังพยายามยืน ส่วนนาวีช้ากว่าเพื่อน เขาคลานไปนู่นไปนี่กับลูกสาวสามคนของน้ำปั่น ที่กำลังตั้งไข่และนั่งหัวเราะคิกคักกัน

“นาวิน มึงจะรีบทำเมียท้องไปไหน” พอฉันนั่งลงข้าง ๆ สามี นาวาก็แซวน้องเขาเลย

“กูน้ำยาดี เปิดปุ๊บติดปั๊บ” ขี้โม้ ขี้โม้! เหมือนาวาจะคิดเหมือนฉัน เขาทำหน้าเบื่อโลกใส่นาวินทันที จนน้ำปั่นหันมาถามปลายฟ้าบ้าง

“ปลายฟ้า แล้วมึงล่ะคลอดเมื่อไหร่? รอให้ครบปีก่อนรึไง” ปลายฟ้ามองนาวาที่อยู่ ๆ นั่งนิ่ง จนนาวาค่อย ๆ หันไปถอนหายใจใส่น้ำปั่น และกัดฟันสั่งมันให้เงียบ

“อะไรพี่นาวา อ๋อ... หรือมึงรอให้ปวดก่อน ค่อยไปคลอด” เหมือนน้ำปั่นจะไม่เข้าใจที่นาวาสั่งนะ ไม่เลย!

“ไทม์... มึงหาอะไรให้เมียมึงกินซะ”

“มาค่ะแม่แมว กินข้าวเยอะ ๆ ปั๊มนมจนผอมหมดแล้ว” ไม่จบแค่นั้นน่ะสิ คราวนี้ปลายฟ้าเป็นคนสงสัยผัวแทน ถึงมือมันสองข้างจะถือช้อนส้อม แต่ตามันจ้องแต่นาวา

“ทำไมเบบี๋ไม่ให้เขาไปนอนรอคลอดสักที? เค้าไม่อยากปวดนะ”