พลาดรัก นิยาย บท 53

"อือ..คุณ.. คุณได้ยินเสียงอะไรไหม"

"ได้ยินสิ..ได้ยินเสียงครางของคุณ" ชายหนุ่มผงกใบหน้าขึ้นมาจากช่วงกลางหว่างขาของอีกฝ่ายเพื่อตอบ แล้วก็โน้มลงไปใหม่อีกครั้ง

"คุณช่วยจริงจังอะไรสักเรื่องหน่อยได้ไหม..พอก่อน"

"จะพอได้ยังไงเครื่องกำลังติดเลย" ขณะที่พูดสองนิ้วแกร่งก็ได้คลี่กลีบที่มันแนบชิดออกจากกันเพื่อเปิดทางให้กับลิ้น

"อ๊อย.. เสียงเหมือนแม่พูดอะไรอยู่ข้างนอก" หญิงสาวต้องรีบเข้าเรื่องก่อนที่มันจะเตลิด เพราะเธอได้ยินเสียงแว่วเข้ามา

"แม่คงจะคุยกับป้าข้างบ้านมั้ง พวกนี้ชอบสอดรู้สอดเห็น" ถึงแม้ว่าจะคุยกับเธอแต่นิ้วก็ยังคงวนอยู่ตรงปุ่ม

"อื้อ คุณปล่อยฉันก่อนสิ"

ไชยาก็เลยตัดใจต้องได้ปล่อยเธอออกก่อน ทั้งสองรีบหาเสื้อผ้ามาสวมใส่แล้วออกไปดูข้างนอก

"มันกลับมาอีกทำไมแม่" เป็นแบบที่ขวัญตาคิดไว้ เพราะคนที่แม่พูดด้วยก็คือพ่อเลี้ยง

"เอาของของคุณออกไปให้หมด" แม่ของเธอจับกระเป๋าที่เก็บไว้ส่งให้ไป แต่ดูพ่อเลี้ยงไม่อยากจะไปจากที่นี่ ใครจะอยากไปตกระกำลำบากล่ะ อยู่นี่เมียก็หาเงินเลี้ยง..ไม่มีก็ได้จากลูกเลี้ยงอีกทาง

"เราอยู่กินด้วยกันมาก็หลายปีแล้ว คุณไม่เคยเห็นความดีของผมเลยหรือไง"

"แกเคยมีความดีอะไรกับแม่ฉัน" มีอยู่อย่างหนึ่งที่ขวัญตายังไม่เคยเห็นพ่อเลี้ยงทำกับแม่นั่นคือตบตี ถ้าถึงขั้นลงไม้ลงมือกับแม่ เธอคงไม่เก็บไว้ถึงป่านนี้แน่

"อย่าไล่พ่อไปเลยนะลูก พ่อสำนึกผิดแล้ว"

"แกไม่ใช่พ่อฉัน แม่ไล่มันไปสิ" ขวัญตากลัวว่าแม่จะใจอ่อน เพราะถ้าเป็นแบบนั้นเธอคงไม่อยากกลับมาบ้านหลังนี้อีกแล้ว

"พี่ไปซะเถอะ ฉันคงอยู่กับพี่ต่อไม่ได้แล้วล่ะ"

"พี่สาบานว่าจะไม่ทำแบบนั้นอีก"

"บอกให้ไปไง!" ขวัญตาจับกระเป๋าแล้วโยนออกไปข้างนอก เธอไม่จำเป็นต้องทำดีกับผู้ชายที่หวังร้ายกับเธอ

พอเห็นว่าพ่อเลี้ยงดูขึงขัง ไชยาก็รีบดันตัวออกมาข้างหน้าแต่ยังไม่ได้ทำอะไร พ่อเลี้ยงก็รีบคว้ากระเป๋าแล้วออกจากบ้านไปก่อน ..มีเขาอยู่มันทำให้เธออุ่นใจมากเลย ถ้าไม่มีไชยายืนอยู่ข้างๆ เธอคงไม่กล้าทำแบบนี้

สายๆ ของวันต่อมา..

"คุณตื่นได้แล้ว" ขวัญตาและแม่ช่วยกันทำอาหารเช้าเสร็จก็ไม่เห็นไชยาออกมาจากห้อง เธอก็เลยเข้าไปดู "เมื่อคืนนี้ไม่ได้นอนหรือไงทำไมตื่นสาย" ที่ถามเขาแบบนี้เพราะเมื่อคืนเธอนอนเป็นเพื่อนแม่

ขณะที่หญิงสาวกำลังจะเขย่าตัวเขาอีกครั้ง คนที่คิดว่าหลับอยู่ก็ได้พลิกกายมาคว้าร่างของเธอลงไปนอนกอด

"อุ๊ย.. คุณไชยา แม่รอทานข้าวอยู่ข้างนอกค่ะ"

"เมื่อคืนนี้ผมนอนรอคุณทั้งคืนเลย"

"ฉันกลัวแม่คิดมากก็เลยนอนเป็นเพื่อน"

"แล้วไม่กลัวผมคิดมากบ้างหรือไง"

"คุณมีอะไรต้องให้คิดมาก"

"เมียไม่นอนด้วยใครไม่คิดมากบ้างล่ะ"

"งอแงเป็นเด็กไปได้"

"เด็กเหรอ ถ้าเด็กงั้นก็ยังไม่หย่านมน่ะสิ อยากดูดนม" ว่าแล้วมือหนาก็จับชายเสื้อของหญิงสาวยกขึ้นสูง

"คุณไชยาหยุดเลยนะ แม่รอกินข้าวอยู่ข้างนอก อือ!" เพียงไม่นานเขาก็ครอบครองยอดปทุมทั้งสองด้วยริมฝีปากหนา "อื้อ"

ชายหนุ่มดูดสลับข้าง พร้อมกับบีบสองเต้า จนคนที่กำลังห้ามคล้อยตาม

"อื้อ"