พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว นิยาย บท 14

บทที่ 14 รพีพงษ์ ผู้ที่ลึกลับจนไม่สามารถคาดเดาได้

“ไอ้บ้านี่ จะมาหาเรื่องใช่ไหม”

เมื่อชายร่างกายกำยำได้ยินสิ่งที่เขาพูด สีหน้าก็แสดงความโกรธออกมาทันที จากนั้นชายสองคนนั้นก็ด่ารพีพงษ์ทันที

“ฉันให้เวลาสามนาที ไม่อย่างนั้นแกก็รอรับกรรมได้เลย” รพีพงษ์ไม่สนใจท่าทีของทั้งสองคน

“ไอ้นี่มันคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงกล้ามาทำจองหองที่นี่ แกเบื่อการใช้ชีวิตแล้วหรือไง” ชายกำยำหนึ่งในนั้นพูดขึ้นมา

“ไอ้นี่มันเป็นเขยที่แต่งเข้าไปในตระกูลฉัตรมงคลนิ โอ้โห กล้ามาทำจองหองที่นี่ ดูท่าแล้วคงจะไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วล่ะสิ” ชายอีกคนจ้องเขาแล้วพูดออกมา

“เขยที่แต่งเข้าบ้านตระกูลฉัตรมงคลอย่างนั้นเหรอ คนที่วันๆ เอาแต่ซักผ้า ล้างจาน กวาดบ้านอะเหรอ คนที่ดูต่ำกว่าหมานั่นอะเหรอ”

“ใช่ มันนั่นแหละ”

หลังจากที่ทั้งสองคนรู้ว่าเป็นรพีพงษ์ สายตาที่มองมาก็ยิ่งดูถูกเขาเข้าไปอีก

“ไอ้สวะ รีบไสหัวไปซะ ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่แกควรจะมา”

รพีพงษ์ถอนหายใจอย่างเซ็งๆ แล้วจะเดินเข้าไปข้างใน

“ไอ้นี่ อุตส่าห์ไว้หน้า แต่แกก็ยังจะกล้าอีกนะ วันนี้แกต้องได้รู้ฤทธิ์ของพวกฉัน!”

ชายร่างกำยำสองคนกำลังจะทำร้ายรพีพงษ์ จู่ๆ ก็มีชายอายุราวๆ ยี่สิบแปดยี่สิบเก้าปี ไว้ผมทรงผมสกินเฮด เดินออกมาจากข้างในด้วยสายตาแน่วแน่

เขาเห็นรพีพงษ์ยืนอยู่หน้าประตู ตาก็เป็นประกาย อีกทั้งยังเห็นผู้ชายสองคนกำลังจะทำร้ายรพีพงษ์ เขาเหงื่อแตกพลั่กๆ

“พวกแกทำบ้าอะไรกัน หยุดเดี๋ยวนี้!” ไตรทศตะโกนออกไป แล้วรีบวิ่งเข้ามาแล้วเขกหัวผู้ชายทั้งสองคน

ผู้ชายสองคนนั้นเอามือกุมหัวตัวเอง แล้วมองไตรทศด้วยสายตางุนงง

“ลูกพี่ ไอ้เด็กนี่มันไม่รู้ความ มันกล้าบอกให้พวกเราไปเรียกพี่ออกมา พวกเราเลยจะจัดการมัน” ชายร่างกำยำพูดขึ้น

ไตรทศได้ยินดังนั้นก็รีบจ้องพวกนั้นตาเขม็ง เขาคิดในใจว่าถ้าพวกมันทำร้ายรพีพงษ์ ต่อจากนี้พวกมันก็เตรียมตัวนอนนิ่งๆ บนเตียงไปตลอดชีวิตเถอะ

“นี่ไม่ใช่เรื่องของพวกแก ไสหัวไป ถ้าเห็นเขาอีกก็ปล่อยให้เขาเข้ามา ถ้าแกกล้ารั้งเขาไว้ ฉันจะหักขาแกทิ้ง!” ไตรทศก่นด่า

เมื่อไล่สองคนนั้นไปแล้ว ไตรทศก็รีบเข้าไปหารพีพงษ์ แล้วโค้งตัวทำความเคารพ “พี่รพี พี่มาได้ยังไงครับ ลูกน้องของผมมันมีตาหามีแววไม่ เลยพูดจารุนแรงกับพี่ เดี๋ยวผมจะกลับไปจัดการมันให้”

รพีพงษ์หัวเราะ เขาไม่ได้ติดใจอะไร

การที่ไตรทศนอบน้อมกับเขาขนาดนี้ เพราะรพีพงษ์เป็นผู้ที่ทำให้เขามีทุกอย่างในวันนี้

สี่ปีก่อน ไตรทศถูกศัตรูตามฆ่า เขาหนีมาถึงเมืองริเวอร์ การช่วยเหลือจากรพีพงษ์ทำให้เขาสามารถสะสางกับศัตรูได้ อีกทั้งรพีพงษ์ยังให้สถานบันเทิงสตาร์กายกับเขา

ถ้าไม่มีรพีพงษ์ ก็ไม่มีไตรทศผู้ที่เป็นหนึ่งในสามของราชาใต้ดิน เขารู้สึกขอบคุณรพีพงษ์มาตลอด อีกอย่างเขาก็รู้ดีว่ารพีพงษ์ไม่ใช่คนไร้ประโยชน์อย่างที่ทุกคนคิด คนที่ลึกลับจนไม่สามารถคาดเดาได้อย่างรพีพงษ์ ไม่ใช่ผู้ที่คนธรรมดาๆ จะจินตนาการได้

ต่อให้เขาจะเป็นราชาใต้ดินแห่งเมืองริเวอร์ แต่เขาก็รู้ดีว่ารพีพงษ์สามารถพังทุกอย่างของเขาได้อย่างสบายๆ

“อีกไม่กี่วันตระกูลฉัตรมงคลจะจัดนิทรรศการแสดงวัตถุโบราณที่วิลล่าฟ้าอนงค์ นายหาคนให้ฉันสองสามคน เพื่อไปดูแลความปลอดภัยที่งานนั่น” รพีพงษ์ไม่พูดอ้อมค้อม

“ไม่มีปัญหา สิ่งที่พี่รพีมอบหมายมาให้ ผมจะทำมันให้ดีที่สุด” ไตรทศยิ้มแล้วพูดตอบรับ

เมื่ออยู่ต่อหน้าของรพีพงษ์ เขาไม่สามารถแสดงมาดอันดุร้ายตามปกติออกมาได้

“พี่รพี พี่เข้ามานั่งข้างในก่อนสิ พวกเรามาดื่มอะไรกันสักหน่อย” เมื่อไตรทศเห็นว่ารพีพงษ์มอบหมายงานให้เรียบร้อยแล้ว เขาก็พูดออกมา

“ไม่แล้วล่ะ ฉันต้องรีบกลับบ้าน อย่าลืมเรื่องที่ฉันสั่งไว้ล่ะ ถ้าเกิดเรื่องยุ่งเหยิง ก็รอรับหมัดของฉันได้เลย” รพีพงษ์เอ่ยขึ้นมา