พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ นิยาย บท 15

ตอนที่ 15 ลักลอบร่วมมือกัน

ชาติก่อน นางไม่รู้โฉมหน้าที่แท้จริงของจ้าวซินซิน เลยถูกนางจับไปเล่นอยู่ในกำมือ แต่จางยวี่โหร่วในวันนี้จะเหมือนเมื่อก่อนได้ยังไง

“เหอะๆ ข้าก็แค่พูดเล่น น้องจ้าวไม่ต้องคิดมากหรอก ข้าเชื่ออยู่แล้วว่าองค์ชายสามต้องช่วยข้าให้หลุดพ้นจากความทุกข์แน่ ยังไงเขาก็พูดว่ารักข้า แล้วจะทิ้งข้าลงโดยไม่สนใจเลยได้ยังไง?”

พูดจบ นางก็แอบเห็นแววตาของจ้าวซินซินมืดมนเล็กน้อย คาดว่าตอนนี้นางคงจะโมโหจนระเบิดไปแล้ว

แน่นอนว่าไม่ว่านางจะโมโหแค่ไหน สีหน้าของนางก็ต้องแสดงออกอย่างนอบน้อม “ใช่ค่ะ ท่านพี่พูดถูก องค์ชายสามดีกับท่านพี่ขนาดนี้ ข้าก็ดีใจแทนท่านพี่ด้วย”

ต่อมา จ้าวซินซินก็พูดประโยคชื่นชมอีกสองสามประโยค แล้วบอกว่าท่านแม่ป่วยอยู่ต้องรีบกลับไปดูแล ใช้เป็นข้ออ้างแล้วออกไปเลย

จางยวี่โหร่วไม่รั้งไว้แน่นอน นางมองเงาที่จากไปโดยไม่ละสายตา แล้วในแววตาก็เผยให้เห็นถึงความโดดเดี่ยวและเย็นชา

“เสี่ยวเฟิง ส่งคนตามนางไป มีอะไรให้รีบส่งข่าวกลับมา”

เสี่ยวเฟิงรับใช้อยู่ข้างกายจางยวี่โหร่วตั้งแต่เด็ก โตมากับนาง ถึงอายุจะไม่มาก แต่ก็รู้ใจนางอย่างดีเลยทีเดียว

ตอนนี้จางยวี่โหร่วปฏิบัติกับจ้าวซินซินยังไงนางเห็นอยู่กับตา นางเลยรีบพยักหน้า “ค่ะ!”

……

ณ ศาลาเล็กภายในกำแพงที่สูงของบ้าน รอบๆข้างเต็มไปสิ่งที่กั้นไว้ราวกับว่าเป็นคุก มีแต่เสียงหัวเราะของหญิงสาวและชายหนุ่มดังออกมาจากข้างใน ทหารที่เฝ้าอยู่ข้างนอกต่างยืนตรง เหมือนไม่ได้ยินอะไรเลย

จริงๆแล้วคือ....ชินแล้ว

แต่สักพักเสียงหัวเราะก็เปลี่ยนจังหวะ กลายเป็นเสียงที่พลอดรักกัน ทำให้คนที่ฟังแล้วหน้าแดงหัวใจเต้นแรง

กลางวันแสกๆแบบนี้กลับทำเรื่องน่าอับอายเช่นนี้ แต่กลับไม่มีใครกล้าพูดอะไร คนทั้งบ้านต่างเงียบกริบ เพียงแค่ว่าช่วยปกป้องภาพลักษณ์ที่ดูสุภาพบุรุษของเจ้านายตนเอง

ผ่านไปพักใหญ่ หญิงสาวและชายหนุ่มก็แยกออกจากกันสักที เสียงก็ค่อยๆจางหายไป

จนถึงเวลานี้ ถึงมีบ่าวกล้าเดินเข้าไปข้างหน้า แต่ก็ยังคงอยู่ห่างจากศาลาเล็กน้อย แล้วพูด “องค์ชายสาม แม่นางจ้าวมาครับ บอกว่ามีเรื่องด่วนอยากพบท่าน ข้าน้อยให้นางรออยู่ที่ห้องรับแขกรอง”

ไม่ผิด คนที่อยู่ในนั้นก็คือองค์ชายสามเป่ยจื่อห้าว

เกิดเรื่องเจ้าสาวถูกสลับตัว ทำให้เขากลายเป็นตัวตลกของคนทั้งเมือง ไปถึงไหนก็มีแต่คนวิพากษ์วิจารณ์ ตอนนี้จะมีหน้าออกไปข้างนอกได้ยังไง? สู้หลบอยู่ในบ้านสองสามวัน แล้วหาความสุขไปก่อน รอให้เรื่องมันผ่านไปแล้ว ค่อยคิดหาวิธี เขาเป็นคนที่ใจกว้างจริงๆเลย

ผ่านไปสักพัก ก็มีผู้หญิงที่ปล่อยผมและใบหนาแดงก่ำเดินออกมาพร้อมกับเป่ยจื่อห้าว เสื้อผ้าหลุดลุ่ย มนต์เสน่ห์นับพัน ราวกับว่านางพิงอยู่บนตัวเขา นางก็คือนางสนมคนโปรดของเขา แม่นางหวัง

แม่นางหวังหน้าตาสวยงามรูปร่างดี เป่ยจื่อห้าวหลงนางมาก ถ้าพูดถึงเรื่องแย่งความรักกันในบ้าน คงไม่มีใครสู้นางได้

“องค์ชายสาม ท่านบอกไม่ใช่หรือว่าวันนี้จะอยู่กับข้าทั้งวัน ท่านไปพบผู้หญิงคนนั้นทำไมกัน”

เป่ยจื่อห้าวกอดที่เอวของนาง แล้วประทับจูบลงไปที่ริมฝีปากแดง “คนดี เจ้ากลับไปก่อน ข้าไปหาเจ้าดึกๆนะ”

แม่นางหวังดูจะรู้จักจ้าวซินซิน นางเคยมาที่ตำหนักหลายครั้ง ทุกครั้งที่มาองค์ชายสามก็ไปพบตลอด จริงๆแล้วหน้าตาก็ไม่ได้สวยขนาดนั้น และพ่อของนางก็เป็นแค่นายหมู่บ้านที่มีอำนาจแค่เล็กๆ ไม่รู้ว่าทำไมองค์ชายสามถึงเห็นนางสำคัญนัก หรือเป็นเพราะว่าจางยวี่โหร่ว?