พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ นิยาย บท 16

ตอนที่ 16 หว่านความขัดแย้ง

“เจ้าว่าอะไรนะ?” สีหน้าของเป่ยจื่อห้าวเย็นชาเล็กน้อย “นางดีกับเจ้ามาตลอดไม่ใช่หรือ เชื่อเจ้าทุกอย่าง ไม่ว่าของอะไรก็ยอมแบ่งปันให้เจ้าหมด ถึงจะเพราะเรื่องนี้แต่ก็ไม่ใช่ความผิดของเจ้า ทำไมเขาต้องโมโหใส่เจ้าด้วย?”

ก็เพราะว่าจ้าวซินซินสนิทกับจางยวี่โหร่ว เขาเลยยอมให้นางเข้าใกล้ เขารู้อยู่แล้วว่าจ้าวซินซินมีใจให้กับเขา ไม่งั้นเขาเป็นถึงองค์ชายสามจะไปสนใจลูกสาวของขุนนางเล็กๆได้ไง

มีจ้าวซินซินก็เหมือนมีไส้ศึกอยู่ข้างๆจางยวี่โหร่ว เมื่อก่อนเรื่องทุกอย่างของจางยวี่โหร่ว นางมาบอกข่าวทุกครั้ง

และตอนนี้เขารู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยอยู่แล้ว จ้าวซินซินก็มีปัญหาอีก เขาจะไม่กระวนกระวายได้เยี่ยงไร?

ถ้าจางยวี่โหร่วไม่เชื่อใจจ่าวซินซินแล้ว นางก็จะไร้ประโยชน์ และไม่จำเป็นที่จะให้นางอยู่ข้างกายต่ออีกแล้ว

“ข้าเองก็รู้ แต่ข้าไม่โทษท่านพี่หรอก รอให้นางอารมณ์ดีก่อนเดียวข้าจะไปขอโทษนาง และอยู่เคียงข้างนาง” เห็นสีหน้าของเป่ยจื่อห้าวแล้วจ้าวซินซินก็รีบพูด

นางไม่กล้าพูดแน่นอน ว่านางกลัวว่าเกิดเรื่องแบบนี้แล้วจางยวี่โหร่วจะหนีไม่ได้และจะทำให้นางโดนทำร้ายไปด้วยเลยไม่กล้าไปหานาง ถ้าองค์ชายสามรู้เข้า ต้องโทษนางแน่

ในยามลำบากจะเห็นคนที่จริงใจ เวลาแบบนั้นนางไม่ได้อยู่ข้างกายนาง เรื่องแบบนี้พูดออกไปแล้วใครๆก็รู้สึกหดหู่ในใจ

แต่จ้าวซินซินก็รู้ฐานะของตนเองดี ตอนนี้องค์ชายสามดีต่อนางก็เพื่อที่จะให้นางคอยรายงานเรื่องของจางยวี่โหร่ว ถ้าไม่มีประโยชน์แล้ว เขาต้องไม่สนใจนางอีกแล้วแน่ๆ

ไม่ นางจะเสียความพอใจที่องค์ชายสามมีต่อนางไม่ได้ นางรู้สึกอับอายและไม่พอใจกับฐานะของตนเองอยู่แล้ว มีแค่เกาะคนอย่างองค์ชายสาม ถึงจะเป็นได้แค่เมียบ่าวก็สามารถทำให้นางดูมีศักดิ์ขึ้นมาได้

พอนึกถึงตรงนี้ สีหน้าของนางก็ยิ่งน่าสงสารเข้าไปใหญ่ ทำให้คนดูแล้วใจอ่อน และไม่กล้าถามต่อไปเรื่อยๆ

ถึงเป่ยจื่อห้าวจะกำลังโมโหอยู่ แต่เรื่องกลายเป็นแบบนี้ จะพูดมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์ ขณะนี้ยังดีที่เรื่องเล็ก บางทีอาจจะไม่แย่อย่างที่คิดก็ได้

“เจ้ารู้ว่าควรทำยังไงก็ดีแล้ว เกิดเรื่องใหญ่แบบนี้ ในใจของนางยอมทุกข์อยู่แล้ว ข้าก็ไม่ต่างกัน? นึกถึงวันนั้นในห้องหนังสือนางร้องไห้อยู่อย่างเสียใจ ในใจของข้าก็รู้สึกแย่ไม่ต่างกัน โทษอ๋องชิงผินแท้ๆ กล้าดียังไงมาแย่งชายาของข้า ไม่รู้จักความตายซะแล้ว ”

จ้าวซินซินจงใจทำสีหน้าตกใจ “เจ้าบอกว่าท่านพี่เสียใจมาก แต่ทำไมข้าดูไม่ออกว่าท่านเสียใจ? เมื่อกี้อยู่ที่ตำหนักข้าคิดอยู่ว่าจะไปปลอบใจท่าน บอกท่านว่าองค์ชายสามต้องช่วยท่านแน่ แต่ท่านพี่กลับบอกว่า อ๋องชิงผินมีศักดิ์สูง แถมยังสู้รบเก่ง องค์ชายสามไม่มีความสามารถช่วยท่านหรอก ตอนที่ข้าได้ยินก็รู้สึกแปลกใจ ทำไมท่านพี่ถึงมีสีหน้าดูชื่นชมอ๋องชิงผินนั่น”

เป่ยจื่อห้าวก็โกรธขึ้นมาทันที แล้วดึงคอเสื้อของจ้าวซินซิน จากนั้นก็ถามด้วยความโมโห “นางพูดเช่นนี้จริงหรือ?”

“จริง...จริงแท้แน่นอน ซินเอ๋อจะกล้าโกหกองค์ชายสามได้เยี่ยงไร?”

“ผู้หญิงที่หลายใจคนนั้น หรือว่านอนกับไอ้สารเลวนั่นไปคืนหนึ่งก็ลืมฐานะของตนเองแล้วหรือ สมควรตาย ข้าไม่ปล่อยนางไว้แน่”

จ้าวซินซินตกใจ เรื่องนี้นางไม่รู้ ที่แท้คืนนั้นจางยวี่โหร่วกับอ๋องชิงผินก็เข้าหอกันจริงๆแล้ว

ต้องเป็นเพราะว่าฮองเต้เป็นห่วงหน้าตาของราชวงศ์ เลยไม่เผยแพร่เรื่องนี้ แต่จางยวี่โหร่วไม่ได้บริสุทธิ์อีกต่อไป ไม่คู่ควรที่จะกลับมาเคียงข้างองค์ชายสาม

นางรีบคุกเคารพกราบขอโทษด้วยความตกใจ “ซินเอ๋อผิดแล้ว ซินเอ๋อพูดผิดแล้ว ทำให้องค์ชายสามกับท่านพี่เข้าใจผิดกัน ในใจของท่านพี่รักองค์ชายสามที่สุด ท่านอย่าโกรธท่านพี่เลย”

ยิ่งนางพูดแบบนี้ เกรงว่าเป่ยจื่อห้าวจยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่ จ้าวซินซินดูแล้วเป็นการเติมน้ำมันในเปลวไฟ

“เหอะ นางทำกับเจ้าขนาดนี้ เจ้ายังคุกเขาขอร้องแทนนางอยู่อย่างงี้ ซินเอ๋อ เจ้าเป็นหญิงสาวดีที่หายากจริงๆ ถ้าจางยวี่โหร่วได้แค่สักนิดของเจ้า ข้าก็ไม่ขออะไรแล้ว”

“ไม่ ข้าก็แค่คนที่ต่ำต้อย จะคู่ควรกับท่านพี่ที่สูงส่งได้ยังไง ท่านพี่เป็นหลานสาวคนเดียวของจางไท่ซือ เป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดของตระกูลจาง ตั้งแต่เล็กจนโตมีแต่คนรักคนตามใจ นิสัยโอหังก็เป็นเรื่องธรรมดา ได้โปรดองค์ชายสามอย่าถือสาเลย ให้อภัยกับคำพูดที่ไม่ได้ตั้งใจของท่านพี่ด้วย”

“เหอะ คำพูดที่ไม่ได้ตั้งใจ? ฟังจากที่เจ้าพูดแล้ว ต้องเป็นคำพูดไหนถึงจะถือว่าจริงใจ?” เป่ยจื่อห้าวจับที่คางของจ้าวซินซิน ใช้แรงมากขึ้น ทำให้นางเจ็บจนขมวดคิ้วเบาๆแต่ก็ไม่กล้าต่อต้าน

นางทำสีหน้าที่กำลังอ้อนวอน ทุกประโยคที่นางพูดแทงใจทุกคำ ทำให้เรื่องใหญ่มากขึ้น เป็นเพื่อนที่ ‘สนิท’ของจางยวี่โหร่วเลยจริงๆ

แต่ถึงนางจะไม่พูดพวกนี้ ต้องทำยังไงนั้น เป่ยจื่อห้าวรู้อยู่แก่ใจ

อย่าว่าแต่จางยวี่โหร่วไม่บริสุทธิ์แล้ว ถึงจะทำเรื่องที่เกินไปกว่านี้ เขาก็ยังคง ‘ให้อภัยนาง’

ก็เพราะว่านางมีอำนาจที่ใหญ่ นางเป็นลูกสาวคนเดียวของตระกูลจาง ถ้าเขาอยากเป็นฮองเต้ ก็ต้องการอำนาจของตระกูลจางมาก