พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ นิยาย บท 17

ตอนที่ 17 มีชีวิตใหม่เพื่อตนเอง

กลางดึก ณ ห้องหลังตำหนักไท่ซือ เสียงอ่อนๆแต่สว่าง

ในห้องไม่ได้จุดเทียน ไฟสว่างมาจากไข่มุกกลางคืนบนโต๊ะ ไข่มุกใหญ่เท่ากำปั้น ดูก็รู้ว่าราคาแพงแค่ไหน

แสงสว่างของมันสามารถทำให้ทั้งห้องสว่างไสว เพราะงั้นเลยจำเป็นต้องจุดไฟที่ไหน?

ตอนนี้เวลาก็ดึกแล้ว เสี่ยวเฟิงเดินเข้าไป ใช้ผ้าสีขาวบางห่อไข่มุกกลางคืนไว้ แสงสว่างในห้องเลยจางลงเล็กน้อย วิธีนี้ช่วยลดแสงสว่างของไข่มุกกลางคืนได้ดีเลยทีเดียว ถ้าอยากให้มืดกว่านี้ก็แค่ไปห่ออีกหนึ่งชั้น หรือเปลี่ยนเป็นผ้าที่สีมืดกว่านี้

มีเสียงน้ำดังมาจากหลังผ้าที่กั้นไว้ เห็นเงารูปร่างสวยงามลางๆบนผ้า ทำให้คนสามารถคิดไปได้ไกล เห็นได้ชัด คนในนั้นกำลังอาบน้ำอยู่

เสี่ยวเฟิงถือดอกไม้หนึ่งตะกร้าเดินไปหลังผ้า จากนั้นก็ค่อยๆโปรยดอกไม้ลงไป

“คุณหนูคะ อุณหภูมิน้ำพอดีไหมคะ?”

“อืม ใช้ได้”

จางยวี่โหร่วอาบน้ำ เสี่ยวเฟิงคอยรับใช้อยู่ข้างๆ นี่ทำให้นางนึกถึงชาติที่แล้วชีวิตที่ลำบากของพวกเขาทั้งสองในวังคูนหนิง ถึงแม้ฮองเฮาอย่างนางจะเหลือแค่ชื่อ ความเป็นอยู่นั้นลำบากยิ่งกว่าบ่าว แต่เสี่ยวเฟิงก็ไม่เคยทอดทิ้งนาง

ความลำบากทำให้รู้ว่าใครจริงใจ คำนี้พูดถูกจริง เวลาที่สงบสุขอย่างตอนนี้ นางกลับรู้สึกมีค่าเหลือเกิน

“เสี่ยวเฟิง เจ้าไม่ต้องอยู่ดูแลข้าแล้ว เจ้าไปพักผ่อนเถอะ”

เสี่ยวเฟิงยิ้มแล้วพูด “คุณหนูพูดอะไรกัน การได้รับใช้คุณหนูเป็นบุญวาสนาของข้า ข้าดีใจมากกว่า”

“เจ้าโตมาพร้อมกับข้า เป็นน้องสาวที่ดีของข้า หลังจากนี้ห้ามว่าตนเองเป็นบ่าวนะ” จางยวี่โหร่วจับมือของนางแล้วพูดด้วยความจริงจัง

เสี่ยวเฟิงตกใจจนรีบคุกเข่าแล้วกราบ “คุณหนูพูดอะไรกัน ข้าน้อยต่ำต้อย จะมีศักดิ์เท่าคุณหนูได้เยี่ยงไร ไม่คู่ควรที่จะเป็นน้องสาวของคุณหูหรอกค่ะ”

จางยวี่โหร่วมองดูเสี่ยวเฟิงในตอนนี้ ก็นึกถึงตอนนั้นที่นางโดนคนของจ้าวซินซินตีจนตาย

ร่างกายของนางเต็มไปด้วยเลือด แต่กลับกัดฟันไม่เอ่ยปากสักคำ และไม่ขอชีวิตด้วย

น้ำตา ไหลออกมาเต็มเบ้าตา อาจจะเป็นเพราะว่ามีไอน้ำจากน้ำอุ่นเลยเห็นไม่ค่อยชัดเจน เสี่ยวเฟิงยังคงคุกเข่าอยู่ที่พื้นไม่เห็นความเปลี่ยนแปลงของนาง

“ข้าว่าเจ้าคู่ควร เจ้าก็คู่ควร ยังไม่รีบลุกขึ้น จากนี้ไปถ้าเวลาไหนไม่มีบ่าว เจ้าก็เรียกข้าว่าพี่สาว และห้ามเรียกตนเองว่าบ่าว”

ชาติก่อนนางดีกับจ้าวซินซินขนาดนั้นกลับแลกกับการหักหลังและใส่ร้าย นางมีตาหามีแววไม่ดี เลยต้องเจอกับเคราะห์พวกนั้น แต่ในเมื่อตอนนี้นางเข้าใจทุกอย่างแล้ว ทำไมถึงไม่ทำดีกับคนที่ดีกับตนเองล่ะ? หลังจากนี้นางจะทำดีกับเสี่ยวเฟิง ไม่ทำให้บุญคุณที่นางเคยช่วยนางด้วยชีวิตให้สูญเปล่า

“แต่ว่า นี่.....”

แต่นางขอบคุณหนูในตอนนี้มาก สามารถแยกแยะความแค้นและความดีได้ชัดเจน ฉลาดหลากแหลม แตกต่างจากเมื่อก่อนมาก

“คุณหนู......”เสี่ยวเฟิงเหมือนอยากพูดอะไร แต่พูดถึงครึ่งก็โดนจางยวี่โหร่วขัดก่อน

“เจ้าเรียกข้าว่าอะไร ถ้ายังเรียกผิดอีก ต้องตบหน้าแล้วนะ”

“ค่ะท่านพี่ ข้าพบว่า หลังจากที่ท่านพี่ขึ้นเกี้ยวผิด ท่านก็เปลี่ยนไปมากเลยค่ะ”

ใช่สิ นางเปลี่ยนไปเยอะเลย เพราะใครก็คิดไม่ถึง ชาติก่อนนางผ่านเรื่องที่น่ากลัวมากขนาดไหน ถ้านางยังไม่หลักจำ และให้คนอื่นทำร้ายอยู่อย่างงั้น นางก็คงจะโง่จนไม่มียาอะไรช่วยได้อีกแล้ว

“ไม่ใช่ข้าเปลี่ยนไป เพียงแต่ว่าเมื่อก่อนข้าโง่เกินไป อยากจะมีชีวิตใหม่ที่ดีขึ้นแค่นั้นเอง” นางตักน้ำขึ้นมาจากอ่างน้ำแล้วราดลงตัวตนเองเบาๆ ร่างกายแช่อยู่ในน้ำอุ่นถึงจะอบอุ่นมาก แต่ใจของนางกลับเย็น

เสี่ยวเฟิงไม่เข้าใจคำพูดของนางอยู่แล้ว แต่คิดว่านางเป็นแบบนี้เพราะเรื่องนี้ เลยรู้สึกแย่แค่นั้นเอง

“เอาเถอะ เจ้าไปพักก่อนเลย เดียวข้าอาบน้ำเสร็จก็จะไปนอนแล้ว เจ้าไม่ต้องมาเฝ้าอยู่ตรงนี้หรอก”

“ค่ะ!” เสี่ยวเฟิงวางเสื้อและผ้าเช็ดตัวไว้ที่ข้างๆที่นางสามารถหยิบขึ้นมาได้ง่าย และปิดประตูเดินออกไป

จางยวี่โหร่วเริ่มเงียบสงบ ตอนนี้นางมั่นใจแล้วว่าเป่ยจื่อห้าวกับจ้าวซินซินร่วมมือกันแล้ว หลังจากนี้นางต้องคอยระวังจ้าวซินซินให้มากขึ้น คาดว่าเรื่องทุกอย่างของตำหนักไท่ซือนางต้องไปรายงานให้เป่ยจื่อห้าวแน่นอน งั้นนางก็ต้องทำให้กลับด้าน หลอกใช้เพื่อนสนิทคนนี้ให้ดี