พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ นิยาย บท 128
สรุปบท ตอนที่ 128 ยอมเชื่อฟังฝ่าบาทข้าดี ๆ: พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ
อ่านสรุป ตอนที่ 128 ยอมเชื่อฟังฝ่าบาทข้าดี ๆ จาก พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ โดย ฝูซูกงจื่อ
บทที่ ตอนที่ 128 ยอมเชื่อฟังฝ่าบาทข้าดี ๆ คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายโรแมนซ์ พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย ฝูซูกงจื่อ อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
ตอนที่ 128 ยอมเชื่อฟังฝ่าบาทข้าดี ๆ
เชือกที่มัดมือและเท้าถูกแก้ออกมา หลิงจือพบว่าตนเองสามารถเคลื่อนไหวได้แล้ว รีบคุกเข่าลงทูลขอวิงวอนทันที
“องค์รัชทายาท อย่าทรงไปฟังเฉินซูเสียนยุแหย่ หล่อนจงใจคิดยั่วความสัมพันธ์ของพระองค์ท่านและพระอนุชาสอง พระองค์ท่านทรงรีบปล่อยหม่อมฉันไปเถอะ วันนี้เรื่องนี้ก็ทำเป็นไม่เคยเกิดขึ้น หม่อมฉันจะไม่พูดออกไปเด็ดขาดเพคะ”
ตอนนี้เฉินซูเสียนไม่ได้อยู่ที่นี่ กำลังเป็นเวลาที่ดีที่จะโน้มน้าวองค์รัชทายาท มั่นใจว่าเขาต้องตระหนักถึงความร้ายแรงของเรื่องราว จากนั้นปล่อยนางไป
แต่ว่านางยังไร้เดียงสาเกินไปแล้ว เป่ยจื่อเฉินโง่เง่าอย่างไรอีก เขาก็เป็นผู้ชายคนหนึ่ง ท้ายสุดผู้ชายก็มิอาจต้านทานความงดงามอันล่อใจเย้ายวน
ตอนนี้เขามีเฉินซูเสียนแล้ว ถ้าเขามีสาวที่ยิ่งงามกว่าอีกคน นั่นไยมิใช่ยิ่งดี เขาเป็นองค์รัชทายาทแท้ ๆ ไม่ว่าเขาคิดอยากได้อะไรล้วนเป็นสิ่งที่เขาสมควรได้รับอย่างสมเหตุสมผล แม้แต่ผู้หญิงของพระอนุชาเขาก็เช่นเดียวกัน
ถ้ากระทั่งผู้หญิงเพียงคนเดียวก็มิยอมยกให้ อย่าพูดถึงความเคารพยำเกรงเขาซึ่งเป็นพระเชษฐาคนนี้
หลิงจือยังคงมีความหวังอย่างเปี่ยมล้นว่าเขาจะเปลี่ยนความคิด แต่เขาพุ่งกระโจนมาเบื้องหน้าโดยแรงกอดนางไว้ นางจึงเพิ่งคิดได้ว่าความคิดของตนเมื่อครู่ช่างไร้เดียงสาเพียงไร
“ฮ่าฮ่า แม่สาวน้อย ครั้งสุดท้ายในวันนั้นที่เจ้าถวายร่ายรำอย่างงดงามลือทั่วเมืองในงานเลี้ยงเฉลิมฉลองที่พระราชวัง ได้ประสบความสำเร็จในการดึงดูดความสนใจของข้า ตอนนี้เป็นลิขิตสวรรค์ที่ให้เจ้าตกอยู่ในมือของข้า มิเช่นนั้นเจ้าก็เชื่อฟังยินยอมข้าดี ๆ”
“ไม่ปล่อยข้านะ ปล่อยข้านะ!” หลิงจือดิ้นรนต่อสู้สุดชีวิต สีหน้าแววตาล้วนแสดงออกถึงความไม่อยากเชื่อ “เจ้าเป็นองค์รัชทายาทแท้ ๆ ว่าที่ฮ่องเต้ของหนานหชู่ ทำไมเจ้าสามารถทำสิ่งที่น่ารังเกียจไร้ยางอายเช่นนี้ออกมา ถ้าข่าวลือออกไปแล้ว เจ้าจะยืนอยู่ในราชสำนักได้อย่างไร เจ้าได้เอาศักดิ์ศรีความยำเกรงของราชนิกูลไปทิ้งไว้ไหน?”
นางพูดสิ่งเหล่านี้กับเป่ยจื่อเฉิน ล้วนเป็นการสีซอให้ควายฟัง ถ้าเขาได้รู้ว่าความสัมพันธ์ในประโยชน์โทษของเรื่องนี้ นางก็ไม่ถูกจับมาที่นี่ด้วย
“หุบปาก เจ้าอย่าสุราให้เกียรติไม่ดื่ม ดื่มสุราใช้กำลังบังคับ คาดไม่ถึงยังกล้ากบฏกับข้า เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใคร ได้เกี่ยวพันกับองค์ชายสอง ก็กล้าไม่เห็นข้าอยู่ในสายตาเจ้า บอกเจ้า ข้าเป็นองค์รัชทายาทแท้ ๆ ตำแหน่งฐานะล้วนอยู่เหนือเขา ถ้าเจ้ากล้าต่อต้านอีก เชื่อหรือไม่ว่า ข้าจะประหารเจ้าทั้งครอบครัวและล้างตระกูลเจ้าเก้าชั่วโคตร!”
เขาเป็นบ้าไปแล้ว! คนแบบนี้ไหนเลยคู่ควรเป็นองค์รัชทายาท ถ้าประเทศหนานหชู่ต้องตกอยู่ในมือของเขาจริง ๆ ไยมิใช่ทั้งประเทศนี้ล้วนถูกทำลายไปหมดสิ้นแล้วหรือ?
...
เวลานี้เฉินซูเสียนกำลังอยู่ข้างนอกดื่มชาตามสบาย คิดถึงสิ่งที่อาจจะเกิดอะไรขึ้นข้างใน เห็นได้ชัดว่านางภูมิใจมาก อารมณ์ก็ดีมากด้วย
ฮ่า ๆ หลิงจือ เจ้านังสารเลวฐานะต่ำต้อยนี่ ไม่มีคุณสมบัติที่จะได้อภิเษกสมรสกับองค์ชายสองได้อย่างสิ้นเชิง
เป่ยจื่อหัว ต่อให้ข้าไม่ได้เจ้า ข้าก็ไม่ปล่อยให้เจ้าได้รับสิ่งที่ในหัวใจเจ้ารัก ข้ารักชอบเจ้ามาหลายปีเช่นนั้น แต่แลกกลับมาเป็นการปฏิบัติอย่างโหดร้ายไร้เทียมทานของเจ้าจริง ๆ ถ้างั้นข้าก็จะให้เจ้ารู้จุดจบของการล่วงเกินข้า
รอจนจัดการหลิงจือจบแล้ว ถัดมาหล่อนก็จะจัดการกับจางยวี่โหร่วอย่างสุดกำลัง เพราะหล่อนรู้ว่าหลิงจือเป็นลูกสมุนของจางยวี่โหร่ว หักปีกของหล่อนก่อน แล้วค่อยเล่นงานนางในยกเดียว
พวกเขาทุกคนทั้งหมด หล่อนจะไม่ปล่อยไปสักคนเดียว
เวลานี้ จู่ ๆ นางกำนัลคนหนึ่งรีบเข้ามาแจ้งข่าว
“คุณหนูเฉิน ไม่ดีแล้ว ไม่ดีแล้ว องค์ชายสองมาแล้ว คิดขอเข้าเฝ้าฝ่าบาทองค์รัชทายาทเพคะ”
ก้นบึงในตาเฉินซูเสียนตามีแววโหดร้ายกระแสหนึ่งแวบผ่านไปครา มาหาถึงที่เร็วขนาดนี้ ดูแล้วเขารีบร้อนดั่งเพลิงเผาจริง ๆ
“กลับไปรายงานว่าองค์รัชทายาททรงป่วยกำลังพักผ่อน ไม่พบใคร”
ตอนนี้เฉินซูเสียนได้รับพระราชโองให้อภิเษกสมรสกับองค์รัชทายาท แม้ว่ายังไม่ได้เข้าพิธี แต่ในตำหนักดองกงนี้ทั้งเบื้องบนและเบื้องล่าง หล่อนได้รับเกียรติเป็นพระแม่แล้ว คำสั่งของหล่อน พวกเขาล้วนทำตาม
บนใบหน้าหล่อนแฝงรอยยิ้มเยาะเย้ยเล็กน้อยกล่าวว่า “องค์ชายสองน่าตลกจริง ๆ ว่าที่พระชายาของพระองค์ท่านหายไป ทำไมจึงหามาถึงที่นี่แล้ว?”
“เจ้าไม่ต้องแกล้งโง่ พวกเจ้าจับจือเอ๋อไปชัด ๆ คิดว่าเปิ่นหวังไม่รู้หรือ? ขอเตือนเจ้า ทางที่ดีที่สุดมอบจือเอ๋อออกมาโดยเร็ว มิฉะนั้นเปิ่นหวังไม่ปล่อยเจ้าไปเด็ดขาด”
ปกติเขามักจะอ่อนโยนและสง่างามดั่งหยก บนใบหน้าประดับรอยยิ้มเหมือนสายลมในฤดูใบไม้ผลิ
แต่เวลานี้เขาดูไปแล้วสีหน้ากลับเย็นชาน่ากลัวไร้ที่เปรียบปาน ทำให้หล่อนรู้สึกแปลกหน้าไป
ให้ตายสิ ตอนนี้เขากลายเป็นแบบนี้ ล้วนเป็นเพราะหลิงจือ
หล่อนก็ไม่บอกความจริงกับเขา กระทั่งพยายามที่จะถ่วงเวลา รอสักพักต่อให้เขาหาเจอแล้ว แต่ทุกอย่างก็สายไปแล้ว
“ดูเหมือนว่าข่าวขององค์ชายสองก็คล่องแคล่วว่องไว การเคลื่อนไหวทุกอิริยาบถของตำหนักดองกง พระองค์ท่านก็ทรงทราบชัดเจนดีมาก กล่าวไม่ผิด วันนี้เพราะหลิงจือปะทะใส่องค์รัชทายาท ได้เห็นพระองค์กลับไม่ทักทายไม่แสดงความเคารพ ไม่รู้จักมารยาทโดยสิ้นเชิง ดังนั้นฝ่าบาทองค์รัชทายาทจึงได้นำนางไปอบรมสั่งสอนคราหนึ่ง หลังจากนั้นก็ปล่อยนางกลับไปแล้ว หม่อมฉันว่าองค์ชายสองยังคงลองหาดูก่อน แต่อย่าดูหมิ่นฝ่าบาทองค์รัชทายาทอย่างตามใจ ถ้าเพราะผู้หญิงคนเดียว ทำลายความรักระหว่างพี่น้องของพวกท่าน นั่นก็เป็นการได้ไม่คุ้มกับที่เสียไปแล้วเพค่ะ”
เขายังมีโอกาสที่จะหันหลังกลับ ถ้าเขาทอดทิ้งหลิงจือแล้วรีบจากไปทันที หล่อนจะไม่ทำให้เขาลำบากอีก
แต่ไม่คิดว่าการเคลื่อนไหวของเป่ยจื่อหัวกลับตรงมาข้างหน้าบีบคอของเฉินซูเสียนไว้อย่างดุเดือด เค้าหน้าที่สวยงามสง่าเป็นที่สุดได้ปกคลุมด้วยความหม่นหมองเต็มไปหมด นางกำนัลในห้องตกใจกลัวจนคุกเข่าไปทั่วพื้นแล้ว
“องค์ชายสอง ทำมิได้ คุณหนูเฉินเป็นว่าที่พระชายาองค์รัชทายาท ท่านมิอาจทำร้ายนางโดยเด็ดขาด”
เจ้านายเกิดเรื่องแล้ว บ่าวทาสไยมิใช่ต้องพินาศด้วยเช่นกันหรือ?
ยิ่งกว่านั้นถ้าองค์ชายสองประหารว่าที่พระชายาองค์รัชทายาทจริง ๆ ถ้าเช่นนั้นเรื่องนี้จะลงเอยอย่างไร แทบจะทำให้คนมิอาจจินตนาการได้ นั่นจึงเป็นเรื่องที่น่ากลัวมากจริง ๆ
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ
เรื่องนี้ยังไม่จบเลยค่ะ ทำไมสถานะเสร็จสิ้น ไม่อัพแล้วหรอ...