พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ นิยาย บท 2

ตอนที่ 2 การกลับชาติมาเกิด

จางยวี่โหร่วค่อยๆก้มหัวลง ดวงตาทั้งสองคนเบิกขึ้นทันที ลึกเข้าไปในดวงตาสีแดงสด ดวงตาของนางแสบร้อน

ที่นี่เป็นทางเข้าสู่นรกงั้นเหรอ? ตอนเด็กได้ยินคุณย่าพูดว่า หลังจากที่คนตายไปแล้ววิญญาณก็จะไปสู่นรก ที่นั่นเต็มไปด้วยดอกลิลลี่แมงมุมสีแดงกว้างใหญ่ไพศาลเพื่อชี้นำทางดวงวิญญาณที่ผ่านมา

เมื่อถึงเวลาที่ข้ามผ่านสะพานไน่เหอ ดื่มซุปเมิ่งโผ กระโดดลงไปแม่น้ำว่างชัวก็จะสามารถลืมอดีตที่ผ่านมาได้ และหมุนเวียนกลับชาติมาเกิดใหม่อีกครั้ง

ไม่ ข้าจะลืมไม่ได้ ในใจของนางมีความเคียดแค้นอันมหาศาลขนาดนั้น และยังมีชีวิตของคนในตระกูลจางอีก 72 ชีวิต แม้ตายนางจะไม่มีวันลืม!

ตอนที่นางมองดูคนที่นางรักถูกตัดศีรษะและนางไม่สามารถทำอะไรได้เลย ความเจ็บปวดเช่นนั้นไม่สามารถแสดงออกมาด้วยคำพูดได้เลย

นางโกรธแค้นมาก ก่อนที่จะตายไม่สามารถฆ่าสัตว์ร้ายอย่างเป่ยจื่อห้าวเพื่อแก้แค้นให้กับตระกูลจางของนางด้วยมือตัวเองได้!

ทันใดนั้นก็มีเสียง “ แกร๊ก ” ดังขึ้นมาและประตูถูกเปิดออกในทันที จากนั้นสาวใช้ตัวเล็กสวมชุดสีชมพูมวยผมสองข้างคนหนึ่งเดินเข้ามา

จางยวี่โหร่วมองดูนาง ขอบตาแดงก่ำอย่างอดไม่ได้ นั่นคือเสี่ยวเฟิงสาวใช้ข้างกายของนาง

เสี่ยวเฟิงเติบโตมากับนางตั้งแต่เล็ก ถึงแม้จะเป็นเจ้านายกับคนรักใช้ แต่ก็ผูกพันกันดั่งพี่น้องและภักดีต่อนางอย่างยิ่ง

นางแต่งงานกับคนสัตว์ร้ายเป่ยจื่อห้าว เสี่ยวเฟิงก็ยังอยู่ข้างๆนางไม่ห่างไปไหนเหมือนสินสอดทองหมั้น ต่อมานางถูกใส่ร้ายจนเข้าคุก เสี่ยวเฟิงก็ถูกจ้าวซินซินจับได้ตัวขณะที่กลับไปแจ้งข่าวให้ตระกูลจางทราบเพื่อช่วยนาง และถูกทุบตีจนตายต่อหน้าต่อตาของนาง ถึงแม้จะตายนางก็ยังกัดฟันไว้ไม่เอ่ยปากพูดและไม่ส่งเสียงกรีดร้องออกมาเลยสักนิด และก่อนหน้าที่นางจะตายก็ยังกำชับกับนางอีกว่าต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปให้ได้

นางคงจะตายแล้วอย่างแท้จริง ถึงสามารถได้เห็นหน้าเสี่ยวเฟิงอีกครั้ง

เพียงแค่ท่าทางของเสี่ยวเฟิงในตอนนี้ เหตุใดจึงดูเหมือนย้อนกลับไปตอนที่อายุสิบสามสิบสี่ปีที่ผ่านมา ทุกอย่างแปลกประหลาดเกินไป หรือว่า ทั้งหมดนี้เป็นความฝันของนางกัน?

นางเบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อ ในตอนนั้นเอง นางถึงจะสังเกตเห็นเค้าโครงภายในห้อง ล้วนมีม่านสีแดงแขวนอยู่ทุกหนทุกแห่ง บนเตียงมีคำอวยพรที่ตัดด้วยกระดาษสีแดงติดอยู่และผ้าห่มบนเตียงก็เป็นสีแดงเช่นกัน เห็นได้ชัดว่านี่เป็นห้องแต่งตัวของเจ้าสาวห้องหนึ่ง เมื่อมองดูก็รู้สึกคุ้นเคยเป็นอย่างมาก

สิ่งที่ทำให้นางประหลาดใจที่สุดก็คือ พบว่าบนตัวของตัวเองสวมชุดแต่งงานสีแดงสดอยู่!

“ โธ่ คุณหนู ท่านหยิบผ้าคลุมหน้าลงมาทำไมรึเจ้าคะ นี่คือข้อห้ามเลยนะ ขบวนเกี้ยวรับตัวเจ้าสาวของตำหนักสามใกล้จะถึงแล้ว เมื่อมาถึงก็ต้องขึ้นเกี้ยวเจ้าสาว ท่านจะต้องเตรียมตัวให้พร้อมนะเจ้าคะ! ” เสี่ยวเฟิงเห็นนางหยิบผ้าคลุมหน้าสีแดงวางไว้บนหัวและรีบวิ่งมาอย่างเร่งรีบ

จางยวี่โหร่วงุนงง ตำหนักสาม ขึ้นเกี้ยวเจ้าสาว? นางจับข้อความสำคัญในนั้นได้อย่างรวดเร็ว

“ เจ้าบอกว่าขบวนเกี้ยวรับตัวเจ้าสาวของตำหนักสาม หมายถึงสัตว์ร้ายเป่ยจื่อห้าวคนนั้นกำลังจะมา? ”

เห็นได้ชัดว่านางทำให้สาวใช้คนนั้นตกใจไม่น้อย ผ่านไปครู่ใหญ่ถึงจะมีปฏิกิริยาโต้ตอบกลับมา และยื่นมือไปปิดปากนางย่างรวดเร็ว “ คุณหนู ท่านกำลังพูดอะไรเจ้าคะ องค์ชายสามจะเป็นสามีของท่านอยู่แล้ว ท่านดูหมิ่นเขาเช่นนี้ได้อย่างไร? ”

ในที่สุดนางก็เข้าใจ ที่แท้นางย้อนกลับมาเมื่อห้าปีก่อน! เห็นได้ชัดว่าเมื่อห้าปีก่อนนางใส่ผ้าคลุมปักพู่และมงกุฎฟีนิกซ์ออกเดินทางจากตระกูลจางไปแต่งงานกับเป่ยจื่อห้าวในวันนั้น

เมื่อเวลาผ่านไป นางเชื่อใจจ้าวซินซินมากยิ่งขึ้นและไม่มีสิ่งใดที่ไม่พูดคุยกับนาง การแบ่งปันสามีกับผู้หญิงหลายคนนางก็อดทนแล้ว แล้วน้องสาวที่ดีของนางทำไมจะทำให้ไม่ได้? จ้าวซินซินก็ได้เป็นพระสนมเอกจริงๆและยังสามารถเป็นมือซ้ายมือขวาของนางอีก จ้าวซินซินช่วยนางให้มีอำนาจยืนอยู่ภายในวังได้ แต่กลับคิดไม่ถึงเลยว่าทั้งหมดนี้เป็นจุดเริ่มต้นของแผนชั่วร้าย

ในฐานะของจ้าวซินซินสามารถได้เป็นเจี๋ยยวีโดยไม่ถูกบังคับและยังได้รับการปกป้องจากนางฮองเฮา จึงทำให้นางนั่งอยู่บนบัลลังก์นางสนมเอกได้อย่างมั่นคง จ้าวซินซินสำนึกในบุญคุณนั้นและคอยอยู่ข้างกายนางทุกวัน ช่วยให้คำแนะนำกับนางพูดคุยปัญหาความกลัดกลุ้มใจ เวลาผ่านไปนางก็ยิ่งพึ่งพาอาศัยจ้าวซินซินมากขึ้นเรื่อยๆ

นางก้าวอย่างมั่นคงทุกก้าวภายในตำหนักนางสนมและคอยระมัดระวังทุกคน แต่กลับไม่เคยระมัดระวังนางเลยสักนิด

เมื่อนึกถึงเรื่องในคุกวันนั้น จ้าวซินซินบอกกับนางตอนที่กำลังจะไปว่า “จางยวี่โหร่ว คนที่ท่านควรจะเกลียดไม่ใช่ข้า แต่เป็นเป่ยจื่อห้าว ตระกูลจางมีอำนาจมากมาย เขาจะปล่อยให้ท่านให้กำเนิดทายาทสืบทอดบังลังก์ได้อย่างไร เช่นนั้นผืนแผ่นดินของหนานหชู่ ก็จะตกไปอยู่ในมือของตระกูลจางโดยตรงไม่ใช่หรือ? ”

นางจะมาหวังดีเตือนนางได้อย่างไร เห็นได้ชัดว่าต้องการจะเชือดเฉือนใจของนางให้แหลกสลายอย่างโหดเหี้ยม และทำให้นางรู้สึกว่าแม้จะตายก็ตายอย่างสิ้นหวัง

จ้าวซินซินยังบอกนางอีกว่า เป่ยจื่อห้าวสัญญากับนางตั้งนานแล้วว่า ตราบใดที่นางสามารถช่วยเขากำจัดตระกูลจางได้ เขาก็จะมอบตำแหน่งให้นางเป็นฮองเฮา ไม่แปลกใจเลยที่นางจะตาบอดเพราะความโลภเช่นนั้น

นางเพียงแค่ฉลาดมาทั้งชีวิตแต่กลับสับสนเพียงชั่วขณะ เป่ยจื่อห้าวมีนิสัยหวาดระแวง โหดเหี้ยมไร้ความปรานี ตอนแรกตระกูลจางช่วยให้เขาขึ้นครองบัลลังก์เขายังตอบแทนอย่างเนรคุณเช่นนี้ จ้าวซินซินที่รู้ความลับของเขามากมายเช่นนั้น เขาจะยังปล่อยให้นางมีชีวิตอยู่อย่างปลอดภัยอย่างงั้นหรือ?

ทันใดนั้นจ้าวซินซินก็รู้สึกถึงสายตาเย็นชาจ้องมองมาที่นาง ใจของนางสั่นเทา แต่ขณะที่หันกลับมามองอีกครั้ง ก็เหมือนว่าความรู้สึกทั้งหมดเมื่อครู่นี้เป็นเพียงแค่ความเข้าใจผิด

นางหัวเราะและก้าวมาข้างหน้า “ พี่ยวี่โหร่ว วันนี้พี่ช่างงดงามจริงๆ องค์ชายสามช่างมีวาสนายิ่งนักที่ได้แต่งงานกับพี่ที่สวยงดงามเช่นนี้ หลังจากที่พี่ได้เป็นพระชายา ก็อย่าลืมข้านะ ”