พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ นิยาย บท 7

ตอนที่ 7 พิธีเข้าเรือนหอ

ชายคนนั้นไม่พูดอะไรสักพักใหญ่และก็ไม่ได้ปล่อยนาง เพียงแค่ใช้ดวงตาสีดำมืดสนิทคู่นั้นมองนางจนนางขนลุกไปทั่วทั้งตัว

“ เจ้าได้คำนับเทวดาฟ้าดินกับข้าและเข้าเรือนหอแล้ว ก็ถือว่าเป็นพระชายาของข้า ไม่ต้องบอกว่าเจ้าเป็นหลานสาวแท้ๆของจางไท่ซือหรอก ถึงแม้เจ้าจะเป็นองค์หญิงของฮองเฮาก็ถือว่าเป็นคนของข้าแล้ว ”

จางยวี่โหร่วได้ยินก็รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย นางลองไตร่ตรองดูอีกที ท่านอ๋องชิงผิงคนนี้ถูกเล่ากันมาซะน่ากลัวขนาดนั้น หญิงสาวที่ได้ยินข่าวทั้งหมดจึงสีหน้าเปลี่ยนไป ถึงแม้ว่าจะตายก็ไม่ยอมแต่งงานเข้าตำหนักอ๋องชิงผิง ผู้ชายคนนี้ต้องไม่เคยสัมผัสผู้หญิงมานานมาแล้วแน่ๆ ว่ากันว่าแม้แต่สาวใช้คนหนึ่งก็ไม่มีที่ตำหนักอ๋องชิงผิง ถึงแม้ว่าจะมีผู้หญิงก็เป็นแม่นมอายุประมาณเจ็ดสิบแปดสิบปี ดูเหมือนว่าข่าวลือนี้อาจจะไม่ใช่ความจริง

ดังนั้นนางเข้าไปใน “ถ้ำเสือ” จริงหรือ?

“ ข้าพูดความจริงนะ! ” จางยวี่โหร่วอดทนบังคับความตื่นตระหนกภายในใจและมองเขาอย่างจริงจัง “ ข้าไม่จำเป็นต้องหลอกท่าน คนที่ข้าต้องแต่งงานด้วยก็คือองค์ชายสาม แต่เนื่องจากฝนตกหนักจึงขึ้นเกี้ยวเจ้าสาวผิดกับคุณหนูหลินว่าที่ภรรยาของท่าน ดังนั้นจึงถูกพามาที่ตำหนักอ๋องชิงผิง หากไม่เชื่อท่านก็สามารถส่งคนไปสืบข่าวที่ตำหนักสามตอนนี้ก็จะรู้ ในตอนนี้พวกเขาก็คงจะพบว่าเจ้าสาวผิดคน ”

“ หากเจ้านั้นขึ้นเกี้ยวผิดจริงๆ เหตุใดจึงไม่บอกแต่แรกล่ะ? ตอนที่ข้าเพิ่งจะเปิดผ้าคลุมหน้าออก ฝีมือของเจ้าว่องไวมาก หากไม่ใช่เพราะข้าหลบได้เร็ว ก็คงจะมีเลือดเต็มเรือนหอนี้ไปแล้ว หรือว่าหากเปลี่ยนเป็นองค์ชายสาม เจ้าก็จะทำเช่นนี้ด้วย? ” เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้เชื่อในสิ่งที่นางพูดเลยสักนิด และคิดว่านางพูดโกหก

“ แน่นอนว่า...ไม่ ที่จริงข้ารู้ว่ามันผิดตั้งนานแล้ว แต่ไม่ได้พูด ข้าเสียมารยาทกับท่านอ๋องเมื่อครู่นี้ ก็เป็นเพราะข่าวลือข้างนอกทั้งหมด ” จางยวี่โหร่วแสดงรอยยิ้มประจบประแจงออกมา “ เป็นความโง่เขลาของข้าเอง ท่านวรยุทธ์ล้ำเลิศและวีรกรรมโดดเด่นเช่นนี้ จะไปน่ากลัวเหมือนเช่นข่าวลือพวกนั้นได้อย่างไร? ”

แท้จริงแล้วผู้ชายคนนี้ดูไม่ได้ให้ความรู้สึกกล้าหาญทรงพลังของชายร่างสูงกำยำเลย รูปร่างสูงยาวราบกับหยก ถึงแม้หน้ากากหมาป่าที่ดูดุร้ายบนใบหน้าจะทำให้มองไม่เห็นรูปลักษณ์ที่ชัดเจน แต่บุคลิกภาพนั้นดีมากจนทำให้คนรู้สึกถึงความมีเกียรติและสูงส่งอย่างเป็นธรรมชาติ

“ พวกเขาพูดถูกแล้ว ” ชายคนนั้นพูดออกมาอย่างสงบ

อะไร เขายอมรับว่าตัวเองฆ่าคนจนชินและกินเลือดกินเนื้อของมนุษย์จริงๆงั้นเหรอ?

เดิมทีแล้วคิดว่าหลังจากที่ได้เจอประสบการณ์น่ากลัวเหล่านั้นในชาติก่อน จะไม่มีอะไรที่ทำให้นางรู้สึกถึงความน่ากลัวได้แล้ว แต่การเผชิญหน้ากับอันตรายที่อยู่ตรงหน้านี้ สัญชาตญาณของนางยังคงกลัว และกังวลว่าตัวเองจะกลายเป็นอาหารในปากของเขาในตอนที่เขาบ้าคลั่ง

นางเสียใจเล็กน้อย นางไม่ได้กลัวตาย แต่กลัวว่าจะถูกอ๋องชิงผิงทรมานจนตายตอนที่นางยังแก้แค้นไม่สำเร็จ

หากนางไม่ได้เห็นเป่ยจื่อห้าวกับจ้าวซินซินชดใช้อย่างเจ็บปวด แม้นางจะเป็นผีก็ไม่เต็มใจ

“ ท่านอ๋อง ท่านปล่อยข้าเถอะ ข้าเป็นหลานสาวของจางไท่ซือจริงๆ ทั้งหมดนี้เป็นความผิดพลาด อย่าปล่อยให้ความผิดพลาดดำเนินต่อไปเลย ”

ชายคนนั้นมองนางอย่างเย็นชา “ ดูเหมือนว่าเจ้าจะฟังสิ่งที่ข้าพูดไม่เข้าใจ ข้าบอกไปแล้วว่า ในเมื่อคำนับเทวดาฟ้าดินและเข้าเรือนหอแล้ว มีชีวิตเจ้าก็คือคนของข้า หากตายก็เป็นวิญญาณของข้า ในเมื่อจนถึงตอนนี้เจ้ายังมีรู้ตัว เช่นนั้นข้าคงจะต้องช่วยตักเตือนเจ้าให้ดีสักหน่อย ”

จางยวี่โหร่วยังไม่ทันโต้ตอบ ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าร่างกายจมลง เขากดตัวนางลงจนขยับไม่ได้ ปลดเข็มขัดออก และเสื้อคลุมสีแดงก็กระจายออกไปในทันที

ในชาติก่อนนางแต่งงานไปแล้ว ไม่ใช่ว่าไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน ดังนั้นนางจึงเข้าใจในความหมายของมันอย่างแน่นอน

แม้ว่านี่จะเป็นร่างของนางเมื่อห้าปีก่อน แต่ในใจของนางยากที่จะรับมือกับเรื่องแบบนี้อีก ดังนั้นนางจึงต่อสู้ดิ้นรนอย่างสุดชีวิต แต่นางจะต่อต้านแรงของผู้ชายได้อย่างไรกัน

สิ่งที่เรียกว่าสลับเกี้ยวและแต่งงานผิดคนนี้ คงจะไม่ธรรมดาอย่างที่เขาคิด

“ พอแล้ว! ” เขาเอามือผลักนางออก

“ ไม่พอ! ” สีหน้าของจางยวี่โหร่วเศร้าโศกเล็กน้อย “ ท่านเป็นผู้ชายหรือไม่ ไม่ใช่อย่างที่ท่านบอกเหรอ คำนับเทวดาฟ้าดินแล้วข้าก็เป็นภรรยาของท่าน ตอนนี้ท่านต้องการข้า ให้ข้ากลายเป็นผู้หญิงของท่าน ”

“ หึ...” เขาบีบคางของนางไว้ บังคับให้นางมองดวงตาของเขา “ ข้าไม่ถึงกับต้องหลอกใช้ประโยชน์จากใคร และยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะลดตัวลงไปเป็นเครื่องมือสำหรับผู้หญิงตัวเล็กอย่างเจ้า ”

เขามองออกมาตั้งนานแล้ว ใช่ นางต้องการหลอกใช้เขา ตราบใดที่อยู่ในฐานะภรรยาของเขา เป่ยจื่อห้าวก็ไม่สามารถทำอะไรได้ สิ่งที่นางกังวลมากที่สุดในตอนนี้คือท่านอ๋องชิงผิงจะส่งตัวนางออกไป แม้ว่านางจะไปขอความช่วยเหลือที่ตำหนักไท่ซือได้ก็ไม่ทันเวลา ก็อาจจะต้องถูกสัตว์ร้ายเป่ยจื่อห้าวนั้นย่ำยี

จางยวี่โหร่วหัวเราะเย้ยหยัน “ คิดไม่ถึงเลยจริงๆว่า ท่านอ๋องชิงผิงผู้มีชื่อเสียงโด่งดังจะเป็นคนขี้ขลาดตาขาว เป็นเพราะคงที่มาคือองค์ชายสามท่านก็เลยกลัว? อย่าลืมว่าข้าเข้าพิธีแต่งงานกับท่านแล้ว ตอนนี้ข้าเป็นภรรยาของท่าน หากแม้แต่ภรรยาของตัวเองท่านยังปกป้องดูแลไม่ได้ เช่นนั้นท่านก็คงจะไม่ใช่ผู้ชายแล้ว ”

นางใช้วิธียั่วยุอารมณ์ได้ดีมาก แต่เหตุผลที่ผู้ชายหลงคารมไม่ได้เป็นเพราะเหตุนั้น แต่เป็นเพราะสนใจในตัวนางขึ้นมา

ถึงแม้เขาจะไม่ค่อยเข้าไปก้าวก่ายเรื่องของราชสำนักมากนัก แต่ก็รู้ว่าในตำหนักของจางไท่ซือมีหลานสาวเพียงคนเดียว ชอบพอกับองค์ชายสาม เป็นคู่ที่เหมาะสมกับราวกับกิ่งทองใบหยก เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ ถึงทำให้นางยอมเสี่ยงที่จะแต่งงานเข้าตำหนักอ๋องชิงผิงที่กินคนและไม่คายกระดูกอย่างเขา อีกทั้งตอนที่นางได้ยินว่าองค์ชายสามมาความเกลียดชังในสายตาของนางนั้นไม่ใช่เรื่องโกหกแน่

เขาดึงผ้าขึ้นมาปกคลุมร่างกายที่เสื้อผ้าหลุดลุ่ยของนาง จากนั้นพูดเบาๆว่า “ ผู้หญิงของข้า ไม่มีใครแย่งไปได้ ข้าพูดออกมาได้ ก็สามารถทำได้! ”