พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ นิยาย บท 89

ตอนที่89ถูกเอาเปรียบโดยสมบูรณ์

เจ็บ!

นั่นคือความรู้สึกแรกของจางอวี่โหร่วดูเหมือนว่าแม้แต่เรี่ยวแรงจะขยับนิ้วมือนางก็ไม่มีเหลือแล้ว

ความร้อนภายในร่างกายของนางลดน้อยลงไปไม่น้อยและทดแทนมาด้วยอาการปวดชาที่หลังและหลังร่างกายของนางรู้สึกราวกับถูกรถทับผิวที่โผล่ออกมาภายนอกเต็มไปด้วยรอยประทับสีแดงกระจายไปทั่วเมื่อมองดูแล้วก็ทำให้คนหน้าแดงใจเต้นระรัวเห็นได้ชัดว่านางเพิ่งถูกชายหนุ่ม“รักใคร่”อย่างรุนแรงไป

รอจนในที่สุดนางก็ลืมตาขึ้นมานางก็พบว่าตัวเองอยู่ในสถานที่ไม่คุ้นตาแห่งหนึ่ง

นางจำได้เพียงก่อนที่ตัวเองจะสลบไปนางตอบตกลงไปพบกับเป่ยจื่อห้าวที่ป่าท้อที่พวกนางพบเจอกันครั้งแรกจากนั้นนางก็ถูกเขาวางยา

นางพยายามคิดหาทางหนีสุดชีวิตแต่สุดท้ายก็สะดุดล้มลงไปที่พื้นข้อเท้าก็พลิกไป

หลังจากนั้นเป่ยจื่อห้าวก็ตามมาและต้องการจะทำเรื่องเอาเปรียบนาง นางพยายามขัดขืนสุดชีวิตสุดท้ายแล้วนางก็ไม่อาจจะควบคุมสติของตัวเองได้

หลังจากจางอวี่โหร่วนึกเรื่องราวทั้งหมดออกและพบว่าตัวเองถูกทำให้สกปรกไปแล้วนางก็ไม่อาจจะควบคุมน้ำตาที่หลั่งไหลลงมาได้

นางขยับมืออย่างสั่นไหวไปดึงปิ่นปักผมลงมาหมายฆ่าสัตว์ร้ายสมควรตายนั่นแต่ยังไม่ทันปักลงไปที่อกก็ถูกมือใหญ่ที่เรียวยาวจับเอาไว้กลางอากาศเสียก่อน

“เป็นอันใด......ทานอิ่มแล้วเจ้าก็เริ่มไม่รับผิดชอบอะไรอีกทั้งยังคิดจะฆ่าสามีของตัวเองด้วย?”

เสียงนี้ไม่ใช่เป่ยจื่อห้าว!

มันคือน้ำเสียงนุ่มนวลน่าฟังที่นางไม่เคยได้ยินมาก่อนมันส่งความรู้สึกเฉื่อยชาอันสูงส่งออกมา

จางอวี่โหร่วรีบร้อนเงยหน้าขึ้นในวินาทีต่อมานางก็ได้เห็นใบหน้าที่งดงามจนราวกับจะเหนือจากทุกชีวิต

รูปลักษณ์ของเขาไม่อาจจะใช้คำพูดอธิบายออกมาได้เขามีใบหน้าที่ดูราวกับภาพวาดงดงามละเอียดอ่อนราวกับเทพที่เยื้องก้าวออกมาจากเมืองแห่งเทพมุมปากบางที่ยกขึ้นเล็กๆเพิ่มเสน่ห์ร้ายและยังให้ความรู้สึกสูงส่งกว่าผู้อื่นรวมทั้งเพิ่มความร้ายกาจให้แก่เขาด้วย

เขาขยับเข้ามาใกล้นางเมื่อนางเงยหน้าขึ้นไปก็เผชิญเข้ากับใบหน้าของเขาเมื่อมองจากระยะใกล้เช่นนี้ผิวพรรณของนางดีกว่านางเสียอีกผิวของเขาขาวจนแทบจะโปร่งใสช่างชวนให้ผู้คนอิจฉา

แม้แต่หญิงสาวก็ยังไม่มีรูปลักษณ์ที่งดงามเช่นขาวแต่ว่าก็ไม่อาจเข้าใจเพศของเขาผิดไปแน่เขาเป็นผู้ชายอย่างแน่นอนและความรู้สึกราวกับถูกหักกระดูกจนละเอียดนี้ก็ย้ำเตือนจางอวี่โหร่วอย่างหนักแน่นถึงความจริง

“เจ้า......”นางเบิกตาออกกว้างและมองไปที่เขาอย่างไม่อยากจะเชือในหัวของนางตกลงสู่สถานะว่างเปล่านางไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรต่อไปดีแล้ว

เดิมทีนางคิดว่าคนที่พรากความบริสุทธิ์ของนางไปคือเป่ยจื่อห้าวแต่เมื่อตื่นขึ้นมาคนที่นอนอยู่ข้างกายกลับเป็นชายแปลกหน้าที่ไม่เคยพบเจอกันมาก่อนจางอวี่โหร่วจึงไม่อาจจะตอบสนองกลับมาได้

แต่ว่าเรื่องที่เอาเปรียบนางไปนั้นไม่ว่าชายผู้นั้นจะเป็นใครสำหรับนางแล้วมันก็เป็นการทำร้ายครั้งยิ่งใหญ่

มือของจางอวี่โหร่วถูกยกขึ้นอีกครั้งและพุ่งปักลงไปยังหน้าอกของเขาโดยไม่ลังเล

ชายหนุ่มขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อยก่อนจะจับมือของนางเอาไว้และปัดให้ปิ่นปักผมตกลงหลังจากนั้นเขาก็พลิกตัวกดทับร่างของนางเอาไว้

“เจ้ามันคนชั่วร้ายสมควรตายข้าจะฆ่าเจ้า!”จางอวี่โหร่วจ้องมองไปที่เขาเขม็งนางอยากจะใช้สายตาจ้องมองจนตัวเขาทะลุเสียให้ได้

“หึเป็นอันใดตอนนี้เริ่มนึกอยากจะเป็นทำตัวเป็นสาวบริสุทธิ์แล้วหรือ?แต่ว่าในตอนที่เจ้ารับความรักอย่างนุ่มนวลอยู่ใต้ร่างของข้าเมื่อสักครู่เหตุใดจึงไม่เห็นเป็นเช่นนี้?”

อะไรนะ?ใบหน้าของจางอวี่โหร่วซีดเผือดไป ยาที่เป่ยจื่อห้าวใส่ลงไปให้นางมันช่างต่ำต้อยไร้ยางอายเกินไปแล้ว

เดิมทีตัวยานี้ก็ไร้หนทางแก้จะต้องร่วมสัมพันธ์กับชายเท่านั้นจึงจะขจัดฤทธิ์ยาได้ไม่อย่างนั้นนางก็จะต้องตาย

หากพูดกันเช่นนี้แล้วชายตรงหน้าก็ไม่ใช่คนเลวที่อาศัยโอกาสเอาเปรียบนางจริงๆและเขาตั้งใจช่วยนางจริงใช่หรือไม่?

ไม่ปล่อยให้จางอวี่โหร่วคิดอะไรต่อไปนางก็ได้ยินริมฝีปากบางนั้นขยับเคลื่อนไหวเบาๆและคำพูดต่อจากนั้นก็ทำให้ใบหน้าของนางแดงก่ำ

“เจ้าเป็นฝ่ายปีนขึ้นมาบนตัวข้าถอดเสื้อผ้าของข้าออกอีกทั้งยังร้องไห้ให้ข้ากระทำเจ้า เจ้าลืมเลือนไปหมดแล้วหรือ?”

“เจ้า......เจ้าพูดอะไรมั่วๆ!”นางไม่อาจจะยอมรับได้เลยว่าตัวเองจะพูดจาเช่นนั้นออกไป

“เช่นนั้นก็ดีข้าจะย้ำเตือนเจ้าอีกครั้งยาร่วมรักที่เจ้าถูกวางนั้นมีฤทธิ์มากเกินปแม้จะทำไปแล้วครั้งหรือสองครั้งก็ไม่อาจจะขจัดฤทธิ์ยาในร่างกายของเจ้าได้หากไม่ใช่เพราะแรงของข้าดีและเปลี่ยนเป็นชายอื่นเจ้าคิดว่าจะทำให้เจ้าพอใจได้หรือ?”

ท่าทีราวกับนางติดบุญคุณครั้งยิ่งใหญ่ของเขาทำให้จางอวี่โหร่วไม่อาจจะยอมรับได้และไม่กล้ามองไปที่เขาตรงๆแล้ว

เมื่อถูกเขาย้ำเตือนดูเหมือนว่านางจะจำภาพพร่าเลือนเหล่านั้นขึ้นมาได้เลือนราง

ในตอนนั้นเดิมทีนางก็ถูกฤทธิ์ทรมานจนเสียสติการรับรู้ไปทุกอย่างเป็นไปตามสัญชาตญาณของร่างกายนางไม่ได้รู้เลยว่าตัวเองทำอะไรลงไป

“เจ้าไม่ต้องพูดแล้ว!”นางไม่อาจจะยอมรับได้เลยว่าตัวเองจะกลายเป็นหญิงสาวเย้ายวนเรียกหาเองเช่นนั้นแม้จะเป็นเพราะฤทธิ์ยานางก็ไม่อาจจะยอมรับได้อยู่ดี

แต่ชายผู้นั้นกลับไม่ยอมปล่อยนางไปง่ายๆ:“เหตุใดจึงไม่พูดออกมาเล่า?ข้าเสียแรงช่วยเหลือเจ้าเช่นนี้เจ้าน่าจะคิดตอบแทนข้าเพื่อทดแทนความเสียหายของข้า”