พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ นิยาย บท 89

ตอนที่89ถูกเอาเปรียบโดยสมบูรณ์

เจ็บ!

นั่นคือความรู้สึกแรกของจางอวี่โหร่วดูเหมือนว่าแม้แต่เรี่ยวแรงจะขยับนิ้วมือนางก็ไม่มีเหลือแล้ว

ความร้อนภายในร่างกายของนางลดน้อยลงไปไม่น้อยและทดแทนมาด้วยอาการปวดชาที่หลังและหลังร่างกายของนางรู้สึกราวกับถูกรถทับผิวที่โผล่ออกมาภายนอกเต็มไปด้วยรอยประทับสีแดงกระจายไปทั่วเมื่อมองดูแล้วก็ทำให้คนหน้าแดงใจเต้นระรัวเห็นได้ชัดว่านางเพิ่งถูกชายหนุ่ม“รักใคร่”อย่างรุนแรงไป

รอจนในที่สุดนางก็ลืมตาขึ้นมานางก็พบว่าตัวเองอยู่ในสถานที่ไม่คุ้นตาแห่งหนึ่ง

นางจำได้เพียงก่อนที่ตัวเองจะสลบไปนางตอบตกลงไปพบกับเป่ยจื่อห้าวที่ป่าท้อที่พวกนางพบเจอกันครั้งแรกจากนั้นนางก็ถูกเขาวางยา

นางพยายามคิดหาทางหนีสุดชีวิตแต่สุดท้ายก็สะดุดล้มลงไปที่พื้นข้อเท้าก็พลิกไป

หลังจากนั้นเป่ยจื่อห้าวก็ตามมาและต้องการจะทำเรื่องเอาเปรียบนาง นางพยายามขัดขืนสุดชีวิตสุดท้ายแล้วนางก็ไม่อาจจะควบคุมสติของตัวเองได้

หลังจากจางอวี่โหร่วนึกเรื่องราวทั้งหมดออกและพบว่าตัวเองถูกทำให้สกปรกไปแล้วนางก็ไม่อาจจะควบคุมน้ำตาที่หลั่งไหลลงมาได้

นางขยับมืออย่างสั่นไหวไปดึงปิ่นปักผมลงมาหมายฆ่าสัตว์ร้ายสมควรตายนั่นแต่ยังไม่ทันปักลงไปที่อกก็ถูกมือใหญ่ที่เรียวยาวจับเอาไว้กลางอากาศเสียก่อน

“เป็นอันใด......ทานอิ่มแล้วเจ้าก็เริ่มไม่รับผิดชอบอะไรอีกทั้งยังคิดจะฆ่าสามีของตัวเองด้วย?”

เสียงนี้ไม่ใช่เป่ยจื่อห้าว!

มันคือน้ำเสียงนุ่มนวลน่าฟังที่นางไม่เคยได้ยินมาก่อนมันส่งความรู้สึกเฉื่อยชาอันสูงส่งออกมา

จางอวี่โหร่วรีบร้อนเงยหน้าขึ้นในวินาทีต่อมานางก็ได้เห็นใบหน้าที่งดงามจนราวกับจะเหนือจากทุกชีวิต

รูปลักษณ์ของเขาไม่อาจจะใช้คำพูดอธิบายออกมาได้เขามีใบหน้าที่ดูราวกับภาพวาดงดงามละเอียดอ่อนราวกับเทพที่เยื้องก้าวออกมาจากเมืองแห่งเทพมุมปากบางที่ยกขึ้นเล็กๆเพิ่มเสน่ห์ร้ายและยังให้ความรู้สึกสูงส่งกว่าผู้อื่นรวมทั้งเพิ่มความร้ายกาจให้แก่เขาด้วย

เขาขยับเข้ามาใกล้นางเมื่อนางเงยหน้าขึ้นไปก็เผชิญเข้ากับใบหน้าของเขาเมื่อมองจากระยะใกล้เช่นนี้ผิวพรรณของนางดีกว่านางเสียอีกผิวของเขาขาวจนแทบจะโปร่งใสช่างชวนให้ผู้คนอิจฉา

แม้แต่หญิงสาวก็ยังไม่มีรูปลักษณ์ที่งดงามเช่นขาวแต่ว่าก็ไม่อาจเข้าใจเพศของเขาผิดไปแน่เขาเป็นผู้ชายอย่างแน่นอนและความรู้สึกราวกับถูกหักกระดูกจนละเอียดนี้ก็ย้ำเตือนจางอวี่โหร่วอย่างหนักแน่นถึงความจริง

“เจ้า......”นางเบิกตาออกกว้างและมองไปที่เขาอย่างไม่อยากจะเชือในหัวของนางตกลงสู่สถานะว่างเปล่านางไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรต่อไปดีแล้ว

เดิมทีนางคิดว่าคนที่พรากความบริสุทธิ์ของนางไปคือเป่ยจื่อห้าวแต่เมื่อตื่นขึ้นมาคนที่นอนอยู่ข้างกายกลับเป็นชายแปลกหน้าที่ไม่เคยพบเจอกันมาก่อนจางอวี่โหร่วจึงไม่อาจจะตอบสนองกลับมาได้

แต่ว่าเรื่องที่เอาเปรียบนางไปนั้นไม่ว่าชายผู้นั้นจะเป็นใครสำหรับนางแล้วมันก็เป็นการทำร้ายครั้งยิ่งใหญ่

มือของจางอวี่โหร่วถูกยกขึ้นอีกครั้งและพุ่งปักลงไปยังหน้าอกของเขาโดยไม่ลังเล

ชายหนุ่มขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อยก่อนจะจับมือของนางเอาไว้และปัดให้ปิ่นปักผมตกลงหลังจากนั้นเขาก็พลิกตัวกดทับร่างของนางเอาไว้

“เจ้ามันคนชั่วร้ายสมควรตายข้าจะฆ่าเจ้า!”จางอวี่โหร่วจ้องมองไปที่เขาเขม็งนางอยากจะใช้สายตาจ้องมองจนตัวเขาทะลุเสียให้ได้

“หึเป็นอันใดตอนนี้เริ่มนึกอยากจะเป็นทำตัวเป็นสาวบริสุทธิ์แล้วหรือ?แต่ว่าในตอนที่เจ้ารับความรักอย่างนุ่มนวลอยู่ใต้ร่างของข้าเมื่อสักครู่เหตุใดจึงไม่เห็นเป็นเช่นนี้?”