พลมังกรเวทย์ประการ นิยาย บท 34

แน่นอนว่าโต๊ะเล็กนี้เจียงเหม่ยเหยียนจงใจจัด เพื่อทำให้พวกเขาอับอายต่อผู้คน ความหมายคือ แม้ว่าพวกคุณจะเข้าตระกูลเจียงแล้ว แต่ก็มีค่าแค่นั่งอยู่มุมโต๊ะเท่านั้น !

เซียวจ้านไม่สนใจ เจียงอวี่โหรวมองเขาด้วยสายตาขอโทษและกระซิบว่า “เซียวจ้าน ขอโทษนะ ที่ทำให้คุณได้มานั่งกับฉัน และ ยังต้องทนทุกข์ทรมานกับสายตาที่ไม่พอใจและการดุด่าของพวกเขา ”

เซียวจ้านยิ้ม ตบมือเล็ก ๆ ของเจียงอวี่โหรว และพูดว่า “ไม่เป็นไร ตราบใดที่คุณอยู่ข้าง ๆ ผมก็โอเคแล้ว ”

“พ่อคะ หนูอยากกินอันนั้น ……” เข่อเข่อนั่งข้างเซียวจ้าน นิ้วก้อยสีขาวชมพูสวยของเธอชี้ไปที่ขนมครีมบนโต๊ะ เผยให้เห็นดวงตาเล็ก ๆ ที่ โหยหา

หลังจากรักษาอย่างต่อเนื่องหลายวันโดยหมอเทวดาสามคน ดวงตาของเข่อเข่อก็ฟื้นตัวขึ้น 70-80%แล้ว แต่ดวงตายังคงถูกพันคลุมด้วยผ้าโปร่งสีดำบาง ๆ

“ตกลง พ่อจะหยิบให้” เซียวจ้านลูบศีรษะเล็ก ๆ ของเข่อเข่อ

ค่ะ !

ทันใดนั้นเจียงเหม่ยเหนียงก็เดินเข้ามา โยนขนมครีมลงบนโต๊ะบนพื้น และพูดกับสุนัขเฝ้าบ้านที่ประตู “ กินซะ ! มีบางคน ไม่ดูด้วยซ้ำว่าตัวเองเป็นอะไร เหมาะที่จะกินอาหารว่างที่ดีขนาดนี้ไหม ! ตระกูลเจียงของฉัน ยอมมอบให้สุนัข แต่ไม่มีทางให้สัตว์ป่าเล็ก ๆ พวกนี้กินหรอก ！ ”

หลังจากพูดจบ เจียงเหม่ยเหยียนก็ตะคอกอย่างเย็นชา ก้าวบนส้นสูงของเธอ บิดบั้นท้าย และกลับสู่ตำแหน่งของตัวเอง

รูปลักษณ์นั้น หยิ่งผยองเป็นอย่างมาก !

ผู้คนตระกูลเจียงที่อยู่รายรอบ ก็ดูเหมือนกำลังดูเรื่องตลก พวกเขาหัวเราะเยาะเย้ยแล้วพูดว่า

“เข่อเข่อ สำหรับเด็กนอกคอก การที่สามารถได้นั่งกินอยู่ที่นี่ก็ถือเป็นพรจากพระเจ้าแล้ว ! ”

“ก็ไม่รู้จักดูตัวเองว่าหนักเบายังไง คิดว่าเมื่อกลับมาตระกูลเจียงแล้ว ก็จะกลายเป็นคนของตระกูลเจียงแล้วเหรอ ?”

“หมาไร้ญาติ นังสารเลว และเด็กนอกคอก ช่างเป็นครอบครัวสามคนที่สมบูรณ์แบบจริง ๆ ฮ่าฮ่าฮ่า ! ”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ในตอนนั้นเซียวจ้านก็โกรธจัด และกำหมัดแน่นอย่างโกรธเคือง !

ถ้าไม่ได้สัญญากับเจียงอวี่โหรว ว่าเมื่อเขากลับไปที่ตระกูลเจียงจะไม่สร้างปัญหา เซียวจ้านก็คงโค่นล้มตระกูลเจียงไปนานแล้ว ! ให้พวกเขาทั้งหมดคุกเข่าลงบนพื้นและขอโทษเข่อเข่อ !

เข่อเข่อนั่งอยู่ที่เดิม ปากเล็กของเธอแบน ดวงตากลมโตของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา เธอพุ่งเข้าไปในอ้อมแขนของเจียงอวี่โหรว ร้องไห้เสียงดัง “แม่คะ เข่อเข่อแค่อยากกินเค้กชิ้นเล็ก ฮือฮือฮือ……”

เจียงอวี่โหรวก็เป็นทุกข์แทบตายแล้ว และคอยปลอบโยนเข่อเข่อ “เข่อเข่อไม่ร้องแล้วนะ เดี๋ยวแม่ไปซื้อให้ลูกนะ……”

เซียวจ้านขมวดคิ้ว หลังจากนั้นเขาก็ไม่สามารถระงับความโกรธในใจได้ ！

เขาลุกขึ้นทันที จ้องไปที่เจียงเหม่ยเหยียนอย่างเย็นชา และตะโกน “เธอ รีบขอโทษเข่อเข่อเดี๋ยวนี้ ! ! ! ”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เจียงเหม่ยเหยียนก็เย้ยหยันสองครั้ง เลิกคิ้วขึ้น และพูดอย่างภาคภูมิใจ “ให้ฉันขอโทษเธอในฐานะลูกนอกสมรส เซียวจ้าน คุณกำลังฝันไปหรือเปล่า ? การยอมให้เธอนั่งและกินข้าวถือเป็นความอดทนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉันแล้ว ! หากคุณนั่งและกินอย่างเชื่อฟังก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น ! แต่ถ้าคุณต้องการอวดพลังของคุณที่นี่ ขอโทษด้วย นี่คือตระกูลเจียง ! ไม่ใช่ตระกูลเซียวของคุณ ! โอ้ ใช่ ตระกูลเซียวถูกกวาดล้างหายไปนานแล้วนี่ คุณก็เป็นแค่หมาจรจัดที่น่าสงสารก็เท่านั้น ฮ่าฮ่าฮ่า……”

หลังจากพูดแบบนี้ เจียงเหม่ยเหยียนก็ปิดปากและจมูกของเธอและหัวเราะคิกคักไม่หยุด และคนตระกูลเจียงที่อยู่โดยรอบ ก็หัวเราะตาม เต็มไปด้วยการดูถูกและเหยียดหยาม

โกรธแล้ว !

คำพูดไม่กี่คำของเจียงเหม่ยเหยียน ทำให้เซียวจ้านโกรธมาก !

“เหยียบ ! ”

เซียวจ้านก้าวไปข้างหน้า และคลื่นแห่งความโกรธและเจตนาฆ่าก็พุ่งตรงออกมาจากตัวของเขา ! เจตนาสังหารนี้ สร้างความตกตะลึงให้กับสมาชิกตระกูลเจียงทั้งหมดในห้องนั่งเล่น ใบหน้าของพวกเขาซีดเผือด ราวกับว่ามีใครมาบีบคอพูดหรือหายใจไม่ออก !

สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่าก็คือ ขณะที่เซียวจ้านเดินไป พวกเขาดูเหมือนจะเห็นภาพของภูเขาเลือดและทะเลเลือด !

เซียวจ้านที่อยู่ต่อหน้า ดูเหมือนอาชูร่า ราวกับเทพเจ้าแห่งการฆ่า！

“อ๊ะอ๊ะอ๊ะ ! ”

เจียงเหม่ยเหยียนกรีดร้องด้วยความตกใจในเวลานั้น ตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ มองไปที่เซียวจ้านที่กำลังเดินไปหาเธอ และตะโกนอย่างสั่นสะท้าน “แก……แก แก แกจะทำอะไร ? ! เจียงอวี่โหรว ! ดูแลสามีเธอให้ดี ! เขาจะทำอะไร ? ฆ่าคนเหรอ ! ”

“เซียวจ้าน ! อย่า ! ”

เมื่อเจียงอวี่โหรวได้ยินเสียงตะโกน เธอหันศีรษะอย่างรวดเร็ว และเห็นแผ่นหลังที่เย็นเฉียบของเซียวจ้านนั้น ราวกับว่าเขาก้าวออกมาจากทะเลเลือดที่ไม่มีที่สิ้นสุด

เธอรีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว คว้าตัวเซียวจ้านและพูดว่า “คุณสัญญากับฉันแล้ว อย่าโกรธ อย่านะ……”

เซียวจ้านผงะ รู้สึกถึงแรงต้านที่แขนของเขา หันไปมองเจียงอวี่โหรว และพบว่าดวงตาของเธอแดง และเต็มไปด้วยน้ำตา

ในขณะนั้น รัศมีแห่งความหวาดกลัวอันเย็นยะเยือกก็สลายไปจากร่างของเซียวจ้าน จากนั้น คิ้วของเขาก็กระตุก เขาหันไปมองเจียงเหม่ยเหยียน และพูดว่า “ขอโทษเข่อเข่อซะ ! ”

ในที่สุดเจียงเหม่ยเหยียนก็สงบสติอารมณ์ได้อีกครั้ง ดวงตาของเธอไม่กล้าสบตากับเซียวจ้าน และกระซิบโดยสัณชาตญาณ “ขอโทษ……”

“ไม่ใช่สำหรับฉัน ! ต้องขอโทษลูกสาวของฉัน ! ” เซียวจ้านพูดอย่างเยือกเย็น

เจียงเหม่ยเหยียนโกรธแล้ว เธอลุกขึ้นทันที และพูดว่า “เซียวจ้าน ! คุณอย่าล้ำเส้นมากเกินไป ! นี่คือตระกูลเจียงของฉัน และคุณไม่ใช่แม้แต่จะเป็นลูกเขยของตระกูลเจียง ดังนั้นคุณมีสิทธิ์อะไรถึงพูดเรื่องไร้สาระกับฉัน ! ”

“ปัง ! ”

ท่านเจียงโกรธแล้ว เขาทุบโต๊ะ แล้วตะโกนว่า “ขอโทษเข่อเข่อซะ ! ”