พลมังกรเวทย์ประการ นิยาย บท 50

จ้าวเจิ้งหมิงแหวกฝูงชนออก ยืนอยู่ด้านหน้าสุด ชี้หน้าเซียวจ้านแบบสีหน้าอึมครึม พูดอย่างโมโห “เซียวจ้าน! ตอนนี้แกยังบ้าอะไรอีก! คุกเข่าให้ฉัน แล้วคำนับขอโทษซะ!”

แม่ง!

จ้าวเจิ้งหมิงก็นึกไม่ถึงเช่นกัน พวกจนตรอกคนหนึ่ง ยังกล้าอวดดีขนาดนี้

วันนี้ เขาต้องทำให้เซียวจ้านคุกเข่าลงมา ลบล้างความอัปยศให้ได้

แต่ทว่า เกินความคาดหมายของทุกคน แม้จะเผชิญหน้ากับนักเลงที่ถือกระบองและมีดเป็นร้อยคน บนหน้าเซียวจ้านไม่มีความหวาดหวั่นและเกรงกลัวใดๆ กลับมีการเหยียดหยามนิดๆ บอกว่า “จ้าวเจิ้งหมิง นายมีคนมากขนาดนี้เลยเหรอ?”

พอได้ยิน จ้าวเจิ้งหมิงขมวดคิ้ว ตะโกนแบบไม่อยากเชื่อเท่าไร “แกว่าอะไรนะ?”

ตามมาด้วย มองเห็นเซียวจ้านอุ้มเข่อเข่อด้วยมือข้างหนึ่ง มืออีกข้างหนึ่งกุมกระบองไม้จากด้านข้างด้ามหนึ่งเอาไว้ พูดอย่างอ่อนโยนว่า “เข่อเข่อ หลับตาไว้ ไม่ว่าได้ยินอะไร อย่าลืมตาขึ้นมาเลยนะ อีกเดี๋ยว พ่อจะพาหนูไปกินขนมเค้ก”

เข่อเข่อหลับตาลงอย่างเชื่อฟังมาก “ได้ค่ะคุณพ่อ”

เห็นเหตุการณ์ฉากนี้เข้า จ้าวเจิ้งหมิงโกรธแล้ว เกาๆ ศีรษะ ตะคอกแบบอารมณ์แปรปรวน “เชี่ย! เชี่ยๆ! ลุยเดี๋ยวนี้เลย ตีมันให้ตาย!”

ชั่วขณะนั้น นักเลงกลุ่มหนึ่งที่หนาแน่น ถือกระบองและมีดไว้ ร้องตะโกนแล้วพุ่งมาทางเซียวจ้าน

และเผชิญหน้ากับนักเลงที่พุ่งมาพวกนี้ แรงอาฆาตบนตัวของเซียวจ้าน ก็ยิ่งเข้มข้นขึ้นกว่าเดิม

ตึง!

ทันใดนั้น เซียวจ้านขยับแล้ว ราวกับเทพสังหารมาเยือน ถีบเท้าใส่นักเลงด้านหน้าคนหนึ่ง กระเด็นออกไปสิบเมตรโดยตรง ชนสิบกว่าคนที่อยู่ข้างหลังล้มไปแล้ว

จากนั้น กระบองไม้ที่เขากุมไว้ในมือ พอเหวี่ยงตัว ก็ฟาดบนศีรษะของนักเลงคนหนึ่งที่ถือมีดฟันมาด้านหลังเสียงดังปึง

ทันใดนั้น เลือดพุ่งกระฉูด

นักเลงคนนั้นล้มลงพื้นแบบคอพับแต่ยืนตรง

การเผชิญหน้าแบบนี้ ทำเอานักเลงพวกนั้นตกใจค้างกันแล้ว ต่างมองหน้าซึ่งกันและกัน

แม่งเอ๊ย แกร่งเกินไปแล้วมั้ง

เห็นเหตุการณ์ฉากนี้เข้า จ้าวเจิ้งหมิงตกใจยกใหญ่ เข้าไปถีบหลังเอวของนักเลงหลายคนนั้นสักที ตวาดใส่ “ลุยสิ! พวกแกแม่งคนมากขนาดนี้ ยังจัดการไอ้สวะคนหนึ่งไม่ตาย?”

“ย่าห์ๆๆ!”

ชั่วพริบตาเดียว นักเลงพวกนี้พุ่งไปทางเซียวจ้านอีกครั้ง

แต่ว่า ในเวลานี้เอง เสียงกึกก้องดังขึ้น รถจิ๊ปทหารจำนวนมาก ชนประตูกันขโมยของทางเข้าออกทุกแห่งพังไปทันใดแล้วพุ่งเข้ามา

มองเห็นฉากนี้เข้า นักเลงพวกนั้นหลบหลีกอย่างว่องไว แต่มีบางส่วนที่หลบไม่ทัน โดนชนลอยออกไปโดยตรง

“ตึกๆๆ!”

ตามมาด้วย ด้านหลังประตูกันขโมยที่พังเสียหายพวกนั้น ชั่วพริบตาเดียวมีทหารหน่วยพิเศษหลายสิบนายที่สวมชุดทหารสีดำ ใส่หมวกผ้าสักหลาดไม่มีปีก ใส่รองเท้าคอมแบต และถืออาวุธปืนครบครันกรูกันเข้ามาแล้ว

การเคลื่อนไหวของพวกเขาพร้อมเพรียงเป็นแบบเดียวกัน พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว

ด้านหลัง ยังมีรถกันระเบิดสำหรับออกรบสีดำเจ็ดแปดคัน แสงไฟสีแดงฟ้ากะพริบอยู่แล้วพุ่งเข้ามา

“วางอาวุธลง! เลิกขัดขืน!”

“เลิกขัดขืน! ผู้ขัดขืนก็ยิงทิ้งตรงนี้!”

“วางอาวุธลง! วางอาวุธลง!”

ปัง

ทหารส่วนหนึ่งในบรรดานั้น ยกเท้าขึ้นโดยตรง ถีบนักเลงที่จับมีดด้านหน้าจนคว่ำ จากนั้นพลิกมือกดพวกเขาลงบนพื้น

มีบางคน ก็คือทุ่มข้ามไหล่ไป ปลดอาวุธทั้งหมดในมือคนพวกนี้ทิ้ง

ใช้เวลาไม่นานเท่าไร นักเลงทั้งชั้นหนึ่งนี้ ก็โดนทหารหน่วยพิเศษที่ใส่ชุดทหารสีดำเหล่านี้ควบคุมเอาไว้ทั้งหมดแล้ว

“ทีมหนึ่งควบคุม!”

“ทีมสองควบคุม!”

“ทีมสามควบคุม!”