ผมเป็นเขย(ผู้ไม่ธรรมดา) นิยาย บท 78

“เมื่อกี้นายว่าอะไรฉัน ?” เสิ่นเจียเหวินเงยหน้าขึ้นทันที

หลิวโป๋ฮุ่ยที่ถูกเสิ่นเจียเหวินพูดใส่ถึงกับชะงักไป แม้ว่าจะรู้สึกหวาดกลัวในใจนิดหน่อย แต่เขาก็มั่นใจว่าเสิ่นเจียเหวินไม่มีทางกล้าทำอะไรเขา

ในตอนแรกเขากล้าลูบขาเธออย่างโจ่งแจ้ง ถ้าจะโกรธ ก็จะจากไปด้วยความโกรธ ในตอนนี้ ต่อหน้าคนมากมาย เขาจะไม่ยอมเสียหน้าเด็ดขาด

“แม่งเอ้ย....”

“ป๊าบ !”

หลิวโป๋ฮุ่ยยังไม่ทันพูดจบ มือของเสิ่นเจียเหวินก็คว้าคอเสื้อของเขาไว้ทันที เสียงตบดังสนั่นอย่างชัดเจน หลิวโป๋ฮุ่ยที่กำลังด่าอย่างลำพองหยุดลงทันทีทันใด ด้วยการตบอันรุนแรง ทำให้ใบหน้าอ้วน ๆ ของเขาถึงกับสั่นกระเพื่อม

หลิวโป๋ฮุ่ยโมโหแล้ว เขาคิดว่าผู้หญิงต่ำต้อยคนนี้บ้าไปแล้ว “แกกล้าตบฉันงั้นหรือ แก.....”

“ป๊าบ !”

เสิ่นเจียเหวินมีหน้าเย็นชา ไม่รอให้หลิวโป๋ฮุ่ยด่าจบ ง้างมือตบหน้าเขาอีกครั้ง แน่นอนว่าการการตบครั้งนี้ทำให้หลิวโป๋ฮุ่ยถึงกับมึนงง......

ฉินเฟยที่อยู่ข้าง ๆ ถึงกับตกใจเช่นกัน เรื่องเกิดขึ้นเร็วเกินไป เขาคิดไม่ถึงเลยว่าเสิ่นเจียเหวินจะลงมือ แถมตบด้วยความโหดเหี้ยมไม่มีความลังเล.....

หน้าทางเข้าที่ก่อนหน้านี้ส่งเสียงดังโหวกเหวก หลังจากเสียงตบดังขึ้นฉะฉานสองครั้ง จู่ ๆ ก็เงียบลงทันทีอย่างน่าแปลกประหลาด !

“ตบได้สวย !”

“คนเลว ๆ ที่ชอบใช้อำนาจข่มเหงผู้อื่นแบบนี้สมควรโดนตบ !”

ขณะนั้น เสียงที่ไม่รู้ว่าใครพูดก็ดังขึ้นจากข้างทาง มองเสิ่นเจียเหวินที่มีใบหน้างดงามด้วยแววตาชื่นชม ราวกับเห็นฮีโร่ในหมู่ผู้หญิง

มือน้อย ๆ ของเสิ่นเจียเหวินคว้าคอเสื้อหลิวโป๋ฮุ่ยเอาไว้ กัดริมฝีปากไว้แน่น !

เธอรู้ว่าการตบหลิวโป๋ฮุ่ยจะส่งผลอะไรตามมา ต่อให้คุณแม่ด่าเธอยังน้อยไป

แม่จะต้องมาลำบาก เพราะเกษียณไปแล้ว แต่เธอเพิ่งจะอายุห้าสิบกว่าปี จึงถูกจ้างกลับมาให้เป็นผู้จัดการภัตตาคารตระกูลหลิว

เรื่องนี้ไม่ต้องคิดยังรู้ได้ ว่าตำแหน่งการงานของแม่จะไม่ปลอดภัย

แต่สองฝ่ามือในวันนี้ เธอจำเป็นต้องตบ !

เพราะฉินเฟยช่วยเธอจึงทำให้มีปัญหากับหลิวโป๋ฮุ่ย ตอนนี้เขาได้รับการโต้กลับอันรุนแรงจากหลิวโป๋ฮุ่ย เธอไม่สามารถยืนอยู่เฉย ทำตัวออกห่าง

เพราะการขู่ของหลิวโป๋ฮุ่ยได้ !

ถ้าไม่ยืนอยู่ข้างเดียวกันกับฉินเฟย เธอคงต้องขอโทษคุณธรรมของตนเอง !

ครั้งนี้ไม่เพียงต้องตบเท่านั้น แต่ต้องตบอย่างรุนแรง !

เสิ่นเจียเหวินกัดริมฝีมือของตัวเองแน่น มือน้อย ๆ ที่ตบจนชาง้างออกอย่างโหดเหี้ยมอีกครั้ง

ฉินเฟยที่อยู่ข้าง ๆ รีบคว้าข้อมือของเธอไว้ทันที จากนั้นพูดกับเธอเบา ๆ ว่า “ช่างมันเถอะ”

เห็นเสิ่นเจียเหวินมองตน ฉินเฟยก็ยิ้มออกมาเบา ๆ ยื่นมือออกไปดึงมือของนางที่กำลังจับคอเสื้อของหลิวโป๋ฮุ่ยอยู่ “อย่าทำให้มือของตัวเองต้องสกปรกเลย”

ได้ยินคำพูดของฉินเฟย เสิ่นเจียเหวินถึงปล่อยมือออก

แค่สองฝ่ามือ แต่เหมือนว่าเธอจะหมดแรง ร่างกายโยกเล็กน้อย

ฉินเฟยยื่นมือไปโอบเธอ ไม่รู้ว่าเพราะความตื่นเต้นหรือเพราะความหวาดกลัวในใจ ร่างของเสิ่นเจียเหวินจึงสั่นเทา

ส่วนหลิวโป๋ฮุ่ยนั้น เขากลายเป็นไอ้โง่ตั้งแต่แรกแล้ว เมื่อเห็นว่าผู้หญิงบ้าคนนี้จะตบเขาอีก ต่อให้เขาโง่กว่านี้ก็คงไม่ร้องออกมา มันไม่ได้เหมือนหาเรื่องโดนตบหรอกหรือ ?

เหล่าบอดี้การ์ดอันธพาลที่นอนกองอยู่บนพื้น แม้ว่าหลายคนจะได้รับบาดเจ็บไม่น้อย แต่ก็ไม่ถึงขนาดว่าทั้งหมดจะลุกขึ้นมาไม่ได้ มีบอดี้การ์ดเจ็ดแปดคนลุกขึ้นอย่างโซเซ คิดจะพุ่งเข้าไปปกป้องหลิวโป๋ฮุ่ย แต่พอถูกฉินเฟยจ้องมา ก็ตกใจจนแทบหดหัวกลับไปไม่ทัน

“ปี๊ป่อ ปี๊ป่อ.....” ทันใดนั้นเอง ด้านนอกประตูก็มีเสียงของไซเรนดังขึ้น

คนที่มามุงดูอยู่รอบ ๆ ต่างแยกออก บางคนถึงขนาดเดินหนีไป เหล่าคนที่ชะโงกหน้าออกมาดูก็กลับเข้าไป เพราะกลัวว่าจะต้องซวยตามพวกเขาไปสอบปากคำที่สถานีตำรวจด้วย

ไม่ถึงครึ่งนาที ฉินเฟยก็มองเห็นเจ้าหน้าที่ตำรวจกว่าห้าสิบนายที่นำโดย เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหมู่บ้าน รีบตรงมาทางนี้ แน่นอนว่า ตั้งแต่ที่เขาต่อยตีกัน เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหมู่บ้านหรือไม่ก็คนในหมู่บ้านได้โทรเรียกตำรวจมาแล้ว

เรื่องเพิ่งจะเกิดขึ้นที่นี่ไม่ถึงสิบนาที แต่นับตั้งแต่ที่เจ้าหน้าที่ได้รับสายก็รีบวางแผนนำรถออกมาทันที ด้วยความรวดเร็ว เพียงสิบกว่านาทีรถตำรวจก็มาถึง

ฉินเฟยได้แต่ฝืนยิ้มในใจ ดูท่าบ่ายนี้เขาคงไปทำงานไม่ได้แล้ว

ไม่ถึงหนึ่งนาที สถานที่ต่อยตีทั้งหมดก็ถูกล้อมรอบเอาไว้แล้ว ในมือของเจ้าหน้าที่ทุกนายถือกระบองเอาไว้ และมีตำรวจติดอาวุธอีกยี่สิบนายที่ถือโล่และอุปกรณ์ป้องกันระเบิดเอาไว้

เพียงแต่สิ่งที่ทำให้เหล่าเจ้าหน้าที่ตกตะลึงก็คือ ที่นี่เกือบทั้งหมดมีแต่คนที่นอนทรมานอยู่บนพื้น ส่วนคนที่จัดการคนเหล่านี้.....หนีไปแล้วงั้นหรือ ?

แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาโล่งใจก็คือ แม้ว่าจะมีคนมากมายเกี่ยวข้องกับการต่อสู้ครั้งนี้ แต่ก็ไม่มีการใช้อาวุธเกิดขึ้น ย่อมไม่มีคนบาดเจ็บล้มตาย ถึงขนาดว่าแม้แต่เลือดหยดเดียวก็ไม่มี

“คนที่ได้รับบาดเจ็บหนักให้รีบหามขึ้นรถพยาบาล ไปจัดการได้ !” ทันใดนั้นเสียงของเจ้าหน้าที่ตำรวจหญิงคนหนึ่งก็ดังขึ้น จากนั้นเหล่าผู้ที่สวมชุดตำรวจก็รีบเดินเข้ามาทางนี้ โดยมีเจ้าที่หญิงรูปร่างผอมสูงเป็นผู้ควบคุม