ผมเป็นเขย(ผู้ไม่ธรรมดา) นิยาย บท 79

“อ๊ะ คุณเป็นใคร ?”

“ผมคือหลิวโป๋ฮุ่ย เหล่าซานของตระกูลหลิว”

เจ้าหน้าที่ตำรวจหญิงขมวดคิ้วขึ้นทันที สีหน้าของเจ้าหน้าที่ตำรวจชายที่ยืนข้างเธอก็เปลี่ยนไปเช่นกัน เขาโน้มตัวเข้าไปใกล้เธอและเตือนเธอด้วยเสียงแผ่วเบา “พี่สาวของคนผู้นี้คือภรรยาของโจวจุ้ย”

โจวเยว่จุน รองผู้อำนวยการสำนักงานรักษาความปลอดภัยสาธารณะเองก็เป็นพี่เขยของหลิวโป๋ฮุ่ยด้วย !

เมื่อเห็นเจ้าหน้าที่ตำรวจหญิงขมวดคิ้วและลังเล หลิวโป๋ฮุ่ยก็รู้สึกภูมิใจอยู่พักหนึ่ง

“ที่แท้ก็เป็นบุคคลมีฐานะ” เจ้าหน้าที่ตำรวจหญิงพยักหน้าเบา ๆ

“ฮ่าฮ่า มันก็ไม่เชิง สาวน้อย คุณวางใจเถอะ ผมรู้กระบวนการสอบสวนของพวกคุณดี คุณปล่อยคนของผม อีกเดี๋ยวผมจะให้ทนายไปที่สถานีตำรวจเพื่อดำเนินคดีภายหลัง ฮ่าฮ่า รบกวนด้วย” หลิวโป๋ฮุ่ยยิ้มเบา ๆ เขาสยบตำรวจห้าสิบกว่าคนด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำ นี่ทำให้ความเย่อหยิ่งก่อนหน้านี้ของเขากลับคืนมา

เสิ่นเจียเหวินเหมือนกับต้องการออกคำสั่งอะไรบางอย่าง แต่ในตอนที่กำลังจะพูดออกมากลับถูกฉินเฟยซึ่งอยู่ด้านข้างห้ามเอาไว้

หลิวโป๋ฮุ่ยกล้าอวดดีถึงขนาดนี้ เขาจะต้องมีความมั่นใจโดยธรรมชาติ แม้ว่าสิ่งนี้จะทำให้ผู้คนโกรธ แต่เมื่อได้เห็นมันหลายครั้ง เดี๋ยวก็คุ้นชินกับมันไปเอง

เสิ่นเจียเหวินเองก็ไม่ใช่เด็กผู้หญิงที่อ่อนต่อโลก แน่นอนว่าเธอก็รู้ความจริงบางอย่างในเรื่องนี้เช่นกัน แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะโกรธอยู่ในใจ

“พวกคุณได้ยินกันหรือเปล่า ? รบกวนพวกคุณด้วย......” เจ้าหน้าที่ตำรวจหญิงเงยหน้าขึ้นมองตำรวจรอบ ๆ พร้อมกับรอยยิ้มอันเจือจาง และทันใดนั้นสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว และเสียงของดังขึ้นอีกหลายเท่า “คุมตัวทุกคนกลับไป ห้ามปล่อยไปแม้แต่คนเดียว !”

หลังจากพูดจบ ทุกคนก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ แม้แต่ผู้ช่วยของเธอที่อยู่ด้านข้างก็อดหันมามองเธอด้วยสีหน้าอันตกใจไม่ได้ คิดไม่ถึงเลยว่าเจ้านายใหม่คนนี้จะไม่ไว้หน้าตระกูลหลิวเลยแม้แต่น้อย !

สีหน้าของหลิวโป๋ฮุ่ยเองก็เปลี่ยนไปเช่นกัน พูดออกมาพร้อมกับใบหน้าอันเคร่งขรึม “น้องสาว เข้าสังคมใหม่ ๆ อย่าทำอะไรผลีผลาม สังคมนี้มันซับซ้อนเป็นอย่างมาก มีคนชั่วอยู่มากมาย หากวันไหนเธอออกไปพบเจอกับคนเลวเหล่านั้นเข้ามันจะเป็นเรื่องไม่ดีเอาว่าไหม ?”

น้ำเสียงของหลิวโป๋ฮุ่ยดูนิ่งสงบ ดวงตาเล็ก ๆ ของเขาหรี่ลงเป็นรอยกรีด เขามองไปที่รูปร่างและใบหน้าที่สวยงามของเจ้าหน้าที่ตำรวจหญิงที่กำลังบูดบึ้ง

แม้ว่าคำพูดและน้ำเสียงของเขาจะดูประนีประนอม ไม่เหมือนกับคำพูดที่โหดร้าย แต่เด็กโง่ยังเข้าใจว่านี่คือการข่มขู่ !

เจ้าหน้าที่ตำรวจหญิงมองหลิวโป๋ฮุ่ย ไม่ได้โกรธแต่อย่างใด ดวงตาอันงดงามของเธอจับจ้องไปยังบอดี้การ์ดหลายคนที่นอนคร่ำครวญอยู่บนพื้น เม้มปากอย่างเหยียดหยาม “ด้วยคนงี่เง่าอย่างเจ้าพวกนี้งั้นเหรอ ?”

“เธอ......” หลิวโป๋ฮุ่ยแทบจะสำลักออกมา ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินด้วยความโกรธ

บ้าเอ๊ย ทำไมวันนี้ถึงได้ซวยถึงขนาดนี้ คนที่พบเจอต่างเป็นหนุ่มสาวผู้มุทะลุ !

ได้ยินคำพูดของเจ้านาย ผู้ช่วยที่อยู่ด้านข้างอดไม่ได้ที่จะแอบยกนิ้วให้ หลิวโป๋ฮุ่ยผู้นี้อาศัยอยู่ในตระกูลที่มีภูมิหลังอันโดดเด่น ประกอบกับมีโจวจุ้ยซึ่งเป็นพี่เขย เขาทำทุกอย่างที่ตนเองต้องการ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกหรือครั้งที่สองที่เขารังแกผู้อื่นเช่นนี้ แต่ครั้งนี้เขาได้เจอกับตำรวจอาชญากรรม มันก็ถือว่าเป็นโชคร้ายสำหรับพวกเขา

“ทำไม ? ไม่ได้ยินที่ฉันพูดหรือยังไง ? พาตัวคนพวกนี้ไปให้หมด !” เจ้าหน้าที่ตำรวจหญิงตะคอกออกมาอีกครั้ง

มองไปยังเจ้าหน้าที่ตำรวจที่กำลังลากตัวเหล่าบอดี้การ์ดซึ่งแกล้งตายอยู่บนพื้นไป เจ้าหน้าที่ตำรวจหญิงผู้งดงามอดไม่ได้ที่จะหันมามองฉินเฟยและเสิ่นเจียเหวินที่อยู่ข้างเขา

ในตอนนี้ฉินเฟยเองก็หันไปมองเธอเช่นกัน สำหรับคำพูดที่กล้าหาญเมื่อสักครู่ของเธอ ฉินเฟยรู้สึกชื่นชมเป็นอย่างมาก ตรงไปตรงมา ตำรวจผู้ไม่เกรงกลัวในอำนาจแบบนี้ยังมีอยู่อีกไม่น้อย

ถอนหายใจด้วยความโล่งอกอยู่ในใจ หากอีกฝ่ายยอมอ่อนข้อให้หลิวโป๋ฮุ่ยจริง เขาจะถูกนำตัวไปที่สถานีตำรวจอย่างแน่นอน และเกรงว่าจะถูกใส่ความเป็นแน่

แน่นอน ในเวลานี้ฉินเฟยมั่นใจเป็นอย่างยิ่งว่าเจ้าหน้าที่ตำรวจหญิงที่อยู่ด้านหน้าของเขา ซึ่งเกือบจะเหมือนเซียววี่ทุกอย่างนั้น ไม่ใช่เซียววี่

เห็นฉินเฟยมองมาที่ตนเอง เจ้าหน้าที่ตำรวจหญิงขมวดคิ้วเล็กน้อย หากคนเพียงคนเดียวสามารถเอาชนะอันธพาลฝีมือดีถึงสามสิบคนได้ แน่นอนว่าความแข็งแกร่งของเขาจะต้องไม่ธรรมดา

นี่ทำให้เธอรู้สึกคันมือ ไม่รู้ว่าหากตนเองสู้กับชายผู้นี้ จะสามารถเอาชนะเขาได้หรือไม่ !

“มากับพวกเราเถอะ”

“อ่า” ฉินเฟยพยักหน้าและยิ้มอย่างขมขื่น จากนั้นยื่นมือทั้งสองข้างออกไปแต่โดยดี

ผู้ช่วยหยิบกุญแจมือออกมาแล้วก้าวไปหาฉินเฟย เจ้าหน้าที่ตำรวจหญิงหันมองมาเสิ่นเจียเหวินซึ่งอยู่ด้านข้าง

เมื่อเห็นเช่นนั้น หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยชุมชนที่อยู่ด้านข้างก็รีบก้าวไปข้างหน้าและอธิบายว่า “ผู้หญิงคนนี้เป็นหัวหน้าฝ่ายชุมชนของพวกเรา เธอไม่เกี่ยวข้องกับการทะเลาะกันในครั้งนี้ เธอเพิ่งจะมาหลังจากเกิดเรื่อง”

เจ้าหน้าที่ตำรวจหญิงส่ายหน้า หันไปมองเสิ่นเจียเหวินและพูดว่า “เรื่องนี้ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับคุณเลยอย่างนั้นเหรอ ?”

“มี ที่พวกเขาทะเลาะกันก็มีเหตุผลมาจากฉัน หลิวโป๋ฮุ่ยเป็น.....” เสิ่นเจียเหวินอธิบายสั้น ๆ เกี่ยวกับการนัดดูตัวระหว่างพวกเขาสองคน “ฉันเป็นรองประธานของว่านเซียงมูวี เขามีทนาย ฉันเองก็มี ฉันต้องหาทนายมาจัดการกับเรื่องนี้อย่างแน่นอน และขอบคุณในการตัดสินใจอันยุติธรรมของคุณเมื่อสักครู่นี้ด้วย”

น้ำเสียงของเสิ่นเจียเหวินไม่ได้ดูร้อนรนแต่อย่างใด ไม่อ่อนน้อมถ่อมตนหรือเอาแต่ใจ

“ไม่ต้องขอบคุณ” เจ้าหน้าที่ตำรวจหญิงส่ายหน้า นี่เป็นสิ่งที่เธอควรทำอยู่แล้ว เธอยกมือขึ้นในทันใด เจ้าหน้าที่ตำรวจหญิงในเครื่องแบบคนหนึ่งเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว “เสี่ยวเม่ย ให้เขาไปขึ้นรถของเธอ”

“รับทราบ”

“ฉันขอขึ้นรถไปคันเดียวกับเพื่อนร่วมงานของฉันได้หรือเปล่า ?” เสิ่นเจียเหวินพูดออกมาด้วยความร้อนรน

“ไม่ได้ ลักษณะของพวกคุณนั้นต่างกัน จะให้นั่งรถคันเดียวกันไม่ได้ นักผู้ต้องหาคนนี้ ฉันจะควบคุมตัวไปด้วยตัวเอง” เจ้าหน้าที่ตำรวจหญิงปฏิเสธ สายตาของเธอจ้องมองไปที่ฉินเฟยด้วยความรังเกียจและเยือกเย็น

การรับรู้ของผู้หญิงนั้นเฉียบแหลมมาก วินาทีแรกที่เธอปรากฏตัวที่นี่ก็สัมผัสได้ทันทีว่าอีกฝ่ายกำลังจ้องมองเธออยู่ แถมจ้องมองอย่างไม่ละสายตา

เธอรู้ตัวดีว่ารูปร่างหน้าตาของเธองดงามแค่ไหน สายตาแบบนี้เธอผ่านมันมาเยอะ แต่อย่างไรก็ตาม ชายผู้นี้เป็นผู้มีความสามารถในการต่อสู้สูง แต่คิดไม่ถึงว่าเขาเองก็จะมีนิสัยเสียเช่นนี้ ซึ่งทำให้เธอรู้สึกขยะแขยงมากยิ่งขึ้น