ภพนี้ตราบภิรมย์รัก นิยาย บท 2

หัวใจของหลินเมิ่งหวันหยุดนิ่ง และเรียกใช้วิชาตัวเบาตามสัญชาตญาณ

ด้วยการหมุนตัวอย่างสวยงาม หลินเมิ่งหวันจึงลงไปถึงพื้นอย่างมั่นคง

เพียงแต่ครู่ต่อมา น้ำตาของนางก็ไหลออกมาอีกครั้ง

ขาของนางยังอยู่

ความรู้สึกที่ได้เหยียบพื้นดินแบบนี้ ช่างดีจริงๆ

ใช่ ไม่ได้พบกันนานมากแล้ว

หยดน้ำตาอันพร่างพราวไหลพราก นัยน์ตาของหลินเมิ่งหวันเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

ฉู่โม่หยวนมองดูน้ำตาบนใบหน้าของหลินเมิ่งหวันด้วยนัยน์ตาที่เยือกเย็น ในใจร้อนรนไม่เป็นสุข

สุดท้าย นางก็ไม่เต็มใจที่จะแต่งงานกับตนเอง!

“เจี่ย! ”

ฉู่โม่หยวนตะโกนเสียงดัง ฟาดแส้และจากไป

ผู้คนในที่ตระกูลหลินล้อมรวมตัวหลินเมิ่งหวันในทันที

“เมิ่งหวัน เจ้าบาดเจ็บหรือไม่? จิ่งอ๋องเตี้ยนเซี่ยทำให้เจ้าลำบากใจหรือไม่?”

หลินฮูหยินใหญ่มองหลินเมิ่งหวันด้วยความเป็นห่วง

ฉู่โม่หยวนจากไปอย่างง่ายดาย ทำให้เขามีความรู้สึกที่ไม่แท้จริง และยิ่งทำให้นางไม่สบายใจ

ทันใดนั้นหลินเมิ่งหวันก็โผล่เข้ากอดหลินฮูหยินใหญ่และร้องไห้ออกมา

“ท่านย่า ข้าคิดถึงท่านมาก ฮือๆๆๆ......”

คิดถึงมากจริงๆ

ช่วงเวลาที่ถูกหลินเป้ยเหยาขังอยู่ในคุกใต้ดิน หลินเมิ่งหวันเฝ้ารอให้ท่านย่ากับท่านพ่อมาช่วยนางนับครั้งไม่ถ้วน

เมื่อได้ยินเสียงร้องของหลินเมิ่งหวัน หลินฮูหยินใหญ่ก็กังวลอย่างมากและยิ่งเป็นทุกข์มากขึ้น

ยางกล่าวอย่างกังวลว่า “เมิ่งหวัน อย่าเสียใจไปเลย ย่าจะคิดหาหนทาง หาวิธีช่วยเจ้ายกเลิกการหมั้นนี้อย่างแน่นอน ไม่ต้องร้องไห้......”

หลังจากที่พูดจบ นางก็ได้ยินหลินเมิ่งหวันกล่าวว่า “ท่านย่า ข้าไม่อยากยกเลิกการแต่งงาน ข้าต้องการแต่งงานกับจิ่งอ๋องเตี้ยนเซี่ย! ”

“แต่งงานกับจิ่งอ๋องเตี้ยนเซี่ย ทำไมเจ้า......”

คำพูดของหลินเมิ่งหวัน ทำให้ทุกคนตกตะลึง

หลินเมิ่งหวันกับจิ่งอ๋องเตี้ยนเซี่ยหมั้นกันมาตั้งแต่เด็ก แต่หลินเมิ่งหวันชอบหลี่จิ่นซู

นางคิดหาหนทางที่จะยกเลิกการหมั้นหมายกับจิ่งอ๋องเตี้ยนเซี่ยมาโดยตลอด วันนี้นางหนีออกไปจากเมืองหลวง แต่ตอนนี้ทำไม......

ท่ามกลางฝูงชน ผู้หญิงที่สวมผ้าคลุมหน้าคนหนึ่ง สีหน้าซีดเซียวและกำผ้าเช็ดหน้าในมือไว้แน่น

“น้องเมิ่งหวัน จิ่งอ๋องเตี้ยนเซี่ยคงไม่ได้ทำอะไรเจ้าใช่หรือไม่?!”

เสียงที่ดังขึ้นในอย่างฉับพลัน ทำให้ผู้คนสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก

และเสียงที่อ่อนโยนนี้ ทำให้เลือดของหลินเมิ่งหวันเดือดพล่านในทันที

หลินเมิ่งหวันหันกลับมาอย่างกะทันหัน และยกมือขึ้นตบหน้าคนที่พูดอย่างแรง!

เสียงดัง “เพียะ” ผู้คนใจสั่นสะท้าน

หลินเป้ยเหยากรีดร้องอย่างน่าเวทนา นางถูกหลินเมิ่งหวันจนโซเซ

“เหยาเอ๋อร์!”

หลี่อี๋เหนียงแม่ผู้ให้กำเนิดของหลินเป้ยเหยาหน้าถอดสี และรีบประคองหลินเป้ยเหยาในทันที นัยน์ตาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดใจ

หลินฮูหยินใหญ่ก็ตกตะลึงเช่นกัน

“เมิ่งหวัน เจ้าทำอะไร?”

หลินเมิ่งหวันกับหลินเป้ยเหยามีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งมาแต่ไหนแต่ไร จู่ๆ หลินเมิ่งหวันจะลงมือกับหลินเป้ยเหยาได้อย่างไร?

หลินเมิ่งหวันกำหมัดแน่น นัยน์ตาแดงก่ำ ตัวสั่นสะท้าน และความเกลียดชังในใจก็พรั่งพรูออกมา

คนที่พูดเมื่อครู่คือหลินเป้ยเหยา พี่สาวนอกสมรสของนาง

และในชาติที่แล้ว เป็นเพราะนางเชื่อหลินเป้ยเหยา ถึงได้ไม่มีทางฟื้นคืนมา!

หลินเป้ยเหยาร่วมมือกับหลี่จิ่นซู หลอกลวงความรู้สึกของนาง ส่งเสริมให้นางหนีการแต่งงาน และแย่งสินเดิมของนาง

นางเป็นบุตรสาวบุตรสาวโดยชอบด้วยกฎหมายของจวนหลิน หลานสาวของผู้ที่ร่ำรวยที่สุดในแค้นตงเยว่ จิ่งหวังเฟยผู้สูงส่ง ขาทั้งสองข้างที่หักทำลายรูปลักษณ์ นางถูกหลินเป้ยเหยาขังอยู่ในคุกใต้ดินโดยไม่เห็นแสงตะวัน และมีชีวิตอยู่เยี่ยงสัตว์เดรัจฉาน

แต่ในท้ายที่สุดหลินเป้ยเหยาก็ปลิดชีพนาง และทั้งครอบครัวของท่านตานาง!

ความเกลียดชังในใจของหลินเมิ่งหวันพรั่งพรูออกมา

ชีวิตใหม่ของนาง นางจะไม่ยอมให้หลินเป้ยเหยารังแกอีกเด็ดขาด!

ในตอนนี้หลินเมิ่งหวันแทบอยากจะเฉือนหลินเป้ยเหยาเป็นหมื่นๆ ชิ้น!