พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง นิยาย บท 338

หนานมู่เจ๋อเพียงมองไปรอบ ๆ อย่างสงบ ร้านขายยาแห่งนี้ไม่ใหญ่นักและไม่ต่างจากร้านขายยาอื่น เขาไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงมาที่นี่โดยบังเอิญ เขาเหลือบมองบันไดข้าง ๆ แล้วถามว่า "ชั้นสองเป็นที่พักผ่อนของพวกเจ้าเหรอ ?"

หมอเหอยิ้มและกล่าวว่า "ตอบฝ่าบาท ชั้นบนเป็นห้องผู้ป่วย ให้ผู้ป่วยหนักบางคนได้พักผ่อน"

เฉินเหลียงเฟิงพยักหน้าอย่างชื่นชม "มีห้องผู้ป่วยในร้านขายยา ค่อนข้างหายาก"

หมอเหอกล่าวว่า "นี่คือความคิดของหมอเทวดาหลิ่วทั้งหมด เธอบอกว่าผู้ป่วยบางคนมีไข้สูงไม่ลด ถ้าอยู่บ้านตลอดเวลา ไข้นาน ๆ จะเผาสมอง ถ้ารุนแรงหน่อยก็ควรอยู่ที่ร้านขายยา มีอะไรก็แก้ไขได้ทันที"

"หมอเทวดาหลิ่วของพวกเจ้าอยู่ชั้นบนหรือเปล่า?"

หนานมู่เจ๋อจู่ ๆ ก็ถามขึ้น

หมอเหอพยักหน้า "ให้ข้าน้อยไปเชิญเธอลงมามั๊ย?"

"อ๋องชาง ท่านเจ้าเมือง มีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น!"

ได้ยินแต่เสียงตื่นตระหนกจากนอกประตู จากนั้นองครักษ์ก็รีบเข้ามา ทันทีที่เข้ามา ก็คุกเข่าลงบนพื้น "มีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น!"

หนานมู่เจ๋อหงุดหงิดเล็กน้อย "พูดมา"

"โรคระบาด โรคระบาดเข้ามาในเมืองแล้ว หลายคนในเมืองมีอาการอาเจียนด้วยกัน ริมฝีปากของพวกเขาเป็นสีม่วง กินอะไรก็อาเจียน ไม่ต่างจากโรคระบาดที่กล่าวขานกัน แม้แต่หลายคนก็มีจุดสีแดงเล็ก ๆ บนร่างกายของพวกเขา สถานการณ์ร้ายแรงมาก!"

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา สีหน้าของเฉินเหลียงเฟิงก็เปลี่ยนไปอย่างมาก "อะไรนะ? อยู่ดี ๆ โรคระบาดจะเข้ามาในเมืองได้อย่างไร?"

"ไม่แน่ใจ อาจจะเป็นเพราะสงครามครั้งก่อน ที่ทำให้ทหารของเราได้สัมผัสกับชาวเมืองหยุนตู อย่างไรเสียตอนนั้นคนของพวกเขาหลายคนปีนขึ้นไปบนกำแพงเมืองจึงถูกโค่นล้ม..."

เฉินเหลียงเฟิงกังวลมาก "รีบนำทางไป!"

"ขอรับ!"

หลังจากพูดเช่นนั้น พวกเขาก็รีบเดินออกไปอย่างรวดเร็ว แต่หนานมู่เจ๋อยืนอยู่ที่นั่นเป็นเวลานาน แล้วจึงหันหลังกลับและจากไป

"สั่งออกไป ให้ปิดข่าวไว้ก่อนและอย่าสร้างความตื่นตระหนกจนกว่าจะแน่ใจว่าเป็นโรคระบาด"

เสี่ยวเจียงพยักหน้า "ขอรับ!"

หลายคนเดินอย่างเร่งรีบและไม่นานก็ออกจากหย่งชุนถัง ไม่มีใครสังเกตเห็นว่ามีหญิงสาวคนหนึ่งเป็นลมล้มลงบนพื้นข้างถนนข้างหน้า...